mensen ik hoop dat iemand hier het begrijpt,ik niet en heb er nogal moeite mee. mijn vriend heeft het zondagavond uitgemaakt,ben er helemaal kapot van.we gingen nog niet zo lang met elkaar om,zo,n 3 maanden.Het was helemaal geweldig als we samen waren die befaamde 'klik'was er op een manier die ik nog nooit eerder heb meegemaakt. het kwam voor mij dus echt als donderslag bij heldere hemel. Hij zei dat hij twijfels had of hij verder wilde met ons. de meeste van zijn vrienden wonen al jaren samen en beginnen nu te trouwen en aan kinderen te beginnen. Ik ben 33 en hij 32. Hij vroeg mij al eens eerder of ik geen druk voelde vanuit de omgeving om te trouwen en een gezin te stichten. ik zei toen van niet omdat mijn vriendinnen bijna allemaal vrijgezel zijn. het betekent niet dat ik geen gezin wil zei ik nog. Ik zei wel dat ik nog niet wist of ik dat allemaal met hem wilde omdat ik m net kende.(logisch toch?) Hij maakte meteen duidelijk dat hij absoluut vader wil worden en dus huisje boompje beestje. nou prima toch,welke vrouw zoekt er niet zo,n vent? ik wel in ieder geval. de tijd verstreek en we groeiden dichter naar elkaar toe op een manier die ik nog nooit heb mogen ervaren,het waren de gelukkigste maanden van mn leven! en toen...ging het licht uit. Hij was net terug van een vrijgezellen feest van een vriend van hem en diezelfde avond maakte hij het uit met mij. Hij zei dat hij niet wist of ik "de ware"wel was en dat hij tijd nodig heeft om daarover na te denken.hij vond het eigenlijk niet eerlijk tegenover mij om mij op hem te laten wachten,maar het idee dat ik een ander zou vinden zou hij ook vreselijk vinden.ja wat doe je dan als je gek bent van iemand,dan geef je hem die tijd en ga je dus zitten wachten.Maar het maakt me nu al kapot en we zijn amper 2 dagen verder. als ik zou weten dat hij niks voor me voelt zou het makkleijker zijn maar ik weet dat dit niet het geval is hij voelt zeker veel voor mij alleen niet of dat genoeg is. In mijn ogen kom je daar niet achter door afstand te nemen van iemand of zie ik dat verkeerd? ik heb sterk de neiging zn beslissing te forceren en te zeggen dat hij het kan bekijken en verder te gaan met mn leven,terwijl dat me meer pijn doet dan ik kan zeggen,misschien sluit ik wel de deur van de man mvan mn leven.wat denken jullie,moet ik m mij gewoon laten missen en niks van me laten horen of zou hij dan denken dat het me niet boeit? help!!