Bij vrienden geslapen en dan weer terug in ons huis, huilen huilen en nog eens huilen. Toch zo stom geweest iets nederigs te smsen en dan zo'n duidelijke doch aardige sms terug. Hoe kan ik zo blind zijn geweest? Hij heeft me twee maanden geleden nog ten huwelijk gevraagd en nu was dat allemaal een leugen?
In het begin was ik eens jaloers op een vriendin die hij had waar hij vroeger verliefd op was en die hem nog steeds wat deed en zo met hem omging. Hij zegt dat hij nu, vijf jaar later, nog steeds niet heeft durven vertellen dat hij contact heeft met vrouwelijke collega's, nu vraag ik je? Ik ben helemaal niet jaloers meer maar toch linkt hij daar alles aan, ik hoor bij zijn oude ik terwijl ik meeveranderd ben maar zijn nieuwe ik niet met mij? Ik snap er niks van, hij zegt dat hij nog wel gevoelens voor me heeft maar aan de andere kant is hij superzakelijk tegen me. Ik wil hem zo graag nog eens vasthouden!
Hij laat me met een geldlast zitten en wil dat even snel afhandelen door een kleine schuld op zich te nemen terwijl ik de vaste lasten nog voor twee personen betaal en dat ook nog veel romslomp is voor mij, hij ziet dat meteen al niet meer als zijn plicht terwijl ik zo ontzettend veel en lang voor hem alles betaald heb, toen ik nog het meeste verdiende.
Is dit nu een typische egocentrist of foute man? Wel lusten en geen lasten? En weinig ruimte voor zijn eigen gevoelens en verantwoordelijkheden?
Ik mis hem zo.. al klinkt dat misschien stom