hallo iedereen,

ik ben net nieuw hier en heb al een paar verhalen gelezen, maar zelf ben ik eigenlijk ook een beetje op zoek naar enige raad.

Ik ben een meisje van 19 jaar en heb al 2 jaar lang een relatie met een hele lieve jongen. nuja, ik weet niet of ik het nog relatie kan noemen of niet, het is een hele rare situatie op het moment...

ik leg het even uit:

Het hek is eigenlijk 2 weken geleden van de dam gegaan, we zouden op vrijdag avond samen met mijn ouders op restaurant gaan en nadien naar een vriend zijn verjaardagsfeest, alles was afgesproken en ging goed, ik had een telefoontje gekregen van hem dat hij met z'n moeder zou overleggen om welk uur precies hij er zou kunnen zijn. dus s'avonds rond een uur of 6 krijg ik een berichtje dat hij er ten laatste tegen half 8 zal zijn, zo heb ik dat ook tegen mijn moeder gezegd, ze ging er mee akkoord en we zouden wachten op hem, maar even later kreeg ik weer opnieuw een berichtje dat hij plots met zijn mama besproken had en dat hij er maar om 8 uur zou zijn. ik begreep het niet dus heb ik hem dan even gebeld omdat ook mijn ouders er niet erg blij mee waren. Op dat moment is hij zich heel kwaad beginnen maken en heeft hij sommige dingen gezegd waarvan ik weet dat hij ze niet meent, mijn moeder heeft alles gehoord en heeft mij echt meegesleurd naar dat restaurant tegen mijn zin, na het eten ben ik meteen naar huis gegaan en heb hem gebeld omdat ik me schuldig voelde tegenover hem dat ik niet iets langer had gewacht en om te vragen of hij nog mee zou gaan naar dat feestje.
Aan de telefoon kreeg ik plots te horen dat het gedaan was, heb hem meteen ook even gevraagd waarom maar daar kon hij me niet meteen een antwoord op geven.

Uiteindelijk na een uur bellen, hebben we afgesproken om de dag nadien eens te praten, dus daar aangekomen en het gesprek gestart kwamen de dingen boven, hij voelt zich te min voor mij en zegt dat hij niets goed kan doen, dus dat het beter zou zijn dat het afgelopen is want dat hij me de "liefde die ik verdien blijkbaar niet kan geven" in zijn woorden gezegd. ik heb die avond tranen met tuiten gehuild omdat ik hem wel echt graag zie en omdat hij enorm veel voor mij betekent.

s'anderdaags hebben we elkaar gezien en het was alsof er niets gebeurd was, schatje van hier, zoetje van daar, aanrakingen, lachen, gek doen, handjes vasthouden, en me de hele avond lopen aanstaren als een kip zonder kop. we hebben elkaar de voorbije 2 weken al veel gezien, en het lijkt alsof er niets verandert is, enkel dan dat er niet meer gekust wordt. we doen nog alles samen, en hoe meer we alleen zijn, hoe liever hij het heeft. we bellen ook elke dag en sturen berichtjes als 2 gekken bij elkaar.

Langs de ene kant denk ik dat hij me wel nog graag ziet, maar langs de andere kant kan het ook zijn dat het vriendschappelijk is, alhoewel ik dat niet meteen zie gebeuren zo vlak na een breuk..

Hoe dan ook, ik weet niet wat ik er moet mee aanvangen, maar ik wil hem ontzettend graag terug want ik zie hem enorm graag, het gevoel dat er iets is, is er ook nog steeds en sommige vrienden hebben me gezegd dat ik nog eens met hem moet praten, maar dat durf ik niet meteen want ik wil hem niet wegjagen.

kan iemand me helpen aub?

Groetjes,

Moondancer