In mijn eerdere blog had veel verdriet, van een relatie die stuk ging, na 12 jaar.
Nu hoor en zie haar niet meer en loopt ze met het geweten, dat zij meerder malen is vreemd geweest en vertouwd ze haar huidige parner ook niet, doordat ze zelf zo is.
Gelukkig heb ik die last niet op mijn geweten en heb ik ervan geleerd, als iemand dat wel heeft.

Een half jaar later, leerde ik een nieuwe vriendin kennen.
We gingen door het hele land, bezoeken afleggen.
En het was geweldig. Zij ook overigens.
Maar ik merkte, dat ze nogal veel problemen had en daar veel over praatte.
Ze is nog getrouwd, maar wilde van hem af.
Maar problemen met hem, zag ik niet echt en alhoewel ze wel irritatie van hem had.
Wat me ook opviel, dat zij heel veel vrienden had, binnen en buitenshuis. Hij niet. Alhoewel hij probeerde mee te doen met haar, het enigste wat hij had, was zijn werk, thuis op de band zitten, met een boek.
Ik zag dat zij heeft hem zo gemaakt heeft, hoe hij zit, op die bank, met een boek, zonder vrienden.

Later merkte ik dat zij heel veel aandacht wilde, 24 uur, 7 dagen in de week.
Moet ook zeggen dat ze heel veel aandacht krijgt.

Ze hebben, in hun 25 jarige huwelijk, een buitenechtelijke relatie's gehad. Hij 1 keer en zij meerdere keren en van de laatste keren van haar, wist hij ervan.
Ik vroeg aan haar toen ik haar leerde kennen, wie is er mee begonnen? ( eigenlijk vreemdgaan )
Zij gaf me een verkeerd antwoord. Zij was de gene die het was.
Als ik naar mijn vorige relatie keek, had ik al moeten denken, nee.....niet weer, iemand die vreemd gaat en had ik ermee moeten stoppen.
Maar ze raakte verliefd op me en doordat we heel veel leuke bezoeken aflegde, ging ik er mee door.
Ze kocht van alles voor me en voor haar was niets te veel.
Maar dat wilde ik niet, want ik had geleerd van mijn vorige relatie en hield ik mijn ogen open.

Maar het klagen ging maar door.
Over haar man......over haar werk.....over haar vrienden.
Ik zei tegen haar altijd van, joh maak je niet druk. Zet het van je af
Zo langzamerhand sloeg het over op mijn vrienden......en mijn werk.......en over mij.
Ik merkte dat ze jaloers werd.
Ze had geen vertrouwen in me.
Ik dacht, waarom nou niet. Ik ben zo trouw als een hond, daar lieg ik niet om.
We wonen nogal ver uit elkaar en zat ze een paar dagen bij mij en een paar dagen thuis.
Ze zei op een gegeven moment, dat ze niet wist wat ik deed, als ik alleen tuis zat.
Maarja, dat weet ik van haar ook niet. Ze wilde me ook niet kwijt en smsde elkaar om het uur.
Opmerkingen over mijn hyves, gaf ze ook veel. Van "jij heb veel vrouwen er op staan". Wat wel mee valt, trouwens.
Ik zei dan "kijk naar je eigen hyves". Ik weet wat we met elkaar hebben. De krabbels die ik krijg zijn normaal.....die van haar niet. Als er niets achter zit, maak ik er niet zo'n punt over.
Ze wilde ook geen contact meer maken met niemand. En dat wilde ze dat ik dat ook niet deed. Ook niet met buren, totdat ze een smsje kreeg van de buurvrouw. en zei ik, Dat wilde je toch niet!!
Al liep ik maar naar beneden, om de post te halen, zei ze als ik terug was, ben je je vriendin tegen gekomen?
Dacht ik, wat slaat daar nou op.

Het respect en vertrouwen naar mij, werd steeds minder.
Ik heb er uiteindelijk, na een jaar, een punt achter gezet, omdat ik het zat werd.
Ze was er kapot van. Maar zo ben ik weer, helpte ik haar weer, om te kunnen genieten van het leven.
Liet haar zien dat het kan. Maar kon ze me niet zien, door de telefoon, dat ik er wel onderdoor ging.
En het ging ook beter met haar. Via hyves respect's sturen en dat ik trots op haar ben.
Maar ze reageerd niet. En die buien die ze had, met klachten en afzeiken van iedereen.......daar hoor je haar niet meer over. Ik ben negatieviteit in haar leven, volgends haar.
Daar lacht ik om, want normaal ben ik vrolijk en spontaan, maar door haar geklaag, werd ik ongelukkiger.
Ze heeft twee gezichten en is ze niet eerlijk over haarzelf.

We zouden hartsvrienden blijven. Nou, je weet wat dat is. Wat er ook gebeurt..... is niets meer van over.
Ze heeft mijn hart de grond in getrapt en is het mijn eigen schuld.
Waarom!!! Doordat ik wist, dat ze een last op haar geweten heb staan en de plezier alleen maar voor haar eigen belang was.
Haar exvriend ( die ook in haar huidige huwelijk voorkwam), was ook zo. Hij controlleerd haar ieder uur. Maar hij zat ook te rotzooien met ander vrouwen.

Het moreel van dit verhaal is: In de liefde zit respect en vertrouwen.
Dan kan je wat met elkaar opbouwen
Maar hou je ogen open.
Anders word je bedrogen.

Want ik weet dat haar liefde niet echt was en geprobeert heeft om mijn liefde om te kopen.
Dan ik weet, dat ik geen vrienden mag hebben en net zo gaat leven, als haar man. Alleen maar werken en thuis op de bank zitten, met een boek, terwel zij uitbundig aan het stappen is en vrienden maak.
Het doet wel zeer, dat ik dacht, dat er liefde was, maar bedrogen was
En die last op haar geweten.........de waarheid komt ooit naar boven.

Nee, haar liefde was niet echt......