Dat gevoel is erg vervelend idd, probeer bij jezelf te denken wat je wilt. Schrijf het op en doe dat ook. Begin met kleine dingen die zo gedaan kunnen zijn. Het voelt dan weer goed om iets te hebben bereikt. Dat je het nog wel kan.

Schrijf voor jezelf op wat je mist en vooral de nadelen wat je hebt mee gemaakt. Dus wat je niet mist. Zo krijg je zelf een beetje een beeld van wat er verkeerd is gegaan. Want een breuk komt niet alleen van een kant.

Maar denk vooral aan dingen die je nu wilt doen. En doe het ook. Kleed je elke dag goed aan verzorg je goed. Dat voelt al beter voor jezelf dat je er tiptop uitziet.
Je mag er heus over praten;) praat er lekler langer over tot dat je het niet meer wilt. Maar wel aan mensen die ook van je houden. Hou die mensen dan ook om je heen. Mensen die je kunnen laten zien dat je nog wel mensen hebt die van je houden.

Veel sterkte en ik hoop dat dit je een betje kan helpen.

Lieve Carmpie (pie equals taart sorry, krijg die associatie niet meer uit mijn hoofd),

Het gevoel van 'helemaal op zijn' herken ik ook van een paar maanden terug. Mijn inzinking was eind september, nadat ik in een moment van pure wanhoop m'n ex nog 2 berichtjes had gestuurd plus getracht had om een belafspraak te maken met betrekking tot de verjaardag van mijn beste vriend waar wij in eerste instantie beiden naar toe zouden gaan... Hierop kwam de ommekeer in mijn denken, mede door een boze en onredelijke mail van haar, al is dat nu niet relevant voor jou.

Waar het om gaat is dat we onze negatieve gedachten blijven relativeren, want hoewel jij en ik ons knap ellendig kunnen voelen is de levenslust nooit helemaal op. Ik heb voor mezelf gesteld dat:

'Zolang ik schrijf en af en toe lach (al is het als een kiespijn waar de boer nog aan vastzit) is de koek nog niet op!

Nu ga ik even je vragen langs die jij jezelf stelt, simpelweg om aan te geven dat je wel degelijk goed op weg bent.

Mis ik nou me ex of gewoon iemand? Het feit dat je die vraag stelt betekent vooruitgang, je koppelt het gevoel van een relatie een beetje los van de persoon.
Mis ik de groep waar ik in zat of alleen de gezelligheid daarvan? Wederom, je mist denk ik de gezelligheid. Tijd om zelf een groep te creëren met vrienden, of je ergens bij aan te sluiten, een vereniging bijv.?
Voel ik me soms sterk of lijkt dat maar zo? Ik geloof niet dat het slechts schijn is, maar 't is moeilijk om dat gevoel vast te houden & is het logisch dat je tijdens een slechte dag twijfelt over je eigen kracht. Het beste wat je dan kunt doen is je schouders ophalen en denken 'Morgen weer een dag, ik weet dat ik me ook goed kan voelen, it's not just my imagination!'

Dan nog iets anders wat heel lastig is, die verwachtingen van de buitenwereld...
Ik ben ermee opgehouden om te voldoen aan de verwachtingen van anderen & ook de eisen die ik aan mezelf stel heb ik in volume teruggedraaid. Ik denk dat dat heel essentieel is, dat je de focus legt op je eigen verwachtingen en op die manier ruimte voor jezelf creëert. Zal je een idee geven van mijn dagelijkse doelen:

- Sta op en zorg dat je in ieder geval goed eet
- Ga ondanks alles toch naar je werk
- Kook of haal wat maar EET
- Dwing jezelf minimaal 1 keer per dag tot sociaal contact, het liefst live
- Geef jezelf credits voor de goede dingen die je doet en hang niet teveel gewicht aan de dingen die niet lukken.
- Geniet van elke kleine overwinning! Zoals ik vandaag, heb toegezegd om 2 moeilijke aria's te zingen uit de Johannes-Passion van Bach & dat wordt echt een uitdaging! Maar het feit dat ik die uitdaging aanga is al een overwinning

Nou ja, zoiets dus Het enige wat telt is dat IK moet willen voldoen aan deze doelen om ze te kunnen halen...

Tenslotte, je bent onbewust continu bezig met verdergaan. Het uitspreken van twijfels en wanhoop is ook onderdeel van het loslaten, onderdeel van het ldvd-proces. beter zo dan dat je alles binnen opkropt en jezelf afsluit van de wereld!

(Nog nooit eerder gebruikt whahahahaha)

Veel liefs en een dikke knuffel,

de dromer