Hallo lieve allemaal,

Het gaat even iets minder... A bump in the road... en ook wel logisch... de afgelopen 2 weken had ik steeds iets te doen, en veel afleiding om me heen, maar dit weekend was moeilijk om iets te vinden... iedereen heeft zijn eigen leventje, en zijn eigen dingetjes, en het weekend is vaak erg druk... dus afspraken maken in het weekend blijkt altijd het moeilijkst... zowieso heb ik geen enorme hoeveelheid vrienden, en de meesten hebben ook allemaal een relatie...

dus... een weekend alleen voor de boeg, met niets te doen... tuurlijk, ik kan in mijn eentje gaan wandelen, whatever... maar echt zin heb ik daar niet in...

Ik voelde het de hele week al aankomen... dat weekend... en inderdaad... kwam vanochtend uit de slaapdienst, kwam thuis, en heel langzaam maar zeker trokken die geesten weer het toneel op... het onbegrip... honderdduizend vragen... allemaal al eerder genoemd hier, door honderduizend verschillende mensen... niets nieuws onder die zon...

Toch... Ik heb me wel iets voorgenomen... ik had nog een paar films liggen en een nieuw seizoen van "Six feet under"... dat keken we altijd samen en we waren net aan dat nieuwe seizoen van 6fu begonnen voordat het allemaal fout ging... dat was echt 'onze' serie... genoten we altijd heel erg van samen... hij staart me elke keer aan als ik langs de kast loop... alsof ie me wil vragen "Weet je al wat je me met me gaat doen...? Ga je nu echt blijven wachten tot je me verder kunt gaan kijken met M? En wanneer is dat...? Volgende week? Volgend jaar...???"... Dat was ik oorspronkelijk wel van plan... we hadden zelfs afgesproken dat we dat nog steeds samen zouden doen, maar ik kan me niet meer schikken aan dat soort vage afspraken de hele tijd...

Ik weet niet waar ze is (zowel letterlijk als figuurlijk) en zelfs niet meer wie ze is... ik kan ook niet meer op deze manier blijven wachten en hopen... mijn eigen leventje moet ook gewoon weer beginnen... Zij is op stap tot diep in de nacht, in de war, sluit al haar gevoelens op, en maakt nog steeds dezelfde fouten en uitvluchten als in onze tijd... en ik zit thuis op de bank tegen mezelf te praten... Fuck it!

Het is niet ineens allemaal weg... Ik voel ook geen afstand ontstaan... Ze zit nog steeds in elke fucking porie van mijn lichaam... Ik denk nog steeds dag en nacht aan haar, ze is echt werkelijk geen moment uit mijn gedachten, maar ik moet verder...

Dus.........

Ik ga zometeen boodschappen doen, een boekje lezen, koken en daarna zet ik lekker die dvd op... en ga ik de rest van de avond six feet under kijken... zonder M!

Goed weekend allemaal...

Mike