Gister was het exact drie maanden geleden dat het uit ging. Misschien spook je daarom nu weer in mijn hoofd. Heb nu al meer dan een maand geen contact opgenomen ( en jij uiteraard ook niet). Nu het nieuwe jaar eraan komt, vind ik het toch allemaal erg dubbel. Wij kijken met de familie als soort van traditie altijd terug op het afgelopen jaar en daar ben ik nu in mijn hoofd al een beetje mee bezig. Op dit moment herinner ik me eigenlijk alleen de fijne momenten en probeer ik de pijnlijke breuk te vergeten, want onze relatie was positief en heeft mij veel goede dingen gebracht. En toch...vandaag dus ineens een zwak moment, waar het gemis weer even de overhand krijgt. Moet me inhouden je niet te appen, gewoon even een teken van leven, maar ben sterk genoeg om het niet te doen. Bovendien heeft Chelle
deze valkuilen mooi omschreven in haar blog:) neemt niet weg dat ik je vandaag gewoon weer even mis.