Is inderdaad niet makkelijk. Snap dat dit jouw manier moet zijn, jouw zelfbescherming. Maar ik vraag me af of iedereen dat bij zichzelf kan afdwingen, om geen verdriet meer te hebben. Het is zonde, ja, maar het is ook nodig als uiting van gevoel. Het eronder drukken wordt je op de langere termijn ook niet wijzer van, denk ik. Bij rouw hoort dat nu eenmaal en daar staat ook geen tijdslimiet voor. Toch? Maar nogmaals, logisch dat je je eigen mentale en fysieke gezondheid bewaakt. Ik kan die huilbuien niet eronder houden en het voelt voor mijn lijf niet goed als ik het wel eens probeer te doen. Net of mijn hoofd ontploft. Ach, ieder zijn ding...