Hoi,
Na lange tijd heb ik besloten om toch mijn verhaal te delen. (ik 23 en hij 30) Ik zal een korte versie geven.
Ong 7 maanden geleden leerde ik hem kennen. Ik was net van baan veranderd en daar op mijn nieuwe werkplek was hij.
Ik weet nog als de dag van gister dat wij ons momentje hadden in het keukentje op het werk de vonk was bij mij overgeslagen en dat wij niet lang daarna samen zijn gaan roken en een aantal dagen leuke gesprekken hebben gehad op MSN waar na jij mij uitnodigde om bij je langs te komen. Ik ben gegaan en zo volgde nog veel meer avonden die ook erg intiem waren (sex). Niet veel later begon voor hem een rotperiode waar helaas een ex bij komt kijken. Hierdoor hadden zij nog veel contact.
In augustus ging ik op vakantie en merkte dat ik wilde horen dat wij een stel waren maar in plaats daarvan kreeg ik te horen dat ik moest doen en laten wat ik wilde en dat we na de vakantie wel verder zouden kijken. Hier baalde ik enorm van omdat ik al enige tijd wist wat ik wilde namelijk samen met hem zijn!
Niet lang hierna ginge wij als ik het zo mag zeggen bergafwaarts of van zijn kant aantrekken en afstoten. In het begin maakte er een probleem van dat ik een profiel had op relatieplanet en hier in t begin nog online op ben geweest. Ik deed er niets mee maar kreeg mailtjes logte in en verwijderde die. Na dat hij dit gezegt heeft heb ik mijn acc beeindigd. Later maakt een probleem van mijn uitstraling naar andre collega's. Ik draai veel aan mijn haar uit verveling zegmaar. Hij zegt dat ik dit alleen doe als r mannelijke collegas bij zijn en dat het goedkoop overkomt en dat hij daarom niets met mj wil beginnen. Ik kan hem maar niet van dat idee afbrengen. We zijn dan al ruim 5 maanden bij elkaar over vloer. Dan lijkt het alsof hij alles beeindigd en dan een dag later slaapt hij weer bj me en lijkt alles wat hij zegt niet te zijn gebeurd.
6 weken geleden ben ik er achter gekomen dat ik hem in de eerste maanden heb gedeeld of eerder gezegd alle maanden tot aan 6 weken geleden. We hebben het vaak gehad over vertrouwen of mijn uitstraling, ik heb het vaak gehad over zijn ex en dat ik wist dat er iets niet klopte in wat hijvertelde aan mij. Ik was in de veronderstelling dat zij een ex was maar de relatie bleek nog niet officieel voorbij volgens haar. Ik ben er nog steeds van overtuigd en ik geloof ook dat toen hij mij vertelde dat hij niks meer met haar wil of voor haar voelde dat hij de waarheid sprak. De intimiteit die hij met mij had heeft hij niet met haar meer gehad. Hij zegt dat hij geen reden zag om het mij te vertellen omdat hij niet zeker overons is door mijn 'uitstraling'. Nu nog steeds belt en smst zij en mailen ze op werk regelmatig. Wat wij hadden was niet voorbij ook niet na dit. De weken daarop tot aan nu sliepen we elke dag samen.
Tot dat hij vorige week heeft vernomen dat eenandere collega (vrouwelijk) mt wie ik dagelijks op werk en buiten werk ook nog spreek van ons weet en ook weet van sommige issieus. Hij was daarna zo boos dat hij mij compleet negeerde en aangaf mij niet meer te vertrouwen en niets meer met mij zal delen. Ook had hij me niets meer te vertellen. Die zelfde avond belde hij op of ik thuis was en of hij zijn spullen kon halen. Dit was k niet. Die zaterdag erop, kwam hij's avonds langs is blijven slape en de volgene dag heeft hij bijna al zijn kleding meegenomen. Om weer een dg latr tot aan nu weer te blijven. Dit spel van aantrekken en afstoten en mij aanspreken op uitstraling en zeggen dat hij twijfelt over ons vanwege mijn uitstraling. Een aantal vrienden van hem weten van mij. Maar officieel hebben wij nooit een relatie gehad. Ik heb ook alleen zijn vader ontmoet. Ik moet erbij zegge dat er soms weken, dagen zijn dt er niets aan de hand lijkt en vervolgens gebeurd of is er iets waardoor hij zich weer zo ver mogelijk van mij lijkt te wille weg duwen.
Is dit bindinsangst of ben ik gewoon gek en geef ik te veel om hem dat ik voor deze jongen wil blijven gaan.
Sorry voor dit toch nog lange verhaal.. ik heb inzicht nodig want het is geen slechte jongen maar ik ben moe en weet het even niet meer.
Alvast bedankt
Verward meisje..
@tired
Hallo Tired,
Ik herken mezelf in hem en ik denk dat ik je een verklaring kan geven. Ik ben ook een dertiger en het is uit met mijn ex waarmee ik 5 jaar ben geweest.
