sinds gisterenavond weet ik het. Ik kon het gisteren niet laten om hem op MSN aan te spreken. Begonnen over koetjes en kalfjes en ineens dacht ik. Het kan me even niet meer schelen, maar ik wil weten waar ik sta en dat ga k zelfs vandaga te weten komen.

Na een tijdje zei hij: ik mis je wel maar niet als lief weet ge?
Tuurlijk had ik dat door, ben ook niet stom. Uiteindelijk zei hij ook dat het misschien het beste is dat we uit elkaar zijn. Heb daarop gezegd dat ik blij ben dat ik nu een antwoord heb. Hij vroeg of ik boos was, en ik heb gezegd dat ik dat zeker niet ben (ben ik ook niet). Ik heb geprobeerd afscheid te nemen en heb hem gezegd dat ik hem alle geluk toewens in zijn leven. Zijn antwoord was: tot volgende keer he? neen geen volgende keer B.

Gvd ik ben nu ineens wel kwaad op je, en ik ben blij dat ik kwaad op je ben... Eindelijk zit ik in die fase.
Ik ben kwaad omdat je nooit gevochten hebt voor mij, en je verdient daarom ook geen kans meer.
Dit doet zo een pijn, maar ik weet dat ik hier enorm sterk ga uitkomen.. En jij bent HET niet voor mij, want die persoon zou nu om mij aan het vechten zijn en zou de relatie niet verbreken zonder slag of stoot!