Je slaapkamer is recht boven die van mij.
Toen je nog alleen was, hoorde ik eigenlijk nooit iets.
Dat is veranderd sinds hij er is.

Ik hoor nu keukenkastjes dichtslaan, borden die worden opgestapeld.
Ik hoor de WC doorspoelen, het bad leeglopen en deuren open en dicht gaan.
En 's-nacht, als hij bij je is, hoor ik soms tikjes, geschuifel, of dingen die op de grond vallen.

Het is 0:20 en ik hoor af en toe een zachte bonk boven me.
Er is niet veel fantasie voor nodig; ik weet wat jullie aan het doen zijn.
Ik wil je niet afluisteren, maar ik lig daar nu eenmaal, 3 meter onder jullie.

Een paar weken geleden had ik het ook al eens gehoord.
Was er toen een paar dagen helemaal door van slag.
Ik blijf er nu redelijk kalm onder en ben best een beetje trots op mezelf.

Dan wordt het stil. Een paar minuten lang hoor ik helemaal niks.
Ik dommel langzaam in slaap. Maar ineens ben ik klaarwakker.
Het is 0:37 en voor de allereerste keer in 7 jaar hoor ik een stem in je slaapkamer.

Het is jouw stem. Harder dan ik gewend ben, maar onmiskenbaar die van jou.
Je roept. Twee keer, twee simpele, langgerekte klanken: 'Aaah' en 'Oooh'.
Nog nooit in mijn leven heb ik zoiets moois gehoord.

Ik probeer me je gezichtsuitdrukking op dat moment voor te stellen.
Ik probeer mezelf voor te houden dat je alleen maar met jezelf bezig was.
Maar het lukt niet. Wat ik ook doe, in gedachten zie ik hem steeds met zijn kop tussen je benen liggen.

Ik heb stiekem naar je gekeken toen je dat niet in de gaten had.
In mijn dromen heb ik je in mijn armen gehouden, hebben we samen gelachen en gehuild.
En in mijn gedachten heb je mijn wildste fantasieën laten uitkomen.

Maar nog nooit had ik er over nagedacht hoe jij zou klinken als je klaarkwam.
Nu weet ik het en ik schaam me kapot dat ik het gehoord heb.
Het was duidelijk niet voor mij bedoeld, maar ik kan er helemaal niks aan doen.

Ik heb mezelf steeds voorgehouden dat we uiteindelijk weer normaal met elkaar zouden kunnen omgaan.
Maar ik weet niet meer of ik dat ooit nog kan.
Ik weet niet of ik nog ooit met je kan praten zonder hieraan te moeten denken.