Al heb ik tegen hem gezegd dat het uit is en opgehangen, kan mijn hart het niet verkroppen.
Wil zo graag bij hem zijn, waarom weet ik niet. Hij heeft mij heel veel pijn gedaan; vreemdgegaan, gelogen , mij verwaarloosd. Ik mis hem zo erg, waaroom weet ik niet..
Hij houdt niet van me heeft mij de hele tijd lopen mindfucken. Paar maanden geleden was ik ver, dat ik had geaccepteerd dat wij niet meer samen zijn.

Hij belt mij na een maand om te zeggen dat hij fout zit en mij mist. Hij zei dat ik de ware ben en met mij oud wil worden. Waarom geloofde ik het? Ik wou het zo graag geloven en zo graag met hem zijn.

In plaats dat hij toen de waarheid vertelde wat hij allemaal in het verleden heeft gedaan; vreemdgegaan en gelogen.
Bleef hij doorgaan met liegen.. mijn intuitie voelde het aan.. maar wou het niet geloven. Wou alleen tussen zijn armen liggen, omdat ik hem zo gemist had.

Na alles wou ik het hem vergeven en een kans geven, als hij beter voor me zou zijn. Het leek alsof hij spijt had wat hij had gedaan. Hij zei dat hij mij niet kwijt wil en mij te erg gaat missen en dat hij niet zonder mij kan. Dat we aan onze relatie kunnen werken, dat hij zo een spijt heeft wat hij gedaan heeft.

Ik wou hem een kans geven en toen begon hij me weer weg te duwen. Hij zei dat hij weinig tijd heeft voor mij omdat hij druk heeft met zijn tentamens en dat ik nu veel aandacht nodig heb. Hij wou toen afscheid nemen omdat het beter was.

Ik snap er helemaal niets van eene moment wilt hij mij niet kwijt en andere moment geeft hij ons op. Hij zou maandag bij me langs komen , maar is uiteindelijk thuisgebleven na zijn werk. Ik was zo van slag dat hij me weer liet zitten dat ik alles liet gaan, wat hij me heeft aangedaan;
-vreemdgegaan, gelogen
-hele jaar zitten mindfucken
-mij voor de zoveelste keer laten zitten
- dat hij niet van mij houdt omdat hij het niet heeft laten zien op geen enkele maniert

Ik was zo boos dat ik zei dat hij uit mijn leven moest en dat het uit was . Ik hing daarna op.
Ik ga helemaal kapot , ik mis hem zo erg, zag hem als de ware waar ik een toekomst mee wou opbouwen.
Maar met mijn verstand heb ik uitgemaakt, omdat ik weet dat hij niet van mij houdt en mij meer pijn zal aandoen.

Ik deed alles voor hem, gunde hem tijd met zijn vrienden , gaf hem tijd voor zijn studie. Waarvoor moest hij mij zoveel pijn doen voor de 2e keer?
Hij zei laf dat hij me niet gelukkig zal maken, dat wist hij toch ook al voordat hij mij belde toen het uit was?
Mijn zusje zei tegen hem dat hij mij met rust moest laten, dat heeft hij niet gedaan. Nu voor de 2e keer is mijn hart gebroken en loopt hij verder zonder om te kijken.

Hij loopt te playstationen een peukie te roken,lol met zijn vrienden te maken. Hij geeft geen fuck om mij.

Ik hoop dat het over paar maanden mijn pijn zal slijten, doet zoveel pijn. Ik hou zoveel van hem ..

Wanneer zal mijn hart het besluit van mijn verstand accepteren?