Ik ben via een vriendin op deze blog terechtgekomen. Zij raadde me deze aan omdat ik het moeilijk heb in mijn relatie.
Begrijp me niet verkeerd: ik hou echt veel van mijn vriend, maar houdt hij ook veel van mij?
Er is regelmatig iets nieuws dat me bezighoudt met nadenken over de hoeveel liefde hij voor me heeft..
Ik ben aan deze relatie begonnen met het gedacht dat ik er nu eens echt wou voor gaan! De vriendin die me aan hem had voorgesteld zei dat hij echt alles voor zijn meisje overhad. Ik vond hem mooi (die mooie ogen! zucht..), leuk, grappig, spontaan.. Kortom ik was zò verliefd vanaf de eerste moment dat ik met hem praatte. Ik wist eveneens ook wel dat hij het moeilijk had om een relatie te beginnen, want 5 jaar eerder was hij bedrogen en verlaten door zijn vriendin na een relatie van 3jaar. Daarna heeft hij nog wel relaties gehad maar ook die liepen verkeerd af zei hij, door die verdomde meisjes. Ook vlak voor hij mij leerde kennen, is hij gekwetst geweest door iemand die hij echt wel zag zitten.
In het begin deed hij veel moeite voor mij: ik kreeg veel lieve smsen, mooie rozen met valentijn, spontane uitstapjes,.. Zucht, dat kon niet blijven duren...
Vijf maanden later zijn we nu en ik weet wel dat hij het druk heeft met verbouwingen en werk, maar ik heb het gevoel dat naast die bezigheden zijn vrienden altijd voorgaan. Hij heeft me uitgelegd dat dat komt omdat hij zijn vriendin nooit meer voor zijn vrienden wil zetten, want als het dan verkeerd afloopt met zijn meisje..
Met andere woorden krijg ik dus gewoon geen kans meer en moet ik boeten voor wat andere meisjes hem hebben aangedaan! Hij snapt dat niet denk ik.. Ik vraag me af waar de spontaniteit naartoe is, hoe lang ik nog moet wachten. Wanneer hij gaat stoppen met liegen (want ja ook dat doet die af en toe heb ik ontdekt!) Hij ziet een toekomst met me zegt hij, ik ben een lief en sowieso trouw meisje zegt hij. Hij is trots dat ik zijn meisje ben, maar soms vindt hij ook dat hij me niet verdient. Zou hij bij mij blijven tot hij iemand vindt die beter bij hem past?
Hoe kan ik ervoor zorgen dat hij meer voor mij over heeft of is dit een verloren zaak?
Groetjes van een triestig meisje die zielsveel van haar jongen houdt xxx
@SilverStar
Mijn mening ken je al.
Dat leugengedrag vind ik nog steeds wat zorgwekkend.
Heb je al wat meer nagedacht, over wat jijzelf wilt naar de toekomst wilt met hem en OF dat haalbaar is?
Ik hoop dat je hier wat meer meningen krijgt van mensen die zich in jouw verhaal terug kunnen vinden.
Liefs
Murderwalk
@Silverstar
Ik denk dat vooral een goed gesprek kan helpen om alles op tafel te leggen. Zowel wat jouw gevoelens en gedachten betreft als de zijne. Voorwaarde is wel dat beide eerlijk zijn tegen elkaar. Als hij bang is om zichzelf opnieuw volledig te 'geven' in een relatie... wel dan is dat iets dat jullie samen zullen moeten overwinnen.
Het feit dat hij liegt, is precies wel geen positief teken. Wat het precies wil zeggen, weet ik ook niet. Misschien heeft hij meer problemen dan hij zegt?
Als hij vindt dat hij te min is voor jou... tja, dan kan dit wel tot grotere problemen leiden. Volgens mij heeft hij dan geen al te hoog zelfbeeld...
Ik weet niet wat het beste is voor jou, dan zal je zelf moeten aanvullen. Met een gesprek kan echter veel verwarring en problemen verholpen worden.
Maar misschien is dil gebeurd.
tja
Op een of andere manier herken ik mezelf in deze blog.
natuurlijk weet ik dat iedere situatie anders is en kan ik je alleen vertellen wat ik heb geleerd van mijn laatse relatie.
Mijn ex was niet altijd even eerlijk tegen me. ik betrapte hem met enige regelmatig op leugentjes (als waren ze soms zo klein). Wat het met mij deed: ik vertrouwde hem minder en zocht overal wat achter. Ik ging steeds meer twijfelen of zijn gevoellens wel oprecht waren voor mij.
Ik had altijd het gevoel te moeten vechten voor zijn aanwezigheid en dat ik op de laatste plaats kwam.
Ik werd hier zo ongelukkig van maar ik had voor hem gekozen en daarmee wilde ik ervoor vechten. langzaam werd ongelukkig, ontevrede, frustratie en verloor ik mezelf. ik was steeds in twee strijd omdat ik over mijn grenzen heen was. tijdens onze 3 jaar heb ik ook hele mooie tijden met hem gehad.
Nu een jaar nadat we uit elkaar zijn besef ik me een ding ik had naar mijn gevoel moeten luisteren of iets mee moeten doen. het gevoel was en is er in mijn beleving niet voor niks.
@ iedereen
bedankt voor de reacties! Ik zal inderdaad is heel goed moeten nadenken.. Een gesprek kan misschien wel helpen ja, maar aangezien hij het rustig aan wil doen en hij dat nogal letterlijk neemt, vrees ik ervoor dat er veel zal veranderen..
Vooral in it's me's verhaal herken ik me wel, en ik wil niet dat het zo wordt, maar tegelijkertijd wil ik geduldig zijn omdat hij steeds zegt dat het later anders zal zijn.. Maar als nu al liegt tegen me.. zucht..