Het dringt mij steeds door, dat ik alleen was in een relatie. De laatste maanden had hij het al opgegeven en was alleen bezig met zichzelf.
Hij zegt ..dat hij het druk heeft met school, ja ik toch ook?
Plus in het begin had hij ook tijd voor me nu opeens niet meer. Enigste verschil is dat hij zijn vrije tijd met mij en zijn vrienden besteedde, nu alleen met zijn vrienden. Hij heeft bewust zijn vrienden tussen ons gezet omdat hij er gewoon geen zin in had.
Hij heeft me bewust op last place gezet, heb hem gewaarschuwd maar kon hem uiteindelijk toch niets schelen.

Zijn tranen waren een en al toneel, wou het maanden geleden ook uitmaken maar geloofde toen dat hij echt van me hield. Nu besef ik dat het helemaal niet zo was. Toen ik het 3 weken geleden uitmaakte met hem deed zoveel pijn.Maar het was pijnlijker dat hij me als een deurmat gebruikte waar hij over heen walsde.

Het kan hem niets schelen dat hij mijn hart heeft gebroken. In zn laatste bericht schreef hij dat hij van me houdt en had me zusje gebeld. Voor mij is het gewoon grote onzin, als hij echt van me hield dan had hij me niet weggedrukt toen ik hem belde. Wegdrukken omdat je geen zin hebt in zo een gesprek en wilt chillen met je vrienden.

Die lieve jongen bestaat niet meer, die bloemen bracht en cadeautjes en vasthield. Uiteindelijk kraakte hij me af en deed me pijn.
27 jaar en nog steeds thuis wonen..moederskindje, niet voor je vriendin opkomen op momenten dat te ver gaat.

Ik kwam wel voor hem op, blijkbaar was ik alleen in onze relatie.
Doet me veel pijn, dat hij me zo heeft behandeld. Hij heeft mijn tijd verspilt.Hij wou een leuke tijd hebben en gewoon leuke dingen doen en ik wou een samen een toekomst opbouwen.

Hoe kan hij nou denken dat ik nog contact met hem wil houden..
Het is voor hem duidelijk dat ik hem niet meer wil zien en dat hij mijn hart gebroken heeft..