Hay Woest,

Ik wil je graag iets meegeven over je woede die, kennelijk een half jaar verder, nog steeds in je systeem op volle toeren rondraast.

Het klinkt misschien heel tegenstrijdig, maar 'afscheid nemen' kun je ook alleen--en daar heb je niet altijd een emotioneel onbereikbare of weglopende (ex-)partner bij nodig. Afscheid = loslaten, en dat kun je doen, zonder de hulp van die ex (of, zoals jij het geestig noemde, 'misbaksel'). Als een relatie eindigt, en je helaas 'opgescheept' zit met een (ex-)partner die op radicale wijze alle communicatie verbreekt en daarmee voor jou de mogelijkheid tot 'fatsoenlijk' afscheid nemen onmogelijk maakt--dan wordt je dus gedwongen om dat afscheid nemen op een andere manier te doen.

Wat ik uit ervaring heb geleerd, is dat je de WIL om LOS TE LATEN groter en sterker zal moeten maken, dan de wil om van de partner te horen 'waarom?!'.

Je kan je wel blijven vastbijten in je verlangen om de 'waarom's' te horen, maar soms kan of wil de ex-partner je dat gewoonweg niet (meer) geven. En dan moet je het toch alleen doen--om verder te komen.

De woede waar jij nu nog steeds last van hebt, wordt vermoedelijk gevoed en in leven gehouden door je gekwetsheid en ongeloof dat hij het op zo'n laffe manier heeft laten afweten. Het is hufterig dat hij het op die manier heeft beeindigd, maar ik denk dat de doorbraak in het loslaten van je woede (en daarmee het loslaten van alles dat met HEM te maken heeft) vooral ligt in het accepteren en berusten dat het nu eenmaal zo is gegaan--en dat hij het nu eenmaal op DIE manier heeft gedaan. Laat het zijn probleem blijven, maak het niet de jouwe. Als dit je lukt, zal die woede uiteindelijk veranderen in een onverschilligheid--en dat weegt niets

Ik durf te wedden dat hij inmiddels zijn leven weer heeft opgepakt, en helemaal niet bezig is, noch bereidwillig is om je nu nog verklaringen te geven. Je zal van hem dus nooit ontvangen wat je DENKT nodig te hebben om afscheid te nemen van de dingen die je zo dwars zitten aan dat 'uitmaken'. Wat heb je, een half jaar later, nog steeds van hem nodig dat je jezelf niet ZELF kan geven? Is het niet genoeg antwoord en verklaring dat hij het op zo'n laffe & onfatsoenlijke manier uitmaakte--hoeveel meer heb je nodig om de realisatie binnen te laten dat hij 'niet de man is waar je nog mee (bezig) wilt zijn'? Waarom geef je hem nog steeds zoveel macht over je leven en gevoelswereld? Zolang je deze woede blijft voeden, zal hij altijd in zekere mate in jouw leven aanwezig blijven.

Wat betreft wraakacties: haal hem niet weer je leven binnen door nu met allerlei valse streken zijn aandacht weer te krijgen. Laat het in het verleden, maak er niet weer een 'heden' van. Geef hem niet de voldoening van de gedachte dat 'je nog steeds niet over hem heen bent'. Want laten we eerlijk wezen: als je bereid bent zoveel tijd en energie te steken in het nemen van wraak, dan ben je overduidelijk nog steeds teveel met hem bezig--en te weinig met jezelf.

Laat hem zijn leven leiden zoals hij dat wilt--het is uit, jullie zijn uit elkaar, láát hem. Breng de focus terug op jezelf.

Iemand die niet oprecht en eerlijk tegen je was en daarna, toen hij ontmaskerd werd, op deze manier een relatie beeindigd, zou je daar nog bij willen zijn?!!