Hallo allemaal,
Het is weer even geleden dat ik hier iets geschreven heb, dus even een update van deze kant.
* Afgelopen weekend weer bij mijn beste vrienden blijven overnachten, diegene die in hetzelfde dorp wonen als mijn ex-vriendin. Ondanks dat zij zogenaamd "op de hoogte" gehouden wilde worden wanneer ik aan die kant van het land was, heb ik haar geen bericht erover gestuurd. Na de botte manier van omgaan de laatste keer, heb ik de lijn getrokken tot waar ik wil gaan in het "mee"denken in haar belang.
* Afgelopen zaterdag gingen we dus met een groepje naar de kroeg en het werd hoe later hoe gezelliger, ware zelfs dat we echt met vrijwel alle vrienden daar waren. Enkele keren viel mij op dat mijn ex "bedroefd" onze kant op keek. Die vriendengroep die haar weg heeft geduwd. Ja, ze zijn gruwelijk hard tegen haar geweest en hebben haar min of meer letterlijk aan de kant gesmeten sinds afgelopen December. Painful feelings, Isn't it? Doesn't ring any bells? Nothing? Dat zijnde vragen die ik haar in gedachten stel. Niet omdat ik geniet van de eerste volbrachte taak door mijn vrienden "Karma", integendeel zelfs. Ondanks al het gebeurde doet het ook mij pijn om te zien hoe gemeen ze tegenover haar zijn nu. Maar ik kan en ga hier geen verandering in brengen. Ik ben immers niet degene die zich naar de klote zoop op oudjaarsavond en diverse dingen gezegd heeft over wat ze uitgespookt heeft. Nee, dat was ze zelf. Fijn dat ze eerlijk was, maar het was zo veel slimmer geweest als ze niet had gedaan wat ze gedaan heeft. Enige blijk van "spijt" is er ook niet, waarmee je bij de meeste van de vrienden daar "klaar" bent.
* Op een bepaald moment praatten we even met elkaar (mijn initiatief, voor de verandering) Met blijdschap vertelde ze een nieuw contract te hebben en moest daar meteen bij vermeld worden dat ze geen contact meer zocht met de 53 jarige manager. Heb maar rustig verteld dat me dat niet zo veel interesseert en dat ik niks met die informatie kan. Ze meende gehoord te hebben dat ik op date was geweest met een oude bekende, maar ook daar ben ik maar kort over geweest. Het pijnlijke van de hele situatie? De keren dat ik naar dr keek, en de tijd dat we met elkaar stonden te praten, voelde ik eigenlijk niks.Geen enkele kriebel, geen enkel mis - gevoel in liefde-opzicht.
Ja, een vorm van medelijden vanwege de "lege schelp" die er over is gebleven van de prachtvrouw waar ik zo lang lief en leed mee deelde. Ik schrok en schrik van mijzelf, want hoe kan ik na amper twee maanden zo voelen? Het klopt in mijn ogen niet en doet geen recht aan wat wij hadden.
Natuurlijk denk ik nog wel met regelmaat aan haar en drijven er diverse dingetjes naar boven, herinneringen aan de leuke tijden... Maar toch... In mijn ogen klopt het niet... Ben ik onbewust echt zo "koud" door haar acties geworden?
@Warheart1985
Als ik je verhaal zo lees maak ik er uit op dat je jezelf min of meer hebt afgesloten voor haar? Of heb ik dat mis? Ik kan het me wel voorstellen als je in 1x zo keihard teleurgesteld raakt in iemand. Dat je er dan niets meer bij voelt als je met haar praat maakt wel duidelijk dat jij het voor jezelf hebt afgesloten. De vraag is of je het een probleem vindt, of dat je verder dan wil gaan met je leven. Als jij van mening bent dat je niets verkeerds hebt gedaan, dan is het toch goed zo?
Re:
@Kroegtijger:
Thanks voor je reactie.
Ik durf geen stellig antwoord te geven op de vraag of ik me voor haar afgesloten heb. Het feit dat ik even naar dr toe ben gelopen en even met dr ben gaan praten, spreekt namelijk behoorlijk tegen met de gevoelens die hier mee gepaard gingen. Ja, ik ben absoluut van mening dat ik niks verkeerds gedaan heb, maar ik ben wel (naar mezelf) van mening dat het niet juist is dat ik me nu zo voelde afgelopen weekend.
Tuurlijk wil ik verder met mijn leven (en dat ga ik ook), maar het gaat hier nog steeds over een 10+jaar lange relatie. Zowel gevoelsmatig als rationeel klopt dit voor mij niet (waarbij mijn eigen ratio natuurlijk deels door gevoel ingevuld wordt).
Lastig, lastig.
