we hadden 4 jaar een relatie , ik leerde hem kennen toen hij niet dronk , het was een weddenschap en alles was ok, na die maand begon hij terug te drinken totdat ik er nu achtergekomen ben dat hij alcoholverslaafd is, we hebben goede dagen , gekend maar ook slechte dagen, nu om het kort te maken is hij opeens vertrokken met gewoon een briefje achter te laten dat hij mij altijd graag gezien heeft en nog steeds maar dat het de laatste tijd zo goed niet meer was , vroeger zei ik niks over zijn drankprobleem , de laatste tijd wel omdat ik vreesde dat hij zich zou doodrinken, khad dan beter gezwegen , sedert die bewuste dag heb ik niks meer van hem gehoord en heb vernomen dat hij zich heeft laten opnemen, hij had ook financiele problemen en miste de kinderen erg daar we in het buitenland werkten , ik heb ook fouten gemaakt en leven naast een alcoholieker is soms moeilijk , niet in de zin van bedrogen ofzo , ik heb me gewoon laten gaan , maar als hij mij nog steeds graag ziet , waarom hoor ik niks van hem, ik weet dat we aan onze problemen kunnen werken maar denk dat hij alles zwart ziet gezien zijn toestand maar ik voel mij erg onzeker erdoor , ik zie hem heel graag msh een beetje teveel maar wil voor onze relatie gaan maar kan hem niet bereiken en het uitpraten want alcohol was meestal de boosdoener , ik eet en slaap niet meer , enkel maar werken graag raad aub
Als eerste wil ik je
Als eerste wil ik je waarschuwen. Een verslavingsprobleem kan JIJ NIET OPLOSSEN. Laat e er niet door mee naar beneden trekken. (heb er zelf helaas heel veel ervaring mee) Het werkt altijd zo; als je niks zegt is het goed, heb je een weerwoord dan volgt vluchtgedrag.. hij gaat weg. (kan de confrontatie niet aan, ontkenning enz.) Zolang de verslaafde niks wil ondernemen om ervan af te komen, kan jij niks doen. Ik heb mezelf 25 jaar laten leiden door zoiets, en geloof me het maakt je kapot. Gelukkig is mijn moeder (die was verslaafd aan medicijnen) net op tijd opgenomen. Ik had mn handen van haar afgetrokken, een soort van interventie zeg maar, wel hulp (psychiater) ingeschakeld en het toen over gelaten aan de profs. Dit was de beste beslissing ooit! Had ik 20 jaar eerder moeten doen. Maar daarna... dan komt het verwerken voor jezelf.. en dat is hard! Al die weg gegoide tijd die je niet meer kan inhalen. Echt denk aan jezelf. De persoon kan OK zijn, maar de ziekte, daar kan je niet van winnen.
Heel veel sterkte
dank je wel voor je reactie
dank je wel voor je reactie , maar hij werkt nu aan zijn probleem en gaat zelfs naar de aa gaan , ik ben er wel blij om maar waarom stuurt hij mij geen sms ofzo als hij mij nog steeds graag ziet , hij is wel heel beinvloedbaar ook maar wat ik nu zeker weet , ik wil niet meer leven met een alcoholist , moet ik hem tijd geven of neem ik best het errste vliegtuig en ga hem opzoeken