Hart onder de riem..

afbeelding van Silkyway

Lieve mensen,

Naast alle verdrietige (en o zo herkenbare) verhalen, zet ik graag ook een verhaal neer dat jullie wellicht een beetje hoop kan geven. Ik steek jullie graag een hart onder de riem en wil jullie vertellen dat het uiteindelijk echt weer goedkomt met jullie.

Een paar maanden terug plaatste ik hier ook mijn verhaal. Ik was vreselijk in de war, erg verdrietig en wist met mezelf geen raad. Na een scheiding begon ik veel te snel met (internet-)daten en ik werd gebruikt door een ellendeling. Een zware periode brak aan, maar nu, na een paar maanden kan ik eindelijk zeggen dat het leven me weer toelacht. Ik kan terugkijken op een zware, maar ook leerzame periode. Ik heb mezelf opnieuw leren kennen en ben erachter gekomen dat ik een sterke, mooie vrouw ben die veel meer verdient, dan wat ik mezelf in eerste instantie toeliet.

Mijn advies naar jullie is: neem eerst de tijd voor je verdriet. Dit moet verwerkt worden, laat het er daarom uit. Maar blijf er niet in hangen. Ga sporten, pak een hobby op of begin met een cursus. Let daarbij wel op dat je iets gaat doen wat JIJ echt leuk vindt. Verwen jezelf met een kleinigheidje, iedere week weer. En blijf gezond leven. Eet gezond, beweeg meer en zorg ervoor dat je iedere dag een keer gelachen hebt. En het belangrijkste: accepteer dat dit een tijdje gaat duren. Het is een verwerkingsproces van maanden, niet van weken. Gun jezelf de tijd om te helen en dan komt jouw tijd weer. Je bent verantwoordelijk voor je eigen geluk, verwacht niet dat dat zomaar komt aanwaaien.

Dikke knuffel en kus aan jullie allemaal.

Het komt goed met jullie...

Liefs, Silkyway

afbeelding van luckystrike

Mooi geschreven!! Ik kan mij

Mooi geschreven!!

Ik kan mij hier volledig in vinden, op dit moment lacht mij het leven ook weer tegemoed, ondanks soms moeilijke momenten nog na een half jaar!! Maar wat je zegt de tijd nemen voor jezelf is echt zo belangrijk!!

afbeelding van Silkyway

Verwerkingsproces

Het verwerkingsproces kan inderdaad erg lang duren. Dit is volgens mij afhankelijk van de duur en intensiteit van de relatie, maar ook van jezelf. Ik heb mezelf echt op moeten rapen en keihard moeten knokken om door te gaan. Het liefst wilde ik me eraan overgeven, maar wat zou ik daarmee bereiken? En ik wilde opnieuw liefde kennen. En zolang ik vast bleef zitten in het verwerkingsproces, zou ik hem nooit tegenkomen. Die gedachte was misschien vreemd, maar hielp me wel met het oppakken van m'n leven. Maar nogmaals, iedereen is anders.
Het enige wat ik hiermee wil zeggen is: het komt goed. Ook al denk je dat je nooit meer uit die put komt, onthoud dan dat het echt weer beter zal gaan. Sterkte allemaal!

afbeelding van ptm

Silkyway

Mooi geschreven blog!
Echter ik ben al jaren bezig,dus niet weken of maanden!
Sommigen hebben veel meer tijd nodig voor het verwerkingsproces!
Zeker naarmate hoelang de relatie heeft geduurd.Mijn jongste dochter woont bij mij,en samen met mijn oudste dochter,haar vriend en hun zoon(1 jaar) proberen we er tóch iets moois van te maken!
Néé,een tijd voor verdriet is niet aan te geven!Het is een proces,dat voor iedereen verschillend is.Het verwerkingsproces valt niet te forceren,want dan kom je jezélf ooit tegen!Leer eerst van jezelf te houden,voor je je hart aan een ánder toevertrouwd!!Dán pas kun je samen gelukkig worden.
hmvrpm78