Lieve K, dit schreef ik gisteravond laat voor jou:
De plaatsen waar we naartoe gingen, daarvan heb ik me de meeste al voor de geest gehaald of nogeens bezocht, maar 't zijn de kleine dingen die nu opduiken en die soms nog het meeste pijn bezorgen, kleine stomme dingetjes die me telkens weer herinneren aan hoe vreselijk die afscheuring was van jou tov mij.
Flarden van herinneringen spoken door m'n hoofd, nu weer door de warme temperaturen, en de zomergarderobe die ik daarvoor weer moet opdissen, kledingstukken waar herinneringen aan vasthangen, die ik met jou gekocht heb?¢‚Ǩ¬¶zo ook dat zwarte rokje dat ik vorig jaar in juli op vakantie droeg, tijdens ons dinertje in een romantisch restootje in Bellagio.
Je zei: "Je ziet er supergoed uit schatje" en je keek me heel teder aan met je blauwe zeëen van kijkers. "Dit is echt wel een romantische avond, lieve poes van me" Ik zat al lang te hopen en vroeg me af of nu eindelijk het doosje met het ringetje zou bovengehaald worden?¢‚Ǩ¬¶.maar het kwam niet.
Hoefde ook niet meteen vanavond, we hadden nog tijd, morgen, heel de vakantie?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶.ik bleef hopen?¢‚Ǩ¬¶.maar het doosje bleef achterwege want blijkbaar had jij al lang je besluit genomen.
Exact 2 maand later kwam ik thuis van m'n eerste werkdag met hetzelfde zwarte rokje aan.
Je ogen staarden wezenloos, je stormde binnen, eveneens helemaal in't zwart (raar want ik draag dit wel eens, maar jij quasi nooit: voorteken?) en je brulde enkel: ?¢‚ǨÀúHet gaat niet meer, ik kan niet meer geven.'
Ik kom nooit meer terug!' Ik huilde en wou je omhelzen, maar jij wou enkel nog wat kleren pakken, duwde me weg, en sloot de deur achter je.
En toen liet je me achter met dit vreselijke gevoel waar ik geen woorden voor heb, het gevoel dat ik de laatste tijd steeds vaker herbeleef?¢‚Ǩ¬¶..alleen op de wereld?¢‚Ǩ¬¶.
Alleen zonder jou?¢‚Ǩ¬¶bang voor de toekomst zonder jou?¢‚Ǩ¬¶..ik wil het niet verdomme?¢‚Ǩ¬¶..
Wat moet ik nu met dit zwarte rokje?
De gevoelensstroom die op gang komt bij een liedje zullen jullie ook wel kennen, ten eerste als het een melancholische tekst is, of vooral als het lied aan iets doet denken van jullie samen.
Ik heb dat nu met de The Pet Shop Boys, hoe dom ook, maar ik vond het in m'n jeugdjaren een super-groep! Dus toen ze op Marktrock in Leuven kwamen vorig jaar in augustus, haastten m'n ex en ik ons ernaartoe. Maar we hadden toen al veel ruzie gehad die avond, zouden al bijna thuisblijven, toch weer bijgelegd en vertrokken.
Hun optreden was ?ɬ®cht goed en alle liedjes werden door ons meegezongen uit volle borst?¢‚Ǩ¬¶.het regende, maar toch?¢‚Ǩ¬¶.ik amuseerde me?¢‚Ǩ¬¶.maar er wrong wel wat?¢‚Ǩ¬¶.toen wist ik nog niet dat dit ons laatste uitstapje/optreden samen zou worden.
Als ik nu dus the Pet Shop Boys hoor op de radio (ze worden weer vaak gedraaid de laatste tijd) doet dit me niet echt in tranen uitbarsten, maar dan keert m'n maag om, van machteloosheid, naar gevoel, verdriet, nostalgie (dit maal 2 keer), want daar stonden we als gekken te dansen in de regen op de idyllische oude Markt in Leuven op dat jeugdsentiment, voor de laatste keer samen?¢‚Ǩ¬¶..jij wist dat, ik niet?¢‚Ǩ¬¶..
Lieve K, ik wilde oud met je worden, ik wil(de)nu de zomer met je gaan beleven, m?ɬ®t of zonder trouwring, samen lekker op vakantie gaan genieten en nieuwe plaatsen zien, herinneringen opdoen. We hadden het altijd zo goed samen, hoe kon jij dan toch vinden van niet?
