Pfff,ik ben zeker niet trots op de afgelopen periode. Heb mijzelf in een andere relatie gesmeten om de ex te vergeten. Dit was geen succes.Daarnaast wil ik zo graag verder maar elke vezel in mijn lijf zegt me dat ik moet blijven hopen want dat mijn ex mijn soulmate is, dat wij ooit terug samen zullen zijn. Ik zou echt zo graag dit gevoel loslaten maar is zo moeilijk!!!

Iedereen zegt maar... neem tijd... Maar tijd voelde nog nooit zo lang. Doordat ik ook mijn job kwijt ben (wij hadden samen een zaak), zit ik nu veel te veel thuis en kan ik niet anders dan constant met mijzelf te worden geconfronteerd. Ik kan geen richting geven aan mijn leven, weet niet waar te beginnen.

Ok, heb dan uiteindelijk wel wat knopen doorgehakt. Even geen mannen in mijn leven. Dat komt wel wanneer al de rest terug in orde komt... Maar wat doe je, als je ook je droom (carrière-gewijs) kwijt bent... Moet ik op een jaar tijd een tweede zaak uit de grond stampen omdat ik zo graag mijn eigen zaak wil hebben? Heb ik daar momenteel wel de energie voor?

En bovenop dat alles wil ik eens een dag niet aan mijn ex denken... Dan droom ik toch maar even lekker dat wij samen sex hebben!!! Dan is het gemis na die droom weer groter. Ben precies bezig aan de processie van Echternach...