Vrijdag heb ik dus zijn spullen teruggebracht en mijn spullen opgehaald. Ik wilde binnen 5 minuten weer buiten staan maar dat is niet gelukt. Ik had nog zoveel vragen. Een deel is nu beantwoord en dat voelt zoveel beter.
Ik weet nu dat je zo afsatandelijk en gevoelloos aan de telefoon doet omdat je bang bent om in te storten en alles het liefst blockt zodat het er niet is. Maar zo face2face zag ik een emotioneel wrak dat gebukt ging onder het schuldgevoel. Ineengedoken zat je op de grond in de gang en ik stond maar boven je te schreeuwen en te huilen. Gek genoeg kreeg ik nog medelijden ook met je.

Ik ben er nu achter dat jij bindingsangst hebt. Zodra we serieus naar huizen begonnen te kijken en het over een kindje samen hadden werd jij bang. Bang omdat je een grote twijfelaar bent en geen besluiten kunt en durft te nemen. En ik ben op je gevallen juist omdat je bindingsangst had want dat had ik in het begin ook dus was lekker veilig. Maar mijn liefde voor jou (en volwassenheid) heeft er voor gezorgd dat ik mezelf eroverheen heb gezet en er volledig voor wilde gaan. Jij echter niet en bent zo gesloten dat je dit ook niet uitsprak. Ik ben vrij assertief en jij behoorlijk introvert...slechte combi.....jij durfde vaak niet te zeggen wat je wilde door mijn reactie. Terwijl je had moeten weten dat ik misschien soms wat snel reageer (hart op de tong) maar dat ik geen onredelijk mens ben.

Ook weet ik nu dat je niet met haar ging omdat onze relatie slecht was, je me niet meer aantrekkelijk vond of de sex niet goed vond. Ik weet nu dat je gewoon bang was. Je bent een zwakke onzekere twijfelende man. Je hebt geen slecht hart. Ik kan daarom helaas niet onwijs boos op je zijn en je haten. Ik haat echter wel de domme beslissingen die je gemaakt heb. En ik weet nu ook dat ik nooit meer zo'n man als jij in mijn leven wil. Ik verdien een zelfverzekerde, eerlijke, extraverte man die happy is met zichzelf en zijn leven en die maar al te graag voor 200 procent voor mij wil gaan.

Het vervelende is wel dat ik ondanks dat je mis. Ik heb je jaren niet een dag niet gehoord en nu is toch echt mijn bedoeling om je nooit meer te spreken. deze week is zijn dochtertje jarig. Wat was het bijzonder mooi om haar te zien opgroeien van klein babytje tot een ontzettend clever en lief kind. We hebben zulke fantastische momenten beleefd. Wat ga ik haar vreselijk missen en wat vind ik het naar dat ik er morgen niet bij kan zijn. En wat had ik graag de rest van haar ontwikkeling van dichtbij willen meemaken. Maar ondanks alles weet ik dat het met iedereen afzonderlijk uiteindelijk helemaal goed gaat komen, al is er nog een lange weg te gaan....