@Warheart1985
Hoi Warheart1985,
Ik snap wat je bedoelt denk ik. Na ruim 10 jaar plotsklaps niets meer voelen voor iemand voelt voor jezelf niet goed. Zeker als je geen duidelijke reden voor jezelf hebt waarom je gevoelens plotsklaps anders zouden zijn. Je was immers niet degene die een punt achter de relatie heeft gezet, en daarmee dus ook de motivatie had om dat te doen. Dan is het wel een raar gevoel denk ik dat je plots niet meer die gevoelens hebt die je voorheen wel had voor haar.
Wat dat betreft vind ik het dan ook wel knap en goed dat je toch op haar af bent gestapt en een praatje gemaakt hebt met haar. Je had er ook voor kunnen kiezen om haar te negeren, maar dat heb je niet gedaan en dat is toch wel een stukje respect wat je haar kant op toont vind ik, wat ik heel netjes van je vind.
Dat je je leven na zo'n lange relatie niet van de een op de andere dag weer meteen even oppakt verbaasd me ook niet. Zoiets is een proces waarbij gevoel en ratio langzaam op 1 lijn moeten gaan komen. Bij sommige mensen is dat heel snel en bij anderen kan dat heel lang duren. Het is maar net hoe je er zelf in staat wat dat betreft.
Ik zou er in ieder geval niet al te lang bij stil blijven staan. Je gevoel kan je nu eenmaal niet sturen, en als dat er niet is op het moment, ongeacht welke reden dat heeft, dan is het er niet. Misschien komt dat nog een keer terug, en misschien ook wel niet. Je merkt het vanzelf wel. De vraag is denk ik eerder hoe relevant het op het moment is? Doet het er toe dat je je nu zo voelt? Als jij bij de situatie jezelf goed voelt, moet je je dan schuldig voelen? Was het jouw keuze? Was jij reden / oorzaak ervan? Of ben jij slechts degene die het overkomt en die er op zijn eigen manier mee omgaat?
Ben ik onbewust echt zo "koud" door haar acties geworden?
Warheart,
het kan raar lopen inderdaad, misschien heeft ze je zo enorm geraakt dat het verdedigings mechanisme frontaal in de stijgbeugels is gaan staan...?
Maar je stelt jezelf nog wel de vraag, wellicht toch een teken dat je niet zo kil bent als dat je wilt doen voorkomene tegenover ...? Ik kan niet beoordelen wat er er dan in je omgaat, wel bergijpen dat je je ook kunt afsluiten voor een bepaald gevoel als een verdediging.
Misschien idd goed om goed naar jezelf te kijken of je een antwoord kunt vinden op de vraag, als dit het juiste antwoord is , prima.. zo niet .. dan heb je wellicht toch nog wat werk te doen.
Re:
@Pba1211,
Ik heb geen enkel idee waarom er een verdedigingsmechanisme zou moeten zijn. Emoties zijn geen dingen waarvoor ik me schaam, of die ik tegen dien te gaan. Dit is een zeer wijze les die ik lang geleden (door schade en schande) heb geleerd.
Juist omdat ik mijn gevoelens en emoties zo veel mogelijk de vrije loop heb laten gaan (naar mijn idee) ben ik van dit afgelopen weekend zo geschrokken. Dat ik op een natuurlijke manier met dr praat, maar niet datgene mis wat ik hoor te missen. Voor mezelf en "het" verwerken is het wellicht goed, maar dan komt die verveende gevoelsfactor van hoe ik zelf ben als persoon boven drijven..
medelijden, (dis)respect en begrip
"... een vorm van medelijden vanwege de "lege schelp" die er over is gebleven van de prachtvrouw waar ik zo lang..."
Ik ken dit gevoel. Ik had dit ook bij mijn vorige ex. Ooit was zij een geweldige vrouw, een prachtvrouw. Tot ik opeens mijn respect voor haar verloor door haar gedrag in de break-up.
Vandaag de dag denk ik dat mijn huidige ex ook respect voor mij is verloren... Ik ben dan ook uitgevlogen tegen haar ergens in de break-up 2 maand geleden. Emoties, you know... Ze heeft me ook toegegeven dat ze zonder die avond wsl niet een nieuwe relatie was gestart met iemand anders. Dat zegt veel. Ik denk eerlijk gezegd dat relaties in break-up vallen of staan met het al dan niet vervallen van het wederzijds respect.
Maar mijn vorige ex dus. Ik hield zo ontzettend veel van haar. Maar haar gedrag in de break-up (kan je zien in zeer oude blogs van me) heeft me gedreven tot een punt van "medelijden vanwege de "lege schelp" die er overgebleven was van het lieve zachtaardige meisje dat ze tevoren was". Alsof ze niet meer dezelfde was. Het kwam over dat ze nieuwe karaktertrekken overnam van haar nieuwste en zoveelste "new man right after the last one".
