Fases van verdriet en boosheid komen bij iedereen afwisselend voorbij. Bij de een komt meer verdriet voor en bij de ander meer boosheid. Wat ik wel weet is dat verdriet enorm passief kan maken en boosheid enorm actief. Je zou nu je harde lessen kunnen gaan leren hoe je niet meer jezelf zal wegcijferen voor iemand anders in de toekomst.
Pas wel op dat je boosheid niet permanent is. Verbitterde mensen zijn ook niet mooi.

Ik begrijp je frustraties, onbegrip en boosheid. Je offert alles op, je steek al je energie in hem, en de resultaat is dat je er helemaal niks terug krijgt. Het is net als een vruchtenboom. Met bloed, zweet en tranen verzorg je het, maar als je de rijpe vruchten er niet van kan plukken, dan is dat heel zuur en bitter. Dat is dezelfde wat je nu hebt. Het is bij mij al 2 jaar en ik ben er nog steeds nog niet over heen. Zucht . . . Hopelijk duurt het minder lang bij je. Maar schrijven lucht zeker op. Zeker als je weet dat je niet de enige bent.