Het is vandaag een week geleden dat ik die brief gestuurd heb. Ik weet niet waarom maar ik lijk helemaal terug bij af te zijn.Ik kan niet huilen, ik ben niet boos op hem maar bos op mezelf. Ik herinner me nu alle kleine dingen die ik wel of niet had kunnen doen nadat het uit was om toch contact te houden. Het is gek, het hoort eigenlijk helemaal niet.Ik denk ook aan de dingen die ik NU zou willen doen om hem terug te winnen. We zijn nu zes maanden verder en het lijkt dat hij het zoooo zat is dat ik hem NOOIT meer zal zien. Ik durf nu echt niet meer te bellen. Ik heb mezelf belooofd dat ik hem alleen laat weten wanneer ik ga afstuderen, ergens eind october. Ik ben blij dat ik zo'n beslissing genomen heb. Maar ik ben bang dat ik hem ooit toch ga opzoeken in de tussentijd. Hij is een harstikke aardige jongen en wat hij laatst deed was helemaal niet hoe ik hem ken. Ik ben verdorie te ver gegaan, hij wil me echt niet meer zien!!! Ik besef nu pas dat het veel leuker zou zijn als hij mij ooit vanzelf opzoekt. Gaat dat ooit gebeuren??? Ik zelf denk van niet Ik wil het zooooo graag!!!Ik denk dat ik gek wordt en dat het een obsessie is geworden. HELLLUP!!!