Zo kan je de situatie het beste tussen mijn ex en mij omschrijven. Wat er eventueel in de toekomst tussen ons zou kunnen gebeuren.... Die gevoelens heeft hij in een potje gedaan, voor nu met het deksel erop en een steen erop. Dat beaamde hij zelf ook wel.
Tot vrijdag dacht ik dat ik misschien enigszins die steen eraf kon halen. Door weer langzaamaan contact op te gaan bouwen. Na vrijdag heb ik die hoop niet meer. Mocht er ooit wat ontstaan dan moet hij zelf die steen eraf halen. Of ik dat nog wil dan, weet ik niet.
De hoop dat het ooit weer wat wordt. Die zit er diep van binnen nog wel. Maar die is opgesloten in een kluisje en de sleutel heb ik weggestopt. Misschien komt die ooit weer te voorschijn, maar misschien slijt het wel. Tot vrijdag wilde ik het liefste zsm iets van mijn ex horen. Nu niet meer, want ik weet dat ik daar niks mee opschiet. Misschien is het contact door vrijdag ook wel uitgesteld, maar ook dat maakt me niet uit. Ik ga nu afsluiten, hoe moeilijk dat ook is. Want ja, zaterdagochtend ging het mis. En de ochtenden blijven het lastigste. Maar ik weet dat ik gegroeid ben, en daar houd ik me aan vast.
Toen ik bij hem weg ging zei ik dat ik wellicht een relatie nu voor altijd afsluit. Dat vond hij dan weer raar. Tjonge zeg, geef ik je de kans om alle hoop bij mij te doen verdwijnen, doe je dat niet! Waarom zeg je dan niet van "ja, ik denk ook dat het nooit meer wat wordt qua relatie". Waarom wil je het weer niet zover afsluiten.

Er zijn heus nog wel vragen, maar die laat ik grootendeels liggen. Ik ben gegroeid, al gaat dat met vallen en opstaan.