Hallo allemaal, ik heb een relatie van 10 jaar gehad met men jeugdliefde we hebben samen een dochter van 6 jaar maar 2 maanden geleden heeft ze er een punt achter gezet ze zei dat ze zichzelf niet meer kon zijn ik ben namelijk jaloers aangelegd maar heb er 2 jaar geleden hulp voor gezocht en was redelijk genezen maar sinds een jaar ging ze me steeds minder geven kwa liefde dan en ging steeds vaker weg en zo kwam bij mij het gedrag weer terug en zo hebben we een tijd door gesukkeld op een gegeven moment kon ik er niet meer tegen wilde er over praten maar dat kon ze toen niet en 2 maanden terug zei ze dat ze liever de dingen alleen met onze dochter wou doen kan het gewoon niet geloven dat ze echt verder alleen wil gaan ik kom namelijk 2 dagen in de week op bezoek en lees voor voor mijn dochter en meestal praten we dan over alles wat er niet goed zat en ik kom dan steeds met allerlei oplossingen en gaat het gesprek zo goed en dan laat ze je weer vallen met van ik kan het niet meer en de koek is op maar toch steeds weer praten ik word er helemaal gek van want als ik er ben geweest dan voel ik me daarna zo KLOTE en jank dan de hele avond want o wat mis ik me dochter en ik zie er helemaal niet meer opgroeien enz enz en zij heeft er totaal geen moeite mee iedereen geeft er aandacht en word overal mee gevraagd ik kan het niet loslaten en weet echt niet hoe ik verder moet ik zit nu in een 1 kamer flat en voel me zo kaal zonder me meiden je probeert wel om verder te gaan omdat iedereen dat zegt maar ik kom geen stap verder ik weet het echt niet meer kan iemand me advies geven ik ga kapot en wil zo graag terug want ik hou nog zoveel van ze waarom moeten mensen dit meemaken...