Dit is heel herkenbaar voor mij! Het is inderdaad een leegte, een onzekerheid in jezelf en je wil eigenlijk dat je partner dat voor jou opvult. Zo word je dan na een tijdje "emotioneel afhankelijk" zoals ze dat noemen.
Mijn partners hebben mij ook nooit 'gezien', maar de vraag is inderdaad: Laat je jezelf wel echt zien? En geef je de partner ook de ruimte om zelf te zijn wie hij/zij is?
Wij denken vaak van wel, maar in ons verlangen naar bevestiging en zekerheid duwen wij de partner vaak in een hokje waar die partner zelf helemaal niet in wil zitten.. Omdat wij vaak partners aantrekken die eigenlijk een beetje hetzelfde probleem hebben.
Wat kun je hier aan doen??
Ik weet het ook niet, probeer het zelf ook uit te zoeken.
Een goede therapeut, kijken waar het vandaan komt, jezelf herprogrammeren. Ging ik vroeger op de vlucht voor verdrietige gevoelens, nu laat ik het maar komen. Ik sluit mezelf veel op in huis en merk dat me dat steeds beter af gaat. De angst voor eenzaamheid is vaak groter dan de eenzaamheid zelf.
Natuurlijk kan ik ex-lief kwalijk nemen hoe hij met me is omgegaan, de andere kant is: waarom laat ik het mezelf gebeuren?
Het is een heel pijnlijk maar verhelderend proces, en zo te zien heb jij daar nu ook de eerste stappen in gezet. Sterkte, lieverd!!!

Deze stelling heb ik ooit gekregen:
"In een relatie gaat het niet om de juiste persoon te vinden maar het gaat erom zelf de juiste persoon te zijn"

Iets om over na te denken.