Ik ken het, mijn vriend....uh ex vergis me steeds *sniksniksnik* zegt ook nu opeens dat hij al tijden twijfelde maar heeft vorig jaar een huis met me gekocht???? 2 weken voor t uitging ontkende hij nog alle twijfel, knuffelde me stevig en zei dat hij "saampjes oud wilde worden"???
Hoe lang hadden jullie een relatie?

Ja herkenbaar alles zat goed niks aan de band hij wilde samen oud worden.
Hij zit weleens met zichzelf in de knoop en heeft last een winterdepressie.
Het weekend voordat het gebeurde,kwam hij thuis met een cadeautje een lekker wijntje een kaasplankje een gezellig avondje,hij kwam ermee om toch dit jaar op wintersport te gaan dan in april , hij wilde betalen, ik was namelijk op dat moment al 7 maanden werkloos.
En die maandag BAM over.
Alleen jij moet doen waar jij je goed bij voelt.als jij hem wilt bellen doe dat, als je dan niet krijgt wat je wilde , dan is dat een klap maar dat hoort er wel bij, een stukje om het ook af te sluiten, een stukje verdriet en het zie je wel hij wilt niet meer. Je vriendin kan doodleuk zeggen wat je wel of niet moet doen, maar zij stond niet in jullie relatie dus wat er tussen jullie gebeurde dat weten alleen jullie. Doe wat jij vind dat je moet doen. Ga op je eigen gevoel af .
Liefde is lastig en ingewikkeld er zijn 2 mensen voor nodig ,liefde is iets waar je geen controle en macht overheb het overkomt je, en het kan zomaar weggaan of je wilt of niet.je vriendin bedoelt het goed maar jij moet het van hem horen en niet via via, en je vriendin kan ook onbewust dingen verdraaien of juist bewust dingetjes achterhouden om jou te besparen dat is heel lief maar doe dit zelf. Zoals ik al zei dat je nu weer heel verdrietig ben na het contact en weer allemaal nieuwe vragen heb, dat is heel kut en het doet verschrikkelijk veel pijn maar alleen jij kan daar doorheen en moet dit meemaken om er uiteindelijk een wijze les uit te halen en om hier sterker van te worden. Dus doe waar jij je goed bij voelt als het maar niet stalkergedrag wordt.

Nou... het was me een appgesprek hoor! Meteen al reageerde ex erg aangebrand en fel. Hij wilde geen gesprek aan gaan omdat hij er al klaar mee was en het nut er niet van in zag. Ik reageerde dat ik het jammer vond omdat we elkaar nog vaak zat gaan zien en ik heb geen zin in gedoe, ik wil het gewoon als volwassenen normaal afsluiten. Hier werd meteen weer heel aangebrand op gereageerd en ex maakte mij uit voor psychopaat. Hij heeft hier geen enkele reden toe: ik heb tijdens de breakup en daarna hem nooit gestalkt, rare dingen gezegd of wat dan ook. Ik ben er zoals ieder ander gemiddeld gedumpt mens mee om gegaan, dus moest ook wel erg lachen toen hij mij hier voor uit maakte. Ik ben misschien iets te hard geweest door te zeggen waar het (in mijn opzicht) op staat. Ja, hij is klaar met mij en ziet er geen toekomst meer in. Maar of hij er daadwerkelijk écht overheen is en het een plekje heeft gegeven... naar mijn mening niet. Als hij er echt overheen was en het een plek had gegeven, was hij zo realistisch en volwassen genoeg geweest om een normaal gesprek aan te kunnen gaan (in onze relatie wanneer er iets was of ik ergens mee zat maar er niet over wilde praten trok hij het er zowat uit, hij vond dat alles bespreekbaar moest worden en nam de tijd voor gesprekken om beide opzichten ervan te bespreken etc. op een normale manier. totaal tegenovergesteld van nu dus).
Nu is hij dat niet geweest en dus mega aangebrand gereageerd, dat ik denk: jongen, loop niet weg voor je problemen en ga ze gewoon aan, vroeg of laat halen ze je in en pesten ze je terug. Zo heb ik dat ook meegemaakt (gedacht dat iets helemaal niet zon/mijn probleem is en het geen plekje gegeven en mij ervoor afgesloten. uiteindelijk heeft het me keihard terug gepest) en dat heeft hij ook meegemaakt dat mijn problemen mij inhaalde. Ook al lijkt het klein of lijken het geen problemen, wanneer je die confrontatie niet aangaat pest het je uiteindelijk alleen maar terug. Ik heb dit op een nette manier tegen hem gezegd, ook dit schoot natuurlijk in het verkeerde keelgat!
geen beginnen aan dus, een gesprek. Nu moet ik zeggen dat ik na dit gesprek ook helemaal klaar met hem ben. De manier waarop hij er al zo op reageert en dus niet normaal kan praten en respect op kan brengen(schelden met kanker, rot op, flikker een eind op met je f*cking gezeik... ga zo maar door), iemand zo'n pijn aan kan doen, kan bedriegen voor een lange(1 maand, 2 maanden?? idk) tijd, niet eerlijk tegen zichzelf en anderen kunnen zijn... nee, zo iemand hoef ik absoluut niet terug! Ik verdien beter dan zo'n lul en weet ook dat er genoeg leukere jongens zijn!
maar het blijft enorm jammer dat het nu zo afgesloten moet worden..