Online gebruikers
- NTM
- Angelo
Eindelijk na heel lang proberen is het gelukt om een account te maken hier .
Ik heb een hele poos blogs zitten lezen en heb gemerkt dat jullie die reageren lieve mensen zijn en dat doet me goed .
Hier mijn verhaal .....
Ik heb 4 jaar geleden een hele lieve man ontmoet en hou inmiddels heel veel van hem ......
Helaas zijn er nog al wat dingen die het mooie er van af halen op dit moment .
Toen ik mijn,lief leerde kennen was die bezig om een visa voor Australie te krijgen inmiddels heeft die die al een poos en we hebben zelfs daar al 8 maanden gewoond want ik vind het ook een super land .
Ik wilde terug om dat ik mijn zoon miste en we hadden afgesproken dat hij mee terug ging en we zouden zien wat de toekomst bracht.
In Augustus 2012 zijn we geemigreerd in december 2012 kreeg ik een telefoontje dat mijn zoon heel ziek was en heb mijn koffer gepakt en ben terug gevlogen ...hij zou komen zodra het kon , na 4 maanden is hij nu terug bij mij en hebben we een huisje in Nederland Tot zo ver geen probleem maar ik weet en voel dat hij verscheurd word tussen bij mij zijn en daar zijn .
Ik heb dat zelf ook maar wil eerst zorgen dat mijn zoon een beetje op eigen benen moet staan voor ik weer de stap neem om daar te wonen.
Zijn dochter is 19 woont op zich zelf dus daar heeft die vrede mee .
We hebben na dat die net terug was ruzie gehad en eigenlijk had hij het uitgemaakt ..maar door veel te praten heeft die me nog een kans gegeven om mijn problemen aan te pakken Ik claim wil te veel bevestiging hij voelde zich gevangen ....... en dat is ook echt zo ik ben onzeker en moet echt aan mezelf werken .
Ben ik nu druk mee bezig heb nog veel onverwerkte emoties ....van een zware tijd met mijn zoon en zo.
Ik heb het idee dat ik twee mensen in de weg zit ...mijn zoon was /is boos dat ik toen ben weg gegaan dus heeft moeite nu met mij en is heel vaak boos ,mijn lief wil hier en daar zijn en ik sta daar voor in de weg .
Ik wil ook hier en daar zijn maar kies nu even voor mijn zoon .....
Ik heb het idee dat ik met 1 been in het ravijn sta en hij nu alle touwtjes in handen heeft .
Wordt heen en weer geslingerd tussen allerlei emoties wil gewoon heel simpel gelukkig zijn ....maar dat is al een poos geleden ..dat ik me zo voelde pfffffffffff
Ene moment denk ik verdomme kies gewoon nu ff voor mij Australie is er over een paar jaar ook nog en het andere moment denk ik ik word gek als die weg gaat en ik kan nog niet mee .............
weet het niet meer en denk echt soms hele nare gedachten om hun allebei maar te geven wat ze willen ..........
@mirandatje
Logisch dat je terug wilde toen je zoon erg ziek werd dat zou elke ouder doen in zo'n situatie , maar kan het zijn dat je vriend een beetje onzeker wordt of je het daar straks wel zult volhouden, omdat je al eerder terug wilde omdat je je zoon miste . Hij wil natuurlijk ook een beetje zekerheid want het is een hele stap in jullie beide leven om te kiezen voor Australie.zoiets beslis je niet zomaar zonder er voor de volle honderd procent voor te kunnen gaan. Wil je echt naar Australie of is het omdat je vriend daar een leven wil opbouwen en jij hem niet kwijt wilt , maar zou jij toch liever hier blijven dichter ook bij je zoon. Misschien als je erachter bent wat je zelf het liefst wilt dat je dan naar een oplossing kunt gaan zoeken samen. Je vriend weet dan waar hij aan toe was, ik denk dat je vriend nu erg in onzekerheid zit en dat is voor hem ook erg slopend omdat hij ook ziet dat je nu misschien een beetje radeloos bent en hij niet echt duidelijkheid in kan zien wat jij wil.
Je hebt niet geschreven hoe oud je zoon is, of hij zelfstandig woont of bij zijn vader, of er een mogelijkheid is dat hij mee kan naar Australie met jullie . Het blijft natuurlijk altijd vervelend wanneer een ouder aan de andere kant van de wereld gaat wonen en ik weet niet of hij toen de keus heeft gehad of hij mee kon of daar de boosheid vandaan komt.
Wat trekt je het meest qua gevoel en welke opties zijn er als er een middenweg gevonden kan worden. Echt bewust zijn van wat jij zelf echt het allerliefste zou willen dan kun je nooit achteraf spijt hebben van je beslissing.
Dank je wel voor je reactie
Dank je wel voor je reactie ....