Huilen uit zelfmedelijden, zo ongeveer het meest irritante dat iemand kan doen, maar ik doe het nu?¢‚Ǩ¬¶.
Ben ik nu weer terug bij af?
Als er hersenchirurgie bestond om dat deeltje van pijn weg te nemen, ik zou me heel m'n leven kapot gaan werken om deze te kunnen betalen.
Ik mis je zo?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶ik lijk het nog steeds niet alleen te kunnen zonder jou?¢‚Ǩ¬¶.want niets of niemand is te vergelijken met jou of jouw aanwezigheid.
Laat dit stoppen a.u.b?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶..ik wil dit niet meer, ik wil ook verder kunnen net als jij?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶..je zit veel te diep in mij verankerd.
Hoe kan iemand zo'n indruk maken op je dat heel je wezen lijkt te zijn veranderd?
hersenchirurg
Heel heftig Italygirl...dit is zo emtioneel. En ja, een persoon kan heel veel indruk op je maken. En nee, je bent niet terug bij af. Ook ik heb deze week een wat mindere week. Niks heftigs, maar wat vlakker en melancholischer.
Weet je, paar weken geleden trok ik de zomerrokjes en shirtjes die ik tijdens mijn ex droeg, met trots weer aan. Zo van "zie mij nou!!". Maar nu hang ik het weer even diep weg in de kast.
Dat rokje staat symbool voor iets. En op een moment dat je je sterk voelt kan je het weer aan die te dragen.
Neem de tijd..... forceer niks bij jezelf. Het lukt je, dat weet ik!
Nu is het de tijd voor "zelfmedelijden", laat dat toe.
Knuffel, Panic
Verdriet
Lieve Italygirl,
Ik kan niets anders zeggen dan aansluiten bij Panic. Eens even stevig verdriet hebben met jezelf mag ook, we hoeven niet altijd sterk te zijn en de buitenwereld te laten zien dat we het allemaal best zelf redden.
Neem je tijd, please. Heel veel sterkte!!
Liefs, Liezzie
@IG
Hoe herkenbaar dit is voor mij. Ook bij het zien van mijn rokjes en hemdjes krijg ik rare gevoelens. Bij het ruiken van de zonnebrand denk ik aan onze vakantie samen. Hoe geweldig we het samen hadden en hoe gelukkig we waren. We woonden net samen en de vakantie was weer een avontuur om ons in te storten. Toen we ons eerste fotoalbum met vakantiefoto's maakten zeiden we nog tegen elkaar: hopelijk komen er nog vele albums bij, zodat we die later aan onze kleinkinderen kunnen laten zien en kunnen zeuren over hoe alles vroeger was. Maar op de avond dat ik onze volgende vakantie aan het plannen was stormde hij ineens weg. Met de woorden: Ik heb er genoeg van, het is afgelopen nu.
Het is zo moeilijk te aanvaarden dat die kleinkinderen er nooit zullen komen. Dat ik dat album nooit meer vol trots aan iemand kan laten zien, want de herinnering doet me te veel pijn.
Al die herinneringen ....
Lieve Italygirl, wat een verdriet ineens weer, de herinneringen komen soms op de gekste momenten.
En dan duik je weer in een dal, maar vergeet niet, ook vanuit dat dal gaat een weg omhoog, al zie je dat nu ff niet. Dat zijn heftige momenten, maar ze horen erbij, heb ik me laten vertellen. Stop ze niet weg, ze horen bij het rouwproces dat we doormaken en geef vandaag gewoon toe aan die ellendige gevoelens, respecteer je verdriet.
Maar bedenk ook, morgen schijnt het zonnetje weer en die wijst je de weg naar het begin van dat pad omhoog, zodat je weer kunt klimmen naar de volgende berg, langzaam maar gestaag, ik klim in gedachten met je mee. En soms doet het zo'n pijn, de weg is lang en je wordt doodmoe van het klimmen, maar onderweg kom je soms langs de prachtigste uitzichten en kun je even genieten.
En vergeet niet: hoe hoger je komt, hoe mooier de uitzichten en hoe meer je kunt genieten. Maar de bergen zijn niet altijd vriendelijk, soms kom je langs een ravijn en een misstap is zo gemaakt, maar beschouw dan je mede-ldvd-ers als het reddingsteam dat je er weer uit trekt, zodat je verder kunt.
Lieve meid, ook jouw zonnetje gaat weer schijnen en je bent niet alleen, zoals je uit de reacties kunt lezen zijn we in gedachten bij je zodat je niet "alleen op de wereld" bent.
