Via deze weg had ik graag mijn verhaal gedaan over een pijnlijke ervaring uit mijn leven.

Ik heb nu al sinds een jaar en half een relatie met een collega van mijn werk. Ik weet dat dit op zich al enorm verkeerd is en ik had het dan ook nooit voor mogelijk geacht dat ik dit zou meemaken. Hij kon het allemaal zo goed uitleggen. Hij nam me in vertrouwen in verband met zijn huwelijk. Hij was er niet meer gelukkig zei hij tegen me, ze hadden geen seks meer met elkaar en hij stond op het punt zijn vrouw te verlaten. Bij mij vond hij troost en de liefde die hij zei nooit te hebben gekend. Ik smolt natuurlijk en was stapelverliefd op hem.

Begin december kwam het dan aan het licht bij zijn vrouw van zijn relatie met mij. Hij ontkende eerst alles en na veel leugens heeft hij een halve waarheid opgebiecht aan zijn vrouw. Zij nam dan hoe gek het ook klinkt nog de schuld op haar. Ze smeekte bij hem dat het haar schuld was dat hij een andere vrouw opzocht en wilde haar best doen voor hem. Alleen weet ze niet dat ik niet de eerste affaire van hem was waarmee hij haar bedroog. Dat heeft hij me vooraf ook nog in vertrouwen verteld. Ik had het dan al moeten weten maar zo naief als ik ben dacht ik dat ik speciaal was en de ware was. Zucht .

Doordat zijn vrouw beweerde meer moeite te doen enzo begon hij wat te twijfelen aan wat hij wou in zijn leven en hij ging dan ook naar een psycholoog om dat te vissen. Na maanden van heen en weer gesleur zei hij me dat alles nu duidelijk was en hij enkel met mij wou oud worden en kindjes krijgen en dat hij voor mij zou kiezen. Maar uiteindelijk is hij nog steeds bij haar. Hij wacht op het goede moment zegt hij om het over zijn lippen te krijgen. Maar waar blijft dat goede moment???

Hij kan me zo goed overpraten en me doen geloven dat alles goed komt tussen ons. Hij zegt me dus helemaal geen intiem contact meer te hebben met zijn vrouw en dat hij uit respect voor mij enkel maar seks wil met mij maar laatste weekend ontdekte ik dan dat hij een maand geleden online erotische speeltjes heeft gekocht en die waren niet voor met mij dat is wel zeker. Ik heb hem hiermee geconfronteerd en toch blijft hij ontkennen dat hij die heeft gekocht. Het is zo'n goede leugenaar. Hierdoor en ook door het feit dat hij iemand anders blijkt te zijn dan toen ik hem leerde kennen heb ik voor een stuk een afkeer van hem gekregen. Toch blijft er een deel van me nog hopen dat het goed komt. Hoe komt dit toch? Ik heb zo'n schrik om alles los te laten en in een zwart gat te vallen maar toch zou ik graag de kracht vinden hem te vergeten. Ik zeg duizend keer tegen mezelf wat voor een smerige dingen hij me allemaal heeft aangedaan en zijn leugens en bedrog maar toch blijf ik vasthouden aan excuses en hoop. Ik kan hier met niemand uit mijn omgeving over praten en daarom ben ik hier op zoek naar een beetje steun mij over de streep te trekken. Het lijkt voor buitenstaanders misschien simpel om de koord door te hakken maar toch houd iets me tegen. Dat laatste duwtje en steun hoop ik hier te vinden bij jullie....