Hier een paar tips om over je ldvd te komen. Kwam het toevallig op een site tegen. Hopelijk hebben jullie er wat aan (ik in ieder geval wel

"liefdesverdriet? genees je gebroken hart! van liefdesverdriet ga je niet dood, maar pijn doet het wel. zeker in het begin als je eigenlijk nog niet beseft dat het 'over' is. je wordt verscheurd door tegenstrijdige gevoelens: het verlangen naar je grote liefde (alleen zijn naam al doet je weer in snikken uitbarsten), de hoop - tegen beter weten in - dat het allemaal weer goed zal komen (het is toch al eens uitgeweest en toen kwam ook alles goed?), afwisselend woede en angst omdat je je toekomst plotseling ziet instorten en zelfmedelijden (waarom moet mij dit overkomen? wat is er mis met mij?).

als je je (gebroken) hart zou volgen, zou je in bed gaan liggen en niet meer opstaan. de eerste dagen kan dat inderdaad heilzaam zijn. je moet de shock verwerken dat hij je aan de kant heeft gezet (hard maar waar). laat daarom je emoties de vrije loop gaan. huil tot je geen tranen meer overhebt, zoek steun bij je moeder, zus of hartsvriendin, laat je verwennen en doe vooral je verhaal (tot vervelens toe). dat versnelt het verwerkingsproces.

doe jezelf geweld aan en bel hem niet! verzoeningspogingen zijn zinloos als zijn besluit definitief vaststaat en kunnen uiterst pijnlijk voor je zijn. ga dus niet bij hem langs en zoek ook zijn ouders niet op. laat zijn collega's en vrienden erbuiten. vermijd de straat waar hij woont en de sportschool waar hij ingeschreven is. en vooral... schaduw hem niet om erachter te komen of hij een ander heeft. het zou aan de zaak niets veranderen. alleen door afstand te nemen, zal een gebroken hart helen!

tijdens het genezingsproces zullen zich ongetwijfeld, zeker na verloop van een paar dagen, vervelende vragen aan je opdringen. je zoekt de fout voor het verliezen van je grote liefde bij jezelf en vraagt je af of je in sommige situaties niet anders had moeten reageren. geef aan dergelijke (nutteloze) vragen geen gehoor. achteraf redeneren heeft geen zin. investeer je energie in een andere richting, namelijk probeer te accepteren dat het uit is en werk aan de toekomst.

idealiseer jullie relatie niet. natuurlijk ben je in deze verdrietige situatie geneigd om alles mooier voor te stellen dan dat het in werkelijkheid was. het liefst zou je verzwelgen in de tranen en de liefste herinneringen die jullie samen delen. maar wees reëel en ga bij jezelf te rade of je deze scheiding had kunnen zien aankomen en of zijn besluit - hoe naar het ook mag zijn - toch niet enige gegronde reden had. was jullie relatie wel zo ideaal? waren jullie wel voor elkaar voorbestemd? had jullie relatie eigenlijk wel toekomst?

zoek de voordelen van het weer single-zijn. doe die dingen die je altijd al hadden willen doen maar die je omwille van hem niet (meer) hebt gedaan. houd jij van wandelen maar kwam het er met hem niet van, trek dan je laarzen aan en ga op pad. houd je van romantische films maar zaten jullie altijd steevast met een actiefilm op de bank, haal dan nu een liefdesfilm en laat je tranen de vrije loop gaan. zoek je vriendinnen op, trek die korte rok aan die hij zo verfoeide en bedenk hoe fijn het is dat je nu kunt thuiskomen wanneer je wilt. je wilt het op dat moment vast niet weten, maar ook het single-zijn heeft zijn voordelen.

houd van jezelf. afgewezen worden is niet leuk. je ego loopt een flinke deuk op. werk eraan om je eigenliefde weer op peil te krijgen. bedenk hoeveel mooie dingen je in het leven al voor elkaar hebt gekregen en hoeveel vrienden en vriendinnen je wel niet hebt. verdrink niet in zelfmedelijden, maar geloof in jezelf. dat zal in het begin niet gemakkelijk zijn. doe daarom iets om jezelf van je eigen capaciteiten te overtuigen. ga alleen op vakantie of schrijf je in voor een cursus die je altijd al had willen volgen. zodra je ziet dat jij dingen kunt klaarspelen (zonder zijn hulp!) die je nooit eerder hebt gedaan, zul je langzaam je zelfvertrouwen weer terugkrijgen. heb je het idee dat je er alleen niet uitkomt, wees dan niet beschroomd om je tot een psycholoog te wenden. iedereen heeft soms wel eens een helpende hand nodig (dit geldt vooral bij beëindiging van een relatie die jaren heeft geduurd).

na verloop van tijd zullen er dagen komen dat je weer een zonnestraaltje ziet. dat je het opeens weer even ziet zitten, al is het maar voor een moment. vat deze momenten niet op als 'ontrouw'. schrik er niet van als je bemerkt dat je ook zonder hem gelukkig kunt zijn maar geniet van die momenten.

als je de ergste shock te boven bent gekomen en je er bij neer hebt gelegd dat deze relatie voorgoed voorbij is, dan wordt het tijd om je weer onder de mensen te begeven. je vriendinnen zullen je in deze tijd ongetwijfeld verschillende keren hebben gevraagd om een middagje te gaan shoppen, om mee te gaan stappen. accepteer deze uitnodigingen, ook al heb je er geen zin in. het zal je goed doen.

blijf niet stilstaan. dit is het moment om orde in je leven te scheppen en om andere situaties waar je eigenlijk niet blij mee was te veranderen. al was het alleen al je kapsel (een klassieker...)

laat je niet gaan. gedachten als 'een kilootje meer of minder maakt ook niet meer uit' zijn uit den boze. de enige die van dergelijke gedachten schade ondervindt, ben jij. dwing jezelf daarom om, net zoals altijd (of misschien wel meer), aandacht te besteden aan je uiterlijk.

zeg nooit dat je niet meer van een ander zult kunnen houden. verhard niet in je verdriet, blijf niet krampachtig aan je ex hangen, probeer andere mannen niet voortdurend met hem te vergelijken en geef ze een kans. je zou de prins op het witte paard wel eens tegen kunnen komen. op dat precieze moment zul je beseffen dat je ex maar een kikker was...

Veel liefs,
Hope