Dit is een goed teken voor jou. Je bent een volgende stap ingeslaan in de verwerking. Er komen nog dipjes, vergis je daar niet in, maar dit is een serieuze goede stap Ik herinner me dit gevoel gelijk gisteren
Je zegt dat dit vreemd voelt, omdat het geen recht doet aan wat jullie hadden.
Begrijp dat mensen vreemde kronkels maken in break-ups. Ze zijn zichzelf niet. Ook jij niet... moest je jezelf zijn zat je nu niet je emoties te verwerken op een online platform. Net zoals wij allen hier. Dan zou je overweg kunnen met whatever is coming your way zonder de nood aan ventilatie naar anderen toe of de wens tot antwoorden te krijgen op je vragen.
Ook je ex maakt kronkels, en verwerkt op haar manier. Dit kun je haar niet kwalijk nemen.
Mag je boos zijn? of medelijden hebben? dat mag, zolang het jou goed dient, maar vooral ook zolang het niet onterecht is en je haar dit niet zegt. In mijn ervaring werkt begrip voor hun 'out of the ordinary' gedrag omwille van een moeilijke en pijnlijke periode nog veel beter. Zoals je zegt : je verleden mooie relatie verdient respect. En dus verdient je breakup met deze verloren relatiepartner ook een respectvolle benadering. En ja, de ander kan daarin in de fout gaan, maar ook de ex-partner is slechts een leven van vlees, bloed en emoties. Ook zij zijn zichzelf niet.
Het is makkelijk om iemand in break-up, en diens gedrag, als 'de ware persoonlijkheid van de persoon die naar boven komt' te aanschouwen. Toegegeven, het zegt veel over de maturiteit en volwassenheid van de ex, wanneer deze vreemd en onstabiel gedrag aan de dag legt. Deze maturiteit zegt veel over het potentieel dat een herziening van de relatie eventueel zou hebben. Is dit niet matuur, dan maakt de relatie sowieso geen kans op slagen op lange termijn.
Je vraagt je af of je onbewust 'een koude kerel' bent geworden omwille van haar acties. Het antwoord is neen, want zoja, dan had je jezelf die vraag niet gesteld. Je bent gewoon hard voor jezelf (wat goed is), en voor je ex en haar gedrag in break-up. Dat moet kunnen, en dat mag, zolang je jezelf vooral blijft herstellen. Maar een andere benadering is begrip voor haar vreemde kronkels in een moeilijke periode, zeker ook het proberen waard!
Re:
@Rodeo:
Wauw! Een heel verhaal met een paar zeer goede (en herkenbare) punten:
Ik zal binnenkort eens door je oude blogs heen lezen, wellicht dat ik ook daar herkenpunten tegen kom. (Hoe hypocriet, maar de vervelende situaties van anderen, die ik niemand toewens, creëren een vorm van rust/begrip)
1 punt wat je aansneed, was begrip tonen voor haar: Dit heb ik gedaan. Ze ging na 10+jaar vreemd en zoop zich 3 dagen erna klem op oudejaarsavond voor het oog van iedereen (waarbij ze diverse dingen zei en deed die gewoon écht niet kunnen). Ik heb mezelf, haar (en vrienden) verteld dat ik het zie als een vorm van vluchtgedrag. Daarmee praatte ik het niet goed voor haar, maar probeerde ik te "relativeren" waarom ze ineens zo veranderd was. Echter, zij verwachtte dat iedereen deze vorm van begrip wel zou hebben. Veel van de mensen uit de vriendengroep hebben een streep getrokken en haar behandelt zoals ze mij behandeld heeft. Niet vanwege mij, het maatje dat gekwetst werd, maar omdat ze geen contact willen met iemand die in staat is te doen wat zij deed (overigens is dat niet de enige reden en waren er een aantal die al weinig met dr hadden toen zij en ik nog samen waren).
Dit, plus enkele andere heldere boodschappen van haar kant, hebben mij het inzicht gegeven dat ze zichzelf nogal "hoog" in het vaandel heeft gezet. Dat mag en moet ze zelf weten, maar ook mijn open armen sluiten zich een keer. Die open armen heb ik al die tijd uit respect en waardering toe gestoken. Maar ik hou ze niet open om vervolgens met nog meer messen bekogeld te worden.
Misschien ben je door hoe ze
Misschien ben je door hoe ze zich gedragen heeft zo enorm afgeknapt op wie ze nu is, dat er geen ruimte is voor het romantiseren van jullie geschiedenis?
Re:
Hoi En_Weer,
De geschiedenis die zij en ik hebben is een realiteit. Er waren heel veel mooie tijden, maar de afgelopen paar maanden hebben een behoorlijke "bad ending" in het boek van onze relatie gezet, helaas.
Hoi Warheart1985,
Dus eigenlijk ben je nu vele stappen verder in jouw verwerking?