Ik ben een goede jongen maar ben verbitterd door het verhaal met mijn ex (en vorige ervaringen). Ik geloof, helaas pindakaas, niet echt in "ware" liefde en om eerlijk te zijn zit er een grond van waarheid in wat hij zegt. Heb net hetzelfde verteld tegen iemand die een stuk jonger is dan mij.
Een relatie, allemaal mooi en wel. Maar als het er op aankomt of wanneer je in een latere fase in een lange relatie bent zien de zaken er helemaal anders uit. Iets dat ik wel wist van ervoor, maar heb willen negeren. Het gaat allemaal om aantrekking, afstoting, spelletjes en het bewijzen dat jij de beste bent (voor een man). Hoe vaak dat er (jongere) vrouwen op mij verliefd zijn geweest, maar hoe vaak dat die zgn liefde na verloop van tijd verdwijnt zoals sneeuw voor de zon. En vooral wanneer ze een "beter" exemplaar denken te zien.
Liefde is rationeel gezien bullshit, heeft een biologisch nut en gaat eigenlijk alleen maar om voortplanting. Nadien komt het zus en broer verhaal. Maar meestal is dan één van de twee er niet tevreden mee en eindigt de relatie. Hangt ook af van de maatschappij waarin je leeft. Leef je in een heel vrije maatschappij en tijd dan is de kans dat een relatie het overleeft tot wanneer je sterft bijzonder miniem. Van de 1 op 3 huwelijken die toch overeind blijven, is het meestal omwille van familiezaken enz. Maar zal er niet dieper op in gaan.
Het is eigenlijk niet zo verwarrend. Je bent de rebound. Zijn gedachten liggen nog bij zijn ex en hij heeft je "gebruikt" om affectie te voelen en je nog jong en aantrekkelijk bent. Het is niet meer dan dat. Klote is wel dat jij nu "liefdesverdriet" ervaart. Maar als het je pijn verlicht, hij ervaart het ook. En misschien nog erger dan jij.
Hoop dat het je enige inzicht heeft gegeven. Ik kan nog meer vertellen, maar dan heb ik een paar paginas nodig haha
Grtjes
@Crea-tive
Het is wel enig inzicht.. je een na laatste alinea is wat hij ook vaak zegt: ben alleen gekomen zal alleen gaan.
Hij heeft zijn ex de afgelopen 6 weken niet gezien alleen gesproken en heeft ook aangegeven dat het hem oplucht niet meer te hoeven liegen. Maar hij kan maar niet zeggen wij een wij zijn. Als we samen zijn genieten we gewoon van de kleine dingetjes. En als hij dan weer wat heeft..dan ben ik niet goed genoeg of zal ik dat niet zijn. Ook maakt hij van muggen olifanten. Hij wil mij niets meer vertellen of met me praten op werk.. want dat zou ik aan die andere colleg kunnn vertellen en dat zou zij of ik wel eens tegen hem kunnen gebruiken op het werk als ht niet goed gaat.. dus vertelt hij niets meer want hij moet daar nog wel 8 jaar werken.
Ook na een woordewisseling blijve we naar elkaar toe trekken.. het aantrekke afstoten. Als ikzeg wat ik voel kn hij ook alleen maar zeggen..het is lief wat je zegt.. of wat ik schrijf..en het geen wat we dan wel hebben echt beeindigen doet hij ook niet.. en ik 'wil' nog steeds vechten.. Hij heeft zelfs aan die collea gezegd dat bj me is blijven slapen om haar reactie te zien of om te kijke of ik nog wat gezegd h.. en vanavond slaap ik snds lange tijd weer alleen door een woordewisseling..en morgen weer vrolijk werken..terwijl hij doet alsof zijn neus bloed. Maar wel bellen en zeggen dat ik optijd moet gaan slape..
Rebound..ik durf het niet te zegge.. voor hem was het al klaar zegtie.. maar officieel nog niet als ik zijn ex mag geloven. En wij hebben officieel niets gehad.. deden alleen (bijna) alles wat je in een relatie ook doet
@tired
Allemaal zever in pakskes wat hem verteld. Wat iemand zegt mag je niet teveel waarde aan hechten, wat iemand doet (!) dat is wat telt.
Maar ok dit besef je pas na enige tijd en moet je zelf ondervinden.
Ik besef ook wel dat wat ik nu zeg iets niet is wat je wou horen, en zal je ergens toch wel iets vinden om mij niet te geloven omdat hij dit of dat heeft "gezegd".
Als je de zaken op een nuchtere manier bekijkt, is het vreemd genoeg allemaal heel eenvoudig
Uiteindelijk wat helpt is dat je het af schrijft!
Succes
@Crea-tive
True daden tellen.. jammer genoeg zie ik 2 kanten, de daden kant en de woorden.. en de woorden raken en verwarren mij waardoor ik het niet helder zie ook omdat de daden er nog zijn. en soms moet je dingen horen om ze te zien.. en het wegschrijven helpt zeker..
thnx
@ tired
Lieve, lieve Tired...
