Zaterdagochtend belde ze...... Ze had me de vorige avond op de hockeyclub niet kunnen spreken omdat ik 'em snel was gesmeerd. Ze wilde weten hoe het met mij was. Een rustig en prettig telefoongesprek gehad. Ik moest naar een beurs om contacten te leggen en dat lukte natuurlijk voor geen meter. Ik vergat mensen een hand te geven na een gesprek, kwam niet uit m'n woorden enzovoort.... Ik had een enorm onrustig gevoel, nervositeit noemen ze dat geloof ik, een zeer onprettig gevoel. De vragen speelden weer door mijn hoofd die nog steeds onbeantwoord waren. Ik heb haar na de beurs gebeld om aan te geven dat er nog post van haar bij mij binnen was gekomen, maar stiekem wilde ik haar gewoon spreken om te praten en mijn onbeantwoordde vragen te kunnen stellen. En nog niet eens om bij haar te kunnen zijn. Ze heeft een keus gemaakt voor zichzelf. Ze probeerde mij gelukkig te maken in plaats van zichzelf. door deze stap te maken neemt ze ruimte voor zichzelf en maakt ze een keuze die wel of niet goed is.......? Zaterdag vertelde ze mij dat ze de juiste keus heeft gemaakt en dat ze in het begin daaraan wel twijfelde. Ze gaf aan dat wij altijd een sterk stel waren geweest en dat wij alles voor elkaar over hadden. Als ze aan mij zou vragen iets 500 km verderop te halen zou ik datvoor haar doen en zij voor mij...... Er zijn momenten geweest dat ik haar onvoldoende ruimte heb gegeven omdat ik in paniek was vanwege een bericht van haar over onze relatie. Ik kon mijn paniek op dat moment niet bedwingen....... De liefde van mijn leven moeten loslaten? dat kon niet in mijn ogen. Ik was er veel te blij mee. Nu heb ik moeten loslaten en dat valt zwaar. Temeer vanwege de dingen die ze zegt. Ik begrijp goed dat ze een keus voor zichzelf heeft moeten maken omdat er anders aan onderdoor zou gaan. Haar energie ging op aan mij gelukkig maken..... Maar aan de andere kant snap ik er ook weer helemaal niets van omdat ze net als ik enorm veel verdriet had toen er een punt achter kwam. En helemaal op het moment dat ik aangaf dat we elkaar beter niet meer konden zien. Ze had daarna het gevoel dat het voor de tweede keer uitging!!!!???? Misschien kan iemand mij een beetje op een spoor zetten waarmee ik verder kan? Ik denk dat vrouwen dit beter begrijpen dan mannen...........