OOohhh man. Ik heb op het moment zo´n hekel aan mijn ex. Zijn levenswijze staat me niet aan. Drank en drugs, daar draait het allemaal om. Normaal praten kan gewoon niet. Ik was altijd de gene die normaal moest doen, anders kon ik opdonderen. Als ik schijn lief was vond hij me het liefst en het leukst. En dan wist ie niet eens dat het schijn was. `Vroeger was je heel lief`zei die de laatste keren. Ik heb hem leren kennen toen ik jong was, we zijn echt uit elkaar gegroeid. Vroeger was alles best in mijn ogen. En de laatste 2jaar was ik een zeikwijf volgens hem. Terwijl ik zo me best deed om hem zijn vrijheid te geven en een toffe vriendin te zijn. Zelf ging die altijd de deur uit. En moest ik maar uitzoeken wat ik ging doen, of ik ging mee naar de kroeg of ik kon thuis blijven. Als ik naar huis wou ging die nooit mee met me. Hij vermaakte zich vaak prima zonder mij. Voor een keertje prima natuurlijk, maar bij hem was het heel vaak zo. Ik heb het idee dat hij nooit 100% om mij heeft gegeven. Als ik een dagje iets anders had gepland voor ons (Geen kroeg, of in het kleine dorpje blijven) wilde hij wel mee, maarzei er altijd wel bij dat hij het best vond om gewoon thuis te blijven. Waardoor mijn moed natuurlijk wegzakte. Dus een gezellig dagje was het toen ook al niet. 5 jaar relatie gehad met hem en nog nooit op vakantie geweest. De laatste zelfs afgezegd ivm paniekaanvallen van hem. en dan doet ie in dezelfde maand wel de moeite voor om in het vliegtuig te stappen met zn vrienden. Hij voelde zich ook nooit geroepen om mij te helpen als ik het nodig had op het moment. Dan had ie wel weer afgesproken met een vriend ofzo of had ie een verjaardag waar die dan langs moest. En dat hij die gene dan beloofd. MAN wat zou ik hem zo graag willen vertellen waar ik allemaal mee zit en hoe die me behandeld heeft. Maar ik houd me in en want dat heeft geen zin. De fout ligt natuurlijk bij beide. Maar ik weet wel dat ik er meer voor gevochten heb. ik ben echt voorbij mijn eigen ik gegaan. Morgen is hij jarig. Ik doe daar niets mee. Ik ben benieuwd of hij aan mij zal denken. Ik heb trouwens mijn sieraden die ik van hem heb gekregen in een doosje door zn brievenbus gedaan. Wel van tevoren gemeld. Ik voelde me altijd speciaal als ik die sieraden om had.

Ik ben echt een beetje gefrustreerd, verdrietig en van alles en nog wat en vertrouwen in de liefde vind ik moeilijk. Als iemand lief voor me is weet ik niet of iemand het echt meent en vind ik het zelfs een beetje eng. Vrijdag ga ik 2 weken op vakantie in mijn eentje. Hoop dat het me rust zal geven. Om alles en de hele situatie ben ik verdrietig..