Na een hele middag nadenken toch gedaan. Ik heb gebeld "of hij al zwager is geworden". Wel dus en hij heeft me bedankt voor de felicitaties "Dat heb je goed onthouden". Verder over koeitjes en kalfjes gepraat, een neutraal gesprek over hoe het gaat, de vakantie, een korte update dus. Neutraal, zoals het hoort. Hij leek het niet erg te vinden dat ik gebeld had. Ik was relaxed en open, hij reageerde goed. Ik heb wel laten vallen dat ik misschien begin november een afstudeerfeest geef en dat ik het zou laten weten, "als je het leuk vindt". Hij zei "het is goed", niet enthousiast maar ook niet afwijzend. Bah, een last van mijn schouders gevallen! Weer vrede en rust in mijn kop. Misschien was het een onhandige aktie en klapt ie weer dicht, van mij mag hij het interpreteren zoals hij wil. Ben ik weer "opdringerig", vind ik best. Ziet hij het als een stap naar de goede richting, om de stilte te verbreken, ook goed. Maar ik heb er vrede mee en dat is wat voor mij telt. Hij mag koken in zijn eigen onzekerheid en angsten. Ik heb genoeg van mezelf en die hebben dat soort akties tot gevolg, punt uit. Of hij het leuk vindt intereseert mij niet. Ik ben wie ik ben en ik kan prima met mezelf leven. ZONDER HEM. Ik hoop dat hij uiteindelijk begrepen heeft dat het prima met mij gaat. Ik twijfel niet meer en dat is wat ik met dat telefoontje wou bereiken. Het is misschien gek, maar ik heb door zijn neutrale houding duidelijkheid gekregen, over dingen die ik eigenlijk al half wist. Het is voor hem afgelopen maar ik kan hem bellen, nu zonder te trillen en te beven van woede. WAT EEN OPLUCHTING ZEG! Zo, dat heb ik er ff uigegooid en het voelt fijn.
Als iemand een (andere) mening heeft hoor ik het heel graag.