Mijn zoon is 13 en woont bij zijn vader ........ ik wil heel graag daar zijn met hem maar wil ook hier zijn ...dus zit helemaal in de knoop en denk dat mijn lief mij in de steek gaat laten omdat de drang om daar te zijn voor hem groter is ....en ja klopt hij wil niet jojo en mijn zoon wil niet mee naar Australie dus die optie valt al af '
Welke midden weg een relatie op afstand lijkt me erg lastig ......... het allerliefst zou ik gewoon gelukkkg zijn met mijn lief en mijn zoon maar die optie is er nu even niet
mirandatje
zou je zoon niet een poosje meekunnen zeg maar voor een half jaartje zodat hij alsnog kan beslissen of hij het daar leuk vind of niet in overleg met zijn vader natuurlijk, je eerst jullie huisje hier aanhoud als je dat financieel op kunt brengen eerst nog even .
Stel dat je zoon toch weer liever naar zijn vader gaat dat je bijv. een keer in het jaar een langere poos hier bent in het huisje, gelukkig bestaat er in tussentijd ook nog zoiets als Skype als je in Australie bent .
Ik begrijp dat je zoon zelf mag kiezen nu bij wie hij wil wonen maar ik vroeg me af of hij wel in Australie is geweest al.
Ik begrijp donders goed in welke spagaat je zit nu, want een kind gaat voor alles natuurlijk.
Financieel sta ik er niet zo
Financieel sta ik er niet zo rooskleurig voor dus dat gaat zo wie zo niet lukken en nee hij is er niet geweest maar wil er niet eens over na denken om daar heen te gaan ......zo een heel naar gevoel dat ik voor mijn gevoel de liefde van mijn leven ga kwijtraken aan een land .................... en kan niet eens boos op hem zijn maar word er wel heel verdrietig van de gedachte om zonder hem te moeten zijn en weer alleen zijn ........ brrrrrrrrrr
Re:
Als vader naar moeder kan ik je vertellen dat niemand tussen mij en m'n kinderen komt.....
Een partner die je voor zo'n keuze stelt is niet de juiste......
Re:
Je zult je eigen gevoel moeten volgen, als jouw partner niet bereid is om daar in mee te gaan en z'n eigen belangen voorop stelt, moet je je werkelijk dingen gaan afvragen...
Je wordt handig gemanipuleerd en al zover dat je vindt dat jij het probleem bent.....
Ik zou maar voor je zoon kiezen, hij zal altijd van je houden....
Als ballast voor die avonturier weet je dat niet..
mirandatje
je vriend was al bezig mss om zijn droom te realiseren en ondertussen hebben Julie elkaar ontmoet, hij is nu terug gekomen en is er nu voor je en ik denk dat hij heel graag wil dat je meegaat naar Australie weer, en heeft ook begrip getoond voor je situatie en de issues waar je nog aan werkt.
Misschien omdat jullie er al woorden over hebben gehad , is er meer druk op je komen te staan ipv dat er duidelijkheid is gekomen, daardoor lijkt het alsof je gedwongen wordt.
Logisch dat je graag bij hem wilt blijven maar jij zult uiteindelijk zelf de keuze moeten maken, dat kan je vriend niet voor je doen.
Je zoon is nog een kind, misschien voelde hij zich in de steek gelaten toen je weg was, hoe dan ook aan een keus zit een consequentie en je kunt denk ik niet in dit geval iedereen tevreden houden.Misschien is het het verstandigste dat je vriend alvast naar Australie gaat zodat jij eerst de band met je zoon weer kunt opbouwen en zal je vriend even genoegen moeten nemen met een relatie op afstand. Jij kunt dan mss proberen om zo vaak mogelijk die kant op te gaan en je vriend afwisselend hier heen.
Ik wens je heel veel wijsheid en kracht
@mirandatje
Ik snap dat je een beetje in tweestrijd zit. Maar wat mij betreft geef je zelf het antwoord aan het einde van je verhaal al.
kies gewoon nu ff voor mij Australie is er over een paar jaar ook nog
Ik bedoel... het gaat om je kind, en het lijkt mij dat je kind boven alles gaat. En Australië kan inderdaad wel even wachten en is er over een paar jaar nog steeds wel. Zolang je kind je nodig heeft zul je voor je kind kiezen lijkt mij. En ik vind het eigenlijk erg van hem dat hij daar druk op zet. Ik neem aan dat als er iets met zijn kind is dat hij er ook voor kiest om bij zijn kind te zijn. Ik vind persoonlijk dat hij nu degene moet zijn die tegen jou zegt: Lieverd, neem de tijd die je nodig hebt, Australië is er over een paar jaar ook nog wel. Ik hoop ook voor je dat hij een man is die daar respect voor heeft en je niet onnodig onder druk zet.
Ik zou eerst hier de rust en de banden weer herstellen en dan gaan kijken wat voor jullie de mogelijkheden zijn om terug naar Australië te gaan.....
Succes met de keuzes die je gaat maken!