Ik zou wel een dagje vrij willen. Gewoon een dagje vrij van gepieker. Even kunnen zeggen: Nou, ex-liefje, vandaag doe ik je even in de kast, want ik wil me lekker focussen op mezelf en niet op wat jij eventueel doet/denkt/terugstuurt/niet terugstuurt etc.
Mijn hoofd en hart voeren strijd met elkaar, of zijn het mijn emoties? Ik weet onderhand niet meer wat nou het stemmetje is waar ik wel en niet naar moet luisteren. Ze schreeuwen allemaal zo verschrikkelijk hard dat er geen onderscheid te maken is, zo lijkt het in ieder geval.
Dus hup, ik doe gewoon dingen, ik probeer te genieten van de leuke dingen die ik doe, maar vanavond, ja, vanavond lig ik in mijn bed en daar gaat die molen weer. Denken, denken, piekeren, piekeren, onrust! Die onrust, ik word er gek van!!!
Kon ik dat hoofd af en toe maar uitzetten.. Kon ik maar gewoon doorslapen zonder 's nachts wakker te worden en de molen weer aan te voelen gaan.
Als dat nou eens wat minder werd, dat zou een stuk helpen.
Ik doe alles volgens het boekje, goed eten, sporten, rust nemen, afleiding zoeken, door mijn emoties gaan...
Lief ex-liefje, gewoon even een dagje vrij van denken aan jou, zou dat asjeblieft een keertje mogen??