Ondanks dat ik je probeer los te laten en probeerde alles te vergeten blijf je toch telkens terug komen in mijn leven. En misschien is het ook wel mijn eigen schuld omdat ik nog steeds aandacht bij je zoek terwijl je niet weet wat je wilt. De ene keer ben ik alles voor je en de andere keer weer een bitch. En ik weet dat mijn stemming heel snel kan omslaan en dat is misschien ook wel elke keer wat ons in de weg staat.

En ik ? Ik word gek van de mensen die denken te weten wat er tussen ons afspeelt. Niemand weet dat het al 2 jaar duurt tussen ons, mensen denken dat het maar heel kort geduurd heeft maar niet iedereen hoeft alles te weten. Ik was zo gelukkig op het moment dat jij en ik eindelijk 'wij' waren. Ik heb alles voor je over. Zelfs de afstand. Ik zou al mijn geld aan jou besteden als het moest. Ik wil je vaker zien. ik wil je vasthouden en niet elke keer verbergen dat ik nog steeds van je houd. En ik vind het zo verdomd moeilijk! Ik wil niet dat je twijfelt en dat verdien ik ook niet. Ik weet dat ik niet naar je toe had moeten gaan.. ondanks dat het altijd zo gezellig is! Ik probeer er alles aan te doen om je vaker te zien, maar zelfs bij je slapen lukt mij al niet meer. Alle mensen die om jou heen staan weten het ook niet meer..

Je moet kiezen wat je nou eigenlijk wilt, dat vind iedereen. En ik vind dat ook! Ik zou het erg vinden als je met een ander meisje zou gaan. Net zoals dat jij kwaad word dat ik weer aan het proberen was om te daten. Het lukt mij alleen niet want ik wil alleen jou. En ik weet dat hier mensen zitten die echt een jarenlange relatie achter de rug hebben en dat het opeens over is. Maar ik vind 2 jaar al lang. En morgen ken ik je officieel 2 jaar. Waar alles begon en waar misschien ook wel alles is geëindigd. Ik zou zo graag ook een weekendje bij je zijn. Maar je ouders zien ook dat je het zelf niet meer weet wat je wilt.

Ik heb besloten je niet meer te willen spreken. Misschien voorlopig, misschien altijd. Ik weet dat het een ongelofelijke strijd is met mijzelf maar ik weet ook dat het zo beter is. Ik heb het je verteld en je wilde er niks van weten. Je wilt mij niet kwijt als goede vriendin maar je weet dat ik veel meer dan dat van je verwacht. Je bent 7 jaar ouder dan mij en je ouders willen eigenlijk ook wel dat je gelukkig word met iemand .. en niet dat je twijfelt over iemand zoals mij. Zelf heb ik er schijt aan wat andere mensen denken over ons, maar het doet me toch wat. Vooral omdat bijna niemand weet wat er speelt behalve jij en ik. Ik kan het ook niet uitleggen dat het uit is en dat we eigenlijk nog van elkaar houden.

Ik hoop dat je gelukkig word. Misschien kom ik je over een paar jaar weer tegen en word alles weer zoals het was. Misschien wel helemaal niet. Misschien zie ik je nooit meer en moet ik je maar doodzwijgen. Ik heb je niet meer. Je bent weg maar toch hou ik zielsveel van je. Ik hoop dat je echt gaat inzien dat ik alles voor je over had en nog steeds heb.

Ik mis je.