ooh wat voel ik me vreselijk vandaag ik heb nergens geen zin meer in. Het is nu 5 weken geleden,ik wil zo graag weten waarom . Heb het gevoel mijn beste vriend en maatje te zijn kwijtgeraakt. heb vanochtend toegegeven aan de drang om hem te bellen om te vragen of hij echt gelukkig is met deze keuze. Ja zegt hij. alles wat we 8 jaar hebben opgebouwd in een klap weg. mijn ouders doen ook ongelofelijk k.. tegen me want ze snappen mijn verdriet niet en ook niet waarom ik voorlopig hier wil blijven en niet stel op sprong terug ga naar het westen. De hoop is nog te groot. Hoe kan hij zijn kleine meisje (onze dochter zo in de steek laten, nou ja hij komt wel alle vrijdagen en 1x in 14 dagen een weekend) maar hoe kan hij mij en ons ongeboren kind nou in de steek laten. hij is gelukkiger bij zijn zus, en dat is nooit mijn vriendin geweest en ik heb ook niet zulke aardige dingen over haar gezegd, dus hebben we ook bonje! ons huis komt vrijdag te koop het huis waar ik en onze dochter en ik dacht hij ook ons zo prettig voelen. Alle modder die ik afgelopen week niet naar mijn hoofd geslingerd heb gekregen waar heb ik dat aan verdiend? ooh als ik mijn meisje niet had was ik waarschijnlijk voor de trein gesprongen, waarom krijg ik niet gewoon 1 kans om ons leven wat anders in te richten een relatie moet je toch samen aan werken. Mijn meisje snapt ook niks van zo'n verdrietige mama,maar het lukt me vandaag niet om dat te verbergen! Het waarom kan ik niet uit mijn hoofd krijgen, en gewoon iedereen die ik ken zegt hij komt niet meer terug! en dat doet zo'n pijn! Ik weet het gewoon allemaal niet meer. de hormonen gieren door mijn lijf en wat doet hij hij laat me in de steek en probeert me gewoon kapot te maken.
hopefull