Dat je moe bent snap ik helemaal en dat je in de war bent door hem snap ik ook en dat je het niet meer weet en advies vraagt snap ik ook...
Maar deze adviezen zijn niet wat jij wil horen!!En toch heb je recht op de waarheid.Heb je het hem wel eens gevraagd?En daar jouw eigen gevoelens bij benoemd?
NEE?? dan zeker doen!Want alleen dan speel je open kaart en moet hij rekening houden met jou.
JA??als hij op de hoogte is van wat jij wil en voelt en je dan zo onbeschoft en respectloos behandeld ga dan alsjeblieft weg bij hem en door met je leven!Want elk mens verdient meer dan dat!
Daarnaast wil ik toch ook wel ff kwijt dat ik denk dat jouw "uitstraling" natturlijk niet het probleem kan zijn en dat hij dit argument noemt om de waarheid te verbloemen!
Ik wens je veel sterkte bij het ondervinden van deze liefde en hoop dat je hoe dan ook iig voor jezelf kiest...no matter what!
xx isa
Hallo Tired,Ik snap je punt.
Hallo Tired,
Ik snap je punt. Jij bent een persoon die graag zich aan iemand bindt.
En daarom moet je eens goed gaan realiseren of jij wel met iemand kunt leven die zich niet wil binden.
Jij hebt dat namelijk nodig in de liefde, dat merk ik zeer maar ook zeer duidelijk.
Ik zit in een soortgelijke situatie en dat is niet prettig.
maar je houdt toch heel veel van de ander maar je wilt eigenlijk veel meer uit de relatie halen.
als hij je dat niet kan geven moet je eens goed gaan realiseren of hij de ware voor je is.
mensen die alleen maar voor de attractie iets willen daar begin ik zelf het liefst niet aan, ik ben van de serieuze relaties.
misschien als ik dat ooit eens zoiets zou willen, dan zou ik dat duidelijk melden (!) voordat ik er ook maar aan begin. om de ander niet te kwetsen. (maar vaak is dit wel het geval, en dat is niet fijn).
Ik snap dus je punt helemaal en wees gerust, er zijn genoeg mannen en vrouwen net als jij.
en dat hij jou zo afstoot is helemaal niet leuk, jij mag je ei ook kwijt bij collega's daar moet hij niet zo'n punt van maken, als jij die collega's kunt vertrouwen moet je dat gewoon doen. hij is gewoon bang dat je over hem praat, maar dat is toch logisch als jij daar zo mee zit? dat moet hij maar begrijpen. vind dat hij zich meer in jou mag inleven, jammer genoeg beseffen ze dat neit.
@ Y.
Dank je wel voor jre reactie. Ik vind het erg lastig om objectief te oordelen over de situatie. Wellicht kan ik dat nu ook niet. Wat jij zegt en ook je voorgangers.. jullie maken allemaal wel een punt met iets. Het lijkt soms wel of hij dingen niet snapt of in een totaal andere (emo) wereld leeft.
Gisteravond is hij na het werk langsgeweest ik was later vrij.. hij zij eerst dat we dan konden praten. Uiteindelijk heb ik wat boodschapjes gedaan. Hebben we samen gekookt en nog wat gedold. Maar hij had erg last van hoofdpijn waardoor praten over ons niet echt gebeurde. Ook zijn we later samen op bed gaan liggen terwijl hij een paar keer had gezegd niet bij mij te blijven slapen. Hij bleef eerst boven het dekbed met kleding en ik eronder. Dit heeft hij volggehouden tot dat we echt gingen slapen. Ik voelde de afstand en hij pakte mij niet vast wat hij altijd deed, waardoor ik uiteindlijk huilend op mijn zij ben gaan liggen. Toen hij doorkreeg dat ik huilde pakte hij me vast en bleef hij over mijn arm wrijven volledige stilte. De volgende ochtend werden we wakker voordat hij de deur uit ging gaf hij em een kus op mijn voorhoofd.. op het werk aangekomen kreeg ik nog een mailtje.. of ik een beetje bent uitgerust en opgeknapt. Nee natuurlijk niet! Waarop hij aangeeft dat hij dat wel gehoopt had. En hoe t dan komt waardoor ik vermoeid ben en onrustig heb geslapen. Soms denk ik echt dat hij zelf een emotionele blokkade heeft ofzo en dingen niet ziet zoals ze zijn. Er zit ook een patroon in.. wanneer ik ook maar begin over ons samen, voorstellen aan zijn moeder, kerst of het geven van mijn huissleutel dan duwt hij me weg. En ja dat doet pijn.. maar ik voel gewoon dat ik niet alleen een gebruiksvoorwerp ben en dat hij wel om me geeft, ookal kan het er voor buitenstaanders op lijken dat dit niet zo is.. Het maakt mij soms radeloos..