Veel liefs, Vincie
PS Ik heb vandaag juist een goede dag en kan daarom deel uitmaken van het "reddingsteam", ongetwijfeld beland ik ook nog een aantal keren in een ravijn, maar ik wil blijven zoeken naar die weg omhoog, en dat kun jij ook!
hey Italigirl
Wat heb je het mooi verwoord. Ik word er stil van... Zo te lezen, zit hij nog steeds erg diep in je hart. Soms gebeuren er dingen waardoor het besef keer op keer terugkomt dat het over en uit is. Pijnlijke herinneringen en verdrinken in zelfmedelijden is een proces dat we allemaal moeten doormaken, vrees ik. Ik heb dit ook erg intens beleefd, maar merk dat ik met de tijd gewend ben geraakt aan het leven zonder hem, hoe pijnlijk het ook dit niet soms kan zijn. Gun het wat tijd, geef jezelf het ruimte hierover te rouwen, want liefde is niet zomaar uit het hart en je zult merken dat je hier sterker uit zal komen.
Ook jouw zonnetje gaat ooit schijnen en ooit zul je herinneringen aan hem een lach op je gezicht bezorgen ipv gemis. Sterkte!
volle maan en de zomer die zich laat voelen
Thanks Panic, Liezzie, Snowflake, Vincie voor jullie reactie, ik heb er veel aan gehad, echt, want ik zat vorige week heeel diep. Heb de tijd idd genomen om effe triest te zijn, ging niet anders.
Maar?¢‚Ǩ¬¶.vorige vrijdag heb ik plots de overstap gemaakt...ging vanzelf. Ben heel 't lange weekend veel terrasjes gaan doen, met allerlei vrienden en vriendinnen afgesproken, uit geweest, gedanst, great! Ook wanneer ik effe moe was, toch mezelf er weer toe aangezet om niet in 'ons appartement' te blijven hangen. Zo ook vandaag, in Belgi?ɬ´ is ?¢‚Ǩ‚Ñ¢t trouwens een vrije dag morgen net zoals jullie NL-ertjes vandaag/gister hadden. Was dit een vlucht? Ik weet het niet, het voelde iig goed, maar ik heb geen seconde op een trieste manier aan m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n ex gedacht, al heb ik wel op rationelere wijze over hem gepraat tegen mensen (dat helpt me). Niet op gevoelsmatige wijze, want daar heeft de buitenwereld geen boodschap aan en ik plots ook niet meer.
Ik ben dit weekend dus veel uitgeweest en eigenlijk me heel goed geamuseerd, zelf nogeens met ge?ɬØnteresseerde ogen (zonder teveel vergelijkingen met ex) ?¢‚ǨÀúhet vlees en bijhorend hart?¢‚Ǩ‚Ñ¢ kunnen keuren, hihi, en van de mannelijke aandacht genoten, al blijf ik dan heel kritisch en waakzaam als een man me benadert.
M?¢‚Ǩ‚Ñ¢n zwarte rokje is nu weer een rokje geworden dat ik gewoon heel graag draag, al heb ik het nog steeds niet geprobeerd. Als ik zonnebrandolie of lentebloemen ruik, dacht ik ook aan hem, maar daar heb ik ondertussen weer een immuniteit voor opgebouwd. Ik denk dat ik van deze geuren voortaan weer kan genieten zonder aan hem te denken, tenminste na de eerste keer dat ik ze geroken heb.
Binnen een paar weken ga ik met een vriendin voor een lang weekend naar Itali?ɬ´, dat zal weer serieus slikken zijn, want is iets waar ik al lang aan heb gedacht. Hoe kan ik mijn favoriete land betreden en van al het moois genieten zonder de liefde van mijn lieve K bij me? Ik zal het jullie laten weten hoe dat verloopt?¢‚Ǩ¬¶
Ik ben een paar dagen verzonken in verdriet en een heel naar opgejaagd gevoel, mede door contact met hem, maar dat had ik nodig om de breuk ?¢‚ǨÀúuit te zieken?¢‚Ǩ‚Ñ¢. Dit uitzieken is goed voor me, want nu weet ik dat vriendschap ook nooit meer zal werken. Ik had al lang geen hoop meer op een hervereniging van onze hartjes, maar dacht wel dat hij er als 'speciale vriend' altijd voor me zou zijn, vanwege de intense band die we hadden. Maar zo zit hij niet in elkaar?¢‚Ǩ¬¶met een beter gevoelsmatig ontwikkelde persoon zou dit w?ɬ®l lukken, maar met K niet! En al zeker niet nu hij een nieuwe scharrel heeft, die blijkbaar echt al wel ?¢‚ǨÀúnieuwe vriendin?¢‚Ǩ‚Ñ¢ kan genoemd worden volgens hem.
Leuke anekdote om zijn leugenachtige karakter nogmaals te bevestigen: hij zei dat hij ?¢‚ǨÀúscharrel?¢‚Ǩ‚Ñ¢ al aan z?¢‚Ǩ‚Ñ¢n ouders had voorgesteld en verzon er een heel verhaal rond dat z?¢‚Ǩ‚Ñ¢n ma haar sympathiek vond. Yeah right, z?¢‚Ǩ‚Ñ¢n ouders vertelden me achteraf dat ze haar nog niet hadden gezien. K heeft het gewoon verzonnen om me af te stoten, was dit een mooie daad van hem? Heel ziek en leugenachtig, maar het zette me wel met m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n voetjes op de grond toen ik hem aan de lijn had, terwijl hij in bed lag met haar en verkondigde dat dit de ?¢‚ǨÀúzoveelste?¢‚Ǩ‚Ñ¢ ware voor hem was. Hij heeft nu een nieuwe job aan de andere kant van het land en gaat bij haar in de brousse van Belgi?ɬ´ intrekken, dit na een kleine 3 maand, sick or not?? Thanks K, je hebt me geholpen door ervoor te zorgen dat ik ?ɬ®cht van je manier van mens-zijn, zwak zijn, niet integer zijn, ga gruwelen.
En ja, vanuit het diepste dal is weer een weg omhoog, vincie, lief om weten dat je in gedachten bij me was?¢‚Ǩ¬¶en ik weet ook dat ik weer voor ravijnen zal moeten uitkijken.
Ik zeg niet dat er nu een definitieve kentering is gemaakt, ben graag voorzichtig in m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n uitspraken, maar ik hoop dat dit ?¢‚ǨÀúlevenslustiger?¢‚Ǩ‚Ñ¢ gevoel aanhoudt. Ik voel me stilletjes aan sterker?¢‚Ǩ¬¶
I feel very alive again, en nee, dit komt niet door de hoeveelheid alcohol in m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n bloed (zie m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n andere reacties daarnet die toch redelijk foutloos getypt waren, denk ik).
Ik wil weer van de zomer genieten, m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n nare gevoel over de warme temperaturen is weg, ex is pass?ɬ©, het is voorbij zoals hij zegt, al is dat voor hem op een andere manier dan voor mij. Ik heb weeral veel over de menselijke gedachtengang geleerd en stel me toch stilletjes aan weer open. Ik wil verder gaan en het voelt goed
En ja beste K, ik vertelde m'n vriendinnen ooit: "Ik heb de man van m'n dromen ontmoet, hij heeft echter 1 zwaar gebrek: hij houdt van Marco Borsato", waarop een gegniffel ontstond van mijn vriendinnen. Je hebt me noodgedwongen z'n liedjes leren kennen en mee naar een concert van 'de Marco' genomen. Je hebt me deze zanger die oorspronkelijk voor mij een schlagerzanger leek, leren naar waarde schatten, zeker toen je "Zij" voor me zong in een hotel in Egypte
Voil?ɬ†, ziehier daarom deze ode aan jou van de Marco....
Ik zou willen dat jullie - en ook jij K maar dat interesseert me minder- me nu konden horen zingen....kijk maar wat ik nu zing voor je, liefste ex! Echt gemeende Italygirlpowerrrrr!
"Ik leef niet meer voor jou!!!!!!!"
Liefs,
italy x
H?ɬ© super ...
Super dat je je weer sterker voelt, en dit gevoel ga je natuurlijk vasthouden, goed bewaren om bij de hand te hebben als het ooit weer minder gaat (voorlopig niet hoor, hier lekker op teren!). Let's go on girl!
Klinkt echt als een superweekend wat je gehad hebt, het was dan ook ideaal terrasjes weer, ben ook veel buiten geweest. En wat je ex betreft: dit soort gedrag van hem heeft 2 kanten: je wordt er heel verdrietig van (zoals jouw dip van vorige week) maar het maakt het aan de andere kant ook weer iets makkelijker om los te laten, zo van die kun je beter kwijt zijn.
Hou vast dat zomerse gevoel, en dat rokje? Misschien iets voor de 19e?
Liefs, Vincie