Vandaag heb ik echt even een dipje, een soort van terugslag. Ik dacht dat ik al verder was met verwerken. Ook was ik al veel bezig met de toekomst.....
Nu snap ik eigenlijk ook dat ik m'n verdriet vooral wil wegstoppen en voor de buitenwereld wil laten zien hoe knap ik er mee om kan gaan. Dit deed ik vooral door veel met vrienden en familie af te spreken en enorm veel te werken en over te werken. Zo kom ik iedere dag helemaal moe thuis en ga dan koken, tv kijken en slapen. Niet maak ik tijd om er over na te denken. Ook omdat ik bang ben om te gaan piekeren en in een neerwaardse spiraal terecht te komen. Toch ben ik in mijn achterhoofd veel bezig met het allemaal te verwerken, ik merk dit vooral doordat ik de laatste week over hem gedroomd heb. Toch weet ik dat iederee tijd heeft om verlies te verwerken. Laatst zei ik nog tegen een vriendin dat ik graag wilde dat ik het allemaal kon vergeten. Toen zei zij dat dit tijd nodig heeft. Als je jezelf ergens aan stoot dan krijg je een wondje, daarna komt er een korstje op en dan heb je een litteken wat langzaam wegtrekt. Dit is hoe dingen lichamelijk gaan. Geestelijk gaat het precies hetzelfde.
Nu heb ik bewust de tijd genomen om even alles op een rijtje te zetten door rust voor mezelf te nemen. Gelukkig weet ik dat iedereen hier met dezelfde dingen te maken heeft dus dit is een geruststelling!
Voor iedereen die vandaag zo'n dag heeft als ik.....veel sterkte! Morgen weer een nieuwe dag!!