Hoi Letje, bij mij is het behoorlijk snel gegaan, vanaf medio mei sliep ze bij die ander, dus is het bijna 4 maanden geleden. Mijn zelfvertrouwen en eigenwaarde heeft een boost gekregen door het oppakken van mijn eigen leventje en omdat het freelancen een succes is geworden. Ik heb zelfs mijn eerste factuur betaald gekregen! Veel nieuwe indrukken, nieuwe mensen, nieuwe werk, en veel, heel veel pijn en verdriet hier kunnen wegschrijven. Naarmate mijn zelfvertrouwen en eigenwaarde steeds meer en meer is geworden is ook de verslaving, het gemis een stuk minder geworden, het hangt ermee samen. Wat wel overgebleven is is dat ik nog om haar kan geven, respect voor haar kan hebben, als een soort vriendin zeg maar, als een soort zus? We hebben tenslotte elkaar toch 18 jaar gekend. Maar net als bij een zus hoef je haar niet elke dag te zien, zeker als ze aan mij begint te trekken soms. Ik wil zoveel mogelijk met rust gelaten worden, ik heb het enorm naar mijn zin met de kids, en mijn eigen leventje, ik wil het zo houden. Dus de scheiding zo snel mogelijk erdoorheen jagen, haar spullen zo snel mogelijk uit mijn huis, dan ben ik echt van haar verlost. Het klinkt hard, maar ze heeft haar eigen leventje, en ze moet mij niet met haar wel en wee lastigvallen. Ik heb nu tenslotte ook mijn eigen leventje, en heb het momenteel erg naar mijn zin.
Nu wel oppassen dat ik de pijn en het verdriet begin te missen, ben toch al een tijdje aan gewend..
Maar bij jou is de wil er wel, dus gaat het jou ook lukken, alleen kun je je gevoelens niet forceren, heb nog eventjes geduld met jezelf, het komt wel goed

Groetjes,

Mr Bean