Ik ben bang. Bang mezelf te gaan verliezen in dagen die grijs zijn. Niet wit, niet zwart, maar grijs altijd weer. Ik ben er geweest, weet hoe het is.
Ik heb het leven altijd al een strijd gevonden, een geworstel, een getob, moeite om het zinvol te vinden.
En er waren tijdelijk wel oplevingen, werk, sporten, iemand waar ik dacht verliefd op te zijn?¢‚Ǩ¬¶ Maar viel altijd weer terug. Onze relatie was ver van perfect, maar geen dag was het grijs.

De ondraaglijke zinloosheid van het bestaan grijnst me sinds jaren weer toe.