Hallo allemaaal,
ik ben hier nieuw en hoop dat ik hier even mijn kort verhaal mag neerschrijven...

Het gaat op een meisje die ik via facebook heb leren kennen, we hebben enkele keren afgesproken en het klikte enorm goed. Ze zocht vaak contact met me en na enkele weken zijn we aan een relatie begonnen.
We wouden constant bij mekaar zijn, als we savonds weg gingen kwamen we smorgen op haar verzoek terug samen om ergens te gaan ontbijten. We hadden dezelfde toekomstplannen qua woonst, kinderen etc... Het plaatje klopte gewoon perfect.
Op een bepaald moment smst ze me dat ze me iets wou zeggen, bleek dat ze zich afentoe wat benauwd voelde. Maar daar kon aan gewerkt worden want ze zei zelf dat dat ook aan haar lag omdat ze al een tijdje geen relatie meer heeft gehad. Het weekend dat daarop volgde vertrokken we naar Disneyland, en ik voelde ergens wel een emotionele afstand... Toen we op de terugweg waren heb ik haar ook gevraag of er iets was. Ze zei nee maar klonk precies een beetje kwaad.
Ik zet haar thuis af en de volgende dag krijg ik een berichtje dat ze even tijd wou, blijkbaar twijfelde ze aan haar gevoelens voor me en dat was al van enkele dagen voor Disneyland. Ik heb haar ook tijd gegeven, heb niet gebeld of gesmst, niet aangedrongen. Dit weekend kreeg ik zaterdag morgen weer een sms dat het defenitief over was. Ze heeft totaal geen gevoelens meer voor me. Ze zegt wel dat het niet aan mij ligt want ze vind me een "goudgoede" jongen. Ik heb er begrijpend op gereageerd en gezegd dat ik het begrijp... Maar dat doe ik niet. Ik ben er kapot van, ik sterf iedere dag een beetje en ook nu ben ik aant typen met tranen in mijn ogen. We zijn niet lang samen geweest, 2 maandjes maar. Ma ze is echt de liefde van mijn leven, haar karakter, haar uiterlijk ook. Gewoon prachtig.
Elke dag kijk ik op haar fb, ik kijk hoelang het geleden is dat ze online is geweest en ik vraag me constant af of ze me mist. Ik wil haar zo graag terug want mijn hart ligt gewoon bij haar. Ik heb gelezen dat koel en begrijpen reageren zou helpen om haar terug te winnen, en vervolgens niet naar haar sturen of bellen en als ze sms gewoon vriendelijk terug smsen... Mss dat ze me zo dan wat gaat missen Verdrietig
Er blijft ook een verhaal door mijn hoofd spoken. Wat als ze iemand anders tegen komt en intieme dingen doet met hem. In mijn hoofd is dat een beeld dat me neerslaat. Ik zie haar dan bezig, ik hoor haar bezig. Ik word er verdomme gek van!!! Ik weet wel dat ik aan zoiets niet mag denken. Ma nog, ik barst uit in tranen, onmacht en wanhoop.
Het klinkt allemaal vrij puberaal, maar ik ben al 25j.
Zou er een kans zijn dat ze me mist? Ik blijf eraan denken. Maar vanbinnen ga ik kapot. Ik word huilend wakker, ga huilend slapen. Ik weet gewoon dat ik nooit nog een meisje als haar zou kunnen vastkrijgen. En ik zou het ook niet willen, want eender welk meisje zou haar niet zijn.
Ik heb door een moeilijke jeugd weinig vrienden. Ik heb geen close famillie. Ik sta alleen.
Wat moet en kan ik toch doen? Ik weet het zelf niet meer.
Ik ben van nature te gevoelig, zeker qua relaties. En heb ook al relaties gehad, en langere. Maar dit wat ik nu meemaak, neen, dit kan ik niet dragen. Het klinkt onnozel omdat het maar 2 maandjes duurde, ik weet het, maar verdomme wat hou ik van haar.