Dank voor je reactie draakje.. fijn om te horen dat mensen die neiging snappen.. en het zelf gelukkig ook niet uitvoeren. Uit onmacht wil je soms rare dingen doen.. maar hoe meer je daaraan toegeeft hoe onmachtiger je wordt... Beter is nu de macht bij jezelf houden en niet aan je impulsen toe te geven. Loslaten is ook loslaten van die gedachten... oh zo moeilijk... maar uiteindelijk het beste, al is het maar om zelf beter te handelen dan je ex gedaan heeft. Zoals zij dingen heeft aangepakt de laatste tijd dat we bij elkaar waren: uit contact verdwijnen, kort af worden, met anderen optrekken (wat dat ook moge zijn, als ik sommige foto's en uitspraken moet geloven is dat meer dan vriendschappelijk geweest ) en zo kan ik wel even doorgaan, maar alleen al eraan denken maakt me verdrietig. DUS: ik ga nu meteen weer terug naar mijn sterke gevoel.. soms is het gewoon een keuze van een knop omzetten in je hoofd. Maar ach, ik denk ook maar zo: was het niet gebeurd rond het uitgaan van onze relatie, dan waren er wel dingen gekomen tijdens onze relatie waaruit bleek dat ze anders met mensen, normen en waarden omgaat dan ik. En als ik heel heel eerlijk ben.... kan ik al voorbeelden noemen waar dat uit blijkt, maar uit mijn grote liefde voor haar heb ik dat vergeven en gedacht: 'ja maar, ze heeft het moeilijk gehad in haar leven enz. enz.' En maar oogjes dichtknijpen... en mezelf onbelangrijker maken dan ik werkelijk ben.. omwille van haar. Niet gezond, niet in evenwicht en uiteindelijk: niet nuttig... want ze is weg gegaan. Hoe dan ook... ik heb gedaan wat ik kon, uit mijn eigen gevoel van hoe ik wil leven en met anderen om wil gaan. En ik zal me open blijven stellen naar anderen, maar wat ik hieruit leer is om dingen niet te romantiseren... eerlijk te zijn naar mezelf en de ander (wanneer die op een gegeven moment weer komt) en misschien toch een stukje realistischer te worden. Ik ben een dromer, een gevoelsmens, ik sta dicht bij mijn gevoel............. dus is mijn droom nu in duigen, voel ik ook de andere kant van de liefde (die vreselijk hartverscheurende pijn) en sta ik nu wat verder van mijn gevoel. Maar dat is weleens goed: verstand gebruiken.. en doorgaan.. en haar laten doorgaan. Ook al betekent dat in haar geval: een deur dichtdoen, doen alsof ik niet meer besta, gevoel uitschakelen, met een ander/anderen verdergaan. En ja, dat doet zeer, maar dat is hoe zij het doet. Anders heeft ze niet geleerd en zal ze met mij niet verder leren.. het was mooi, had mooier kunnen worden, maar het zat er niet in. En nu begin ik in te zien.. dat het misschien wel goed is zo. Love is letting go. But you are in my heart forever, I love you baby......... best of luck for you.... take care.