Dag lieve mede Ldvd-ers,

Gister nog even goed gescholden op dit forum op mijn ex partner, juist omdat hij mij zo in de steek liet. En wat gebeurde er die avond? Ik schrok me wild toen ik zijn nummer op de display van mijn telefoon zag staan!
Het was HEM! Ik nam van de schrik de eerste keer niet op toen hij belde, maar een tweede keer liet ik me niet voorbij gaan.
Hij wilde weten hoe het met me ging. Wilde me zeggen dat hij spijt had van alles wat hij me aandeed, maar zijn besluit niet terug kon draaien. Vertelde me tevens dat hij 1,5 week thuis van werk is geweest en letterlijk ziek was omdat hij me miste, maar meer omdat hij zich zo enorm schuldig voelde, en ondanks zijn besluit nog steeds van me hield. En het gekke, ik geloofde ieder woord wat hij zei. Hij klonk oprecht. Volgens mij hield deze man echt van mij! Plots gingen alle doemdenkers van de afgelopen weken de kast in. Maar wilde ik dit wel was hetgeen wat ik tegelijkertijd ook dacht?! Want nu hij zo enorm lief deed, mij op alle fronten begreep en de schuld volledig bij zichzelf aan het neerleggen was, was hij ineens weer die lieve man die ik kende, en niet meer die rotzak waar het zo makkelijk schelden op was. Ik wilde hem helemaal niet lief of vriendelijk vinden! Bah! Hij kwam zo weer heel dichtbij, en raakte met zijn woorden mijn hart aan.
Na 1,5 uur bellen, heb ik gevraagd of hij alsjeblieft op wilde hangen, heb ook aangeven dat ik niks kon met zijn telefoontje. Ik smeekte drie weken lang om een simpel belletje vanuit zijn kant, en sinds ik was gestopt met smeken, daar kwam ineens dat belletje. Ik heb direct van de gelegenheid gebruikt gemaakt om mijn vragen te kunnen stellen, en hier heb ik antwoord op gekregen.
Maar of dit alles het nu zoveel makkelijk maakt? Nee! Hele dikke NEE! Want nu heb ik zijn stem weer gehoord, heb ik gehoord hoe lief hij is en daarin weet ik nu weer de reden waarom ik verliefd op hem wordt, omdat hij juist een lief persoon is. Ik hoorde zijn passie in zijn stem, ook dat is waar ik zo voor ben gevallen. En nu mis ik hem weer enorm.

Misschien was het beter geweest dat ik hem toch maar niet had gehoord, en voor cold turkey was gegaan! Maar blijkbaar kan hij het ook niet helemaal loslaten?

Later nog een smsje: Ik zal je nooit vergeten, je staat voor altijd in mijn hart gegrift. Ciao Amore.

Wat moet ik hier nou mee? Er is geen weg meer terug. Hij wil geen weg meer terug.