Hallo allemaal,

Ik zal even bij het begin beginnen..

Mijn (ex)-vriend en ik hadden sind augustus 2008 een relatie. We hebben elkaar via Netlog leren kennen en in het begin was alles rozengeur en manenschijn. Ik was niet echt verliefd op hem maar dat gevoel is wel gegroeid.

Hij moest regelmatig voor zijn werk een aantal weken naar het buitenland. Het langste wat hij is weggeweest was 4 weken. Altijd huilen voor hij vertrok natuurlijk, want het was mijn vriendje en ook mijn beste vriend met wie ik alles deelde.
Ook hielp ik zijn moeder veel met haar werk, ik vind het zo'n schat van een vrouw.

Het laatste halfjaar ging het niet zo goed, omdat ik eindelijk beseft dat ik nooit bij hem op de voorgrond heb gestaan. Altijd op de achtergrond. Motorcrossen, zijn vrienden en zijn werk waren altijd belangrijker dan mij. Ook in het begin van onze relatie, maar toen wilde ik dit nog niet zien omdat ik hem zo graag zag.
Dus een halfjaar geleden begonnen de eerste problemen.. ik zei dat ik het niet fijn vond dat hij weer wegging, dat ik hem zou missen en dergelijke. Hij vond het maar een hoop gezeur maar zei wel dat hij mij ook zou missen.

In mei ben ik met school (ik volg een avondopleiding) naar Londen geweest. Ik besefte daar dat ik hem miste, omdat wij altijd uitstapjes maaktten.. we zijn meermaals op vakantie geweest, citytrips gedaan, naar de zee.. we deden allemaal leuke dingen.
Maar in Londen zag ik dat het ook anders kon, jongens die hun meisje elke avond belden omdat hij haar zo mist, cadeautjes kopen voor hun vriendinnetjes omdat ze het verdiend.
Dat zou Rob namelijk nooit doen voor mij. Hij heeft me met kerst eens ooit een wc-rol houden cadeau gegeven. Je kunt je voorstellen hoe ik me toen voelde.
Dus ik vertelde hem dat, en zei dat ik ook zo'n relatie wil, met jongens die hun meisjes aanbidden en die hun meisjes ook aandacht geven. Want dat kwam ik gewoon te kort. Hij zei er eigenlijk niet zoveel op dan alleen : sorry.
De weken daarna ging het wel redelijk tussen ons, tot hij vertelde dat hij naar Mexico ging voor 6 weken.
Natuurlijk vond ik dat absoluut niet leuk en liet ik dit ook aan hem merken. Het weekend voor hij vertrok hebben we nog een heel fijn weekend gehad samen, samen naar de film geweest en een uur voordat de taxi hem kwam ophalen zei hij nog dat hij me niet kwijt wilde en dat hij van me hield.
Hij is sinds 3 juni weg.
Afgelopen maandag (10 juni) hebben we 's avonds gebeld en vroeg ik hoe het werk daar vlotte. Hij antwoordde dat hij over 5,5 week thuis zou komen, 1 week hier zou blijven en dan weer terug zou gaan.
Toen vroeg ik of het niet mogelijk was om misschien wat langer thuis te blijven tussendoor zodat we nog wat zomer samen zouden hebben.
We hebben daar nog even over gepraat en toen ben ik gaan slapen.

Dinsdagochtend werd ik wakker en kreeg ik via facebook het volgende:

Ik weet dