Er zijn momenteel 0 gebruikers en 10 gasten online.
Fuck you
Hij heeft zich niet eens aangemeld. Heb de mail ook nog niet gestuurd. Was aan het wachten. Toen hij na een uur nog niet online kwam... heb ik hem vriendelijk gestuurd om het mij de volgende keer te laten weten.
Geen reactie. Daarna stuurde ik dat als hij mij niet meer wou horen dat hij het mij dan toch tenminste kon zeggen. Daarop reageerde hij dat hij moe was en vandaag niet wou praten. Dat hij nog niet kon. Hm. En ik dacht dat hij diegene was die het had uitgemaakt. Terwijl ik het gesprek of de mail of iets nodig had om het af te sluiten!
Verdorie. Idioot. En ik moet mij altijd maar schikken naar zijn noden en waar hij behoefte aan heeft. Who the hell is he? En het ergste van al... ik maak mij zorgen om hem. Dit gedrag is niet normaal. En dat hij niets liet weten, mij gewoon liet wachten...da's laag. Héél laag. Héél héél laag.
Klootzak.
- Gast's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
- No. 22 San Diego Place rallies very last Boise Country 27-16
- #Woof: Huskies Decide on Up Michigan LB Go
- How considerably does it selling price towards seize a rookie out of the portal?
- Activity THREAD: Miami Hurricanes at Temple Owls
- K-Nation Slate: 7. 3. 12
- Even more and further more, Dabo seems
- Spring Freshman Emphasize: ASU Soccer QB Jaden Rashada
- Nooit gedacht dat dit nu mijn leven zou zijn
- 2023 NFL Mock Draft: What would certainly a brewing Lamar Jackson move indicate for Round 1?
- Afgewezen door vrouw na maandenlang versierd te zijn geweest
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (25)
- Juli 2003 (12)
- Augustus 2003 (24)
wat een lul meis. Hij is het
wat een lul meis. Hij is het niet eens waard. Kies voor jezelf hoe moeilijk ook. Ik heb vroeger ook vriendjes in het buitenland gehad, zeker spaanse jongens die trokken me het meeste aan maar ze willen je heel snel in je leven maar ook zo heel snel weer kwijt want dan is er weer de volgende. Ik heb daar ervaring mee. En o wat was ik verliefd. Maar zodra mijn vliegtuig vertrok naar nederland zaten hun al weer te wachten op het volgende vliegtuig. |Ja sorry, klinkt hard maar zo zijn ze, en zeker de spanjaarden. Ik heb ooit iemand gehad in Mallorca en die kwam naar me toe in Nederland. Mijn ouders waren het er niet mee eens maar toch hij mocht komen. Maar hij kwam niet en wachten en wachten die avond en wachten op een telefoontje. Hij is niet gekomen en mijn vader zat me uit te lachen pfff. Ik had kontakt met de bazin waar hij werkte en die heb ik toen geschreven, want pc bestond nog niet. En het bleek dat hij echt onderweg was naar het vliegveld met zijn broer die hem naar het vliegveld zou brengen ze samen verongelukt zijn. Ik geloofde het eerst niet maar een jaar later kwam ik daar weer en het bleek echt waar. Deze jongen Antonio was echt onderweg naar nederland, naar mij. Ik was toen 17 jaar. Ik heb er veel weet van gehad, heel veel verdriet van gehad. Verongelukt door mij of voor mij pffff. Klotezooi.
Weet niet waarom ik je dit vertel maar schiet me opeens weer te binnen. Bepaalde dingen vergeet je niet.
Liefs van mij
X
Ik was daar toen met mijn
Ik was daar toen met mijn ouders op vakantie en we waren verliefd en mijn vader zat de hele tijd te fucken o wat haatte ik die man. Ik was verliefd op Antonio en hij op mij. Ik heb hier nog steeds zijn pasfoto van toen. Ik kon mijn vader en moeder wel killen met hun gezuip aan de sangria en hem zo kwetsen pfff. Jeetje waarom komt dit nu weer zo naar boven. Trouwens die vader van mij deed altijd raar over vriendjes van mij. Niemand deugde er voor zijn dochter grrrr. Maar goed dat is een verhaal wat hier niet op de site hoeft.
Sterkte meis
Helaas
Helaas dat is normaal bij ex. Het interesseert ze niets meer. Komt misschien wel weer maar je kunt er nu helemaal niets aan doen. Troost je....
@MarcoPolo @ Vlinder
Noem het eigenzinnig, noem het intuïtie, noem het desnoods hardleers... maar het is iets anders. Ik ken hem. Ik ben bang dat hij in een depressie terechtkomt of wat dan ook. Momenteel heeft hij niemand. Hij zit voor zijn werk ver van zijn familie en vrienden, in een Spaanse stad (Madrid) waar hij een hekel aan heefT. Hij heeft ook een aantal persoonlijke problemen. Dit is geen typisch gedrag van hem. Zelfs met zijn ex vóór mij deed hij dit aanvankelijk niet (achteraf wel omdat ze hem bleef uitschelden en bleef opbellen, wat ik niet doe). Ik weet dat ik veel voor hem heb betekend, ik weet dat hij zichzelf nooit zal vergeven wat hij mij heeft aangedaan. Het is echt een goede kerel die af en toe domme beslissingen maakt.
Hij maakt me echt ongerust. Hij lijkt er verdorie slechter aan toe dan ik... terwijl het zijn beslissing is. Ik had verwacht dat hij zich beter zou voelen, rustiger, ... Ik weet het niet. Niet zo.
Mogelijks laat hij niets meer van zich horen. Het kan zijn. Dat we niet meer praten. Iets wat ik hem niet zal vergeven. Maar ergens toch zou kunnen begrijpen. Hij heeft het moeilijk. Maar waarom? Wish I knew.
Ergens zou het niet meer mogen. Dat ik mij ongerust maak. Hij heeft de beslissing gemaakt. Ik heb ze aanvaard en leer er mee leven. Dat moet hij dus ook doen. En hij zou het er gemakkelijker mee moeten hebben...
Strange.
En Vlinder, het is misschien normaal dat al zo'n herinneringen bij je opkomen. Als er gelijkaardige verhalen en situaties ontstaan denk je sowieso aan je eigen situatie. Ik heb de indruk dat je geen gemakkelijke jeugd hebt gehad. Maar misschien heb ik dat helemaal verkeerd.
Knuffel.
@kiewie
Nee lieverd dat klopt helemaal. Ik heb een hele erge rotjeugd gehad (emotionele en lichamelijke mishandeling) en daarna ook nog heel veel meegemaakt, o.a. het overlijden van mijn man etc. en dat heeft mij gevormd tot wat ik nu ben en last van heb. (Verlatingsangst) Deze relatie die nu beeindigd is, is de druppel geweest, waardoor ik nu in een zware depressie zit. Het zou makkelijk zijn om mijn ex de schuld te geven van mijn depressie maar zou niet eerlijk zijn tegenover hem. Het had ook op een ander tijdstip met iets heel anders kunnen gebeuren. Die verlatingsangst is er stiekem in geslopen door mijn verleden en daarom kan ik hem zo moeilijk loslaten. Ben al mijn hele leven in de steek gelaten. En ja mijn man is overleden maar is ook een soort van in de steek gelaten worden, snap je? En nu hij onze relatie beeindigd heeft wordt ik weer in de steek gelaten en kan daar (nog) niet mee omgaan. Ik wil wel maar kan hem niet loslaten. Het is weer een rouwproces waar ik doorheen moet. Ik zit beetje in hetzelfde schuitje als @Moerbei, zij heeft precies hetzelfde gevoel als ik omdat zij ook haar geliefde verloren is door de dood. Ik herken haar laatste blog zo goed. Mijn vader is al een tijdje overleden maar mijn moeder heb ik nu al 8 jaar niet meer gezien omdat zij gewoonweg geen kontakt wil met mij of mijn broers. Heb in februari nog een laatste poging gedaan om haar te zien en te spreken, dus ben naar haar toegegaan en moest daar anderhalf uur voor rijden in super slecht weer. Maar ze liet me gewoon voor de deur staan en liet me niet binnen, dus jaa die mevrouw is geen moeder meer voor mij. Ik heb dus geen ouders meer want ik heb dit losgelaten.
Nou beetje warrige reactie denk ik maar hoop dat je er een beetje wijs uit komt.
Knuff Vlindertje
Quasimodo@Vlindertje
Nou, nou Buddy,
Wat ik hier allemaal lees in jouw reacties die eigenlijk complete blogs zijn …….ach,ach ……ZUCHT wat heb jij een hoop meegemaakt. Dat het tij eens helemaal ten goede mag keren Vlindertje, ik bedoel, de Duivel schijt weliswaar op één grote hoop, maar narigheid moet toch een keer ophouden!?? Wellicht heb je nu het slechtste achter de rug en komt een nieuwe dageraad in zicht. Heel veel sterkte Meis …….. pffffffff.
Liefs van Quasi XXX.
However long the night, the dawn will break.
--African Proverb
@Quasi
Lieve lieve Quasi,
Heel erg bedankt voor je lieve berichtje. Ja inderdaad, die duivel he waar je het over hebt pff. Ik hoop ook dat alles een keertje stopt en dat er wat betere tijden aan gaan breken. Maar ja, men doet er niks aan he.
Nogmaals heel heel erg bedankt voor je lieve berichtje. Het doet me goed!!! Ps. De mensen om mij heen zeggen nog steeds dat ik een sterke vrouw ben, dat ik ondanks alle shit nog steeds aan het vechten ben en doorga en in mijn eentje een kind opgevoed heb die er mag zijn en een heel goed en lief kind is geworden. Sommige mensen om mij heen zeggen zelfs bewondering voor me te hebben en dat doet me dan wel weer goed. Misschien hebben ze wel gelijk, alhoewel ik het soms niet zo voel. Dank je wel lieve buddy
Liefs
Vlindertje
XXX
@Vlinder
... Een mens zou er stil bij worden.
En zijn eigen leven wat relativeren. Nog een geluk dat deze site bestaat. Op die manier ben je toch in contact gekomen met bvb. Moerbei die een soortgelijke situatie heeft meegemaakt. Er zal wel niemand zijn die hetzelfde meemaakt. Dat is niet mogelijk. En indien het wel mogelijk was, dan gaat iedereen er sowieso anders mee om. Positief dat je de weg naar deze site hebt gevonden, zodat andere mensen je kunnen steunen en helpen.
Ik vind het erg om te horen. Maar aan de andere kant: je bent inderdaad een sterke vrouw, net zoals je vrienden zeggen. Je hebt zoveel meegemaakt en ondanks alles blijf je er staan voor je kind! Respect. Er zouden er niet veel zijn die het jou zouden kunnen nadoen.
Veel sterkte in het verwerkingsproces en in het assertiever worden. Een lange weg, maar wie weet waar hij eindigt. Net als Quasimodo ben ik er ook van overtuigd dat je het nu wel gehad hebt. Tijd voor positieve en motiverende gebeurtenissen.
Ik duim voor je.
Dikke knuffel.
@kiewie
Lieve Kiewie,
Jij ook heel erg bedankt voor je ontzettend lieve berichtje terug. Doet mij wederom goed. Ja ben best blij met deze site. Het is fijn om van je af te schrijven en open te kunnen zijn. Misschien omdat het anoniem is? of omdat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten? Ik heb geen idee, maar voelt gewoon goed.
Ik hoop dat het met jou vandaag ook wat beter gaat? Nou meis, ik wens je het allerbeste toe en ik blijf je blogs volgen hoor.
Heel veel liefs en dikke knuffel van mij.
Y un gran beso para ti mi amiga Kiewie.
XX
@Vlinder
Jaja (heb het altijd vreemd gevonden hoe die Spanjaarden lachen
), muchas gracias!
Met mij gaat het vandaag wel ok. Ik heb mijn ex deze middag nog een bericht gestuurd om te zeggen dat hij hulp moet zoeken en zich niet in zelfmedelijden moet wentelen (niet echt met die woorden, maar het komt er op neer). Hij straft zichzelf door in een negatieve spiraal te gaan denken. Hij creëert het gevoel dat hij alleen is op de wereld. Allemaal goed. Maar om te kunnen accepteren wat hij mij nu weer aangedaan heeft, heb ik hem goed nodig. Wat voor nut had het anders dat hij mij weer liet zitten als hij er slechter aan toe is dan ik? Dat is echt iets dat ik niet begrijp. Ik had verwacht dat er een last van zijn schouders zou vallen... niet dat er 10 zouden bijkomen. Ik heb het bericht afgesloten dat ik er vanaf nu niets meer over zou zeggen, dat het aan hem is.
Deze namiddag heb ik dan kort (een tweetal minuutjes) een chatgesprek gehad. Ik heb laten weten dat ik misschien op reis zou gaan. Heeft hij kort op gereageerd. Ik heb het zelf afgesloten. Gezegd dat ik terug verder ging studeren en zo ook gevraagd of hij nog studeerde. Hij heeft eind februari een toets om te weten als hij een opleiding mag volgen om hogerop te komen op zijn werk. Ik was bang dat hij dat ook naast zich zou leggen, omdat hij alles moe was. Gelukkig niet. Zijn werk is zijn enigste houvast en -ik denk- zijn sprankeltje hoop op een beter leven? Hij zit diep. Al een aantal maanden. De enige die hem eruit kan krijgen is hijzelf.
Het doet mij ergens pijn. En ergens... is het zijn probleem. Echt verwarrend. Maar meer kan ik niet doen. Meer wil ik ook niet doen.
Ik heb hem gisteren ook gevraagd -toen hij niets liet weten en mij liet wachten- dat als hij wou dat ik niets meer van mij liet horen dat hij mij dit gewoon moest zeggen. Toen zei hij enkel dat hij nu geen zin had om te praten. Dat hij alles moe was.
Maakt mij nog meer in de war: hij wil mij niet uit zijn leven. Maar wat wil hij dan wel?
Wat ik wil? Hem tijd geven. En steun. Maar enkel als hij er om vraagt.
Nu moet het maar van hem komen. Ik laat hem gerust. Maar vreemd genoeg... ik heb weer hoop gekregen. Door gisteren en vandaag. Net doordat hij er zo slecht aan toe is. Dat is niet goed!! Daar moet ik van af. Dus beter eventjes geen contact meer!
Heb deze nacht ook levendig gedroomd van wat hij allemaal zei tegen mij in juni. Blijkbaar heeft hij mij echt heel diep gekwetst toen, als ik dat nu nog in mijn onderbewustzijn zweeft.
Ahja. Ik kom er wel uit. Het is half zo erg niet als wat jij allemaal hebt meegemaakt.
Knuffel!
Lieve Vlinder
Ik was even geschokt!
Heftig jouw verhaal: uiteraard over je jeugd...
Maar ook over Antonio. Lijkt me heel erg zoiets mee te maken.
Ik hoop niet dat je daar nog met een schuldgevoel over zit.
Ik wilde eerst reageren met een privebericht, omdat ik op het forum niet echt actief ben.
Maar ik vind het heel goed dat je het aandurft dit te vertellen.
Het kan je helpen in je eigen proces.
Nieuw verdriet is altijd gerelateerd aan oud verdriet.
Dat blijkt uit veel meer verhalen op deze site.
En zo werkt het bij mij ook.
Nog meer sterkte toegewenst aan een toch al sterke vrouw!
Liefs Sunmoon
dank je wel lieve sunmoon xxx
dank je wel lieve sunmoon xxx
@Kiewie
Stop met je zorgen maken om hem!
Jij maakt je zorgen om hem en hij laat jou gewoon stikken.
Dat heb ik ook gedaan: het domste wat ik heb kunnen doen.
Ik heb mijn pijn daardoor onnodig verlengd.
Jij kan de problemen van de ander niet oplossen.
In een gezonde relatie ben je er voor elkaar: wederzijds.
Maar dat betekent eerlijke en open communicatie.
Ook over pijnlijke zaken uit verleden en wat al niet meer.
Jij bent zijn hulpverlener niet, jij bent zijn moeder niet...
Liefs Sunmoon
@Sunmoon
Ja, je hebt natuurlijk helemaal gelijk. Maar dit gedrag is zo atypisch. Ik weet niet wat ik er van moet denken. Maar hij heeft beslist dat hij mij niet meer aan zijn zijde wou. Dus het is zijn probleem.
Dat zeg ik al een hele dag tegen mijzelf: het is zijn probleem. Hij weet dat hij bij jou terecht kan. De rest is aan hem. Nu moet je aan jezelf werken en denken.
Toch niet zo evident. Ik weet dat er niemand anders is. Dat hij tegen niemand anders iets zou laten merken of zeggen... Maar hij wou dit alleen doen.
Ahja. Hij komt er wel boven zeker. Met of zonder mijn hulp.
Zucht.
Bedankt voor je reactie.
@Kiewie
Je gedrag is niet atypisch: je gaat van iemand houden!
Als je zegt dat hij helemaal niemand meer heeft: vind ik verschrikkelijk!
Maar binnen een relatie is dat niet jouw taak.
Nogmaals loffelijk als je daartoe geroepen voelt: deed ik ook.
En ik was er ook nog van overtuigd dat mijn liefde iets in gang zou kunnen zetten!
Na zijn fase van aantrekken en afstoten: met mijn instemming (achterlijke trut dat ik ben, was er direct een ander!
Ik heb me laten meezeulen in empathie voor zijn persoonlijke geschiedenis.
Wat deed deze man: hij ging op zoek naar een ander om zijn eigen verleden uit te wissen.
Dat is wat ik gehoord heb gekregen: ik wou dat ik opnieuw kon beginnen!
Je kan je verleden niet uitwissen!
Hij moet hulp gaan zoeken Kiewie, maar niet bij jou...
Lief Sunmoon
@Sunmoon
Ik doelde op zijn gedrag: dat is atypisch
.
Nu, binnen een relatie is het denk ik wel de bedoeling dat je elkaar steunt... ik weet dat ik zijn problemen niet kon oplossen, dat moest hij doen. Maar in een relatie steun je elkaar wel.
Nu hebben we geen relatie meer (ben ik mij van bewust), dus heb ik hem gezegd dat hij hulp moet zoeken. Wil hij die niet bij mij (een luisterend oor) dat hij dan iemand anders aanspreekt. Professioneel of niet. De rest is aan hem. Hij heeft mijn raad, mijn tips. Verder moei ik mij niet.
Als je om iemand geeft, wil je het beste. Ik ga het niet voor hem doen. Is ook onmogelijk, ben ik mij van bewust en heb ik ook nooit willen doen. Maar dan wil je elkaar wel steunen en indien mogelijk de last verlichten door te luisteren. Maar je kan de informatie of het verhaal er niet uitkloppen (nu, dat kan je wel, maar dat zou niet verantwoord zijn
).
Ik laat het nu aan hem over. Ik wil mij er ook niet verder in verdiepen. Ik ben de ex. Dat is mijn plaats niet. Maar ik geef nog om hem: daarom dat ik hem er op wees dat hij het alleen niet aankan.
@Kiewie
Dat je elkaar steunt in een gezonde relatie is normaal!
Anders verdiend het de naam niet eens!
Dat je minder en betere tijden hebt is ook normaal!
Dat is wat een relatie is: houden van in voor en tegenspoed!
Tegenwoordig zijn we verleerd om zo met elkaar om te gaan.
Jij hebt je best gedaan!
In deze tijd is een probleem iets om voor weg te lopen: exit relatie.
Heel kort door de bocht.
Wees trots op jezelf dat je feitelijk tot het gaatje bent gegaan...
Liefs Sunmoon
@Sunmoon
Mja. Misschien moet ik er inderdaad trots op zijn.
Ook al was het moeilijk, ik bleef volhouden. Er zouden er misschien inderdaad zijn die zo vlug mogelijk zouden weglopen.
Fijn gevoel, trots zijn op jezelf.
Bedankt, lieve Sunmoon
@Kiewie
Goedzo!
De basis is zelfgevoel en trots op jezelf: eigenwaarde!
Daar moet je aan werken, en is niet makkelijk!
Als ik je de ultieme manier zou kunnen geven, zou ik het doen schat.
Je bent een mooi mens!
Liefs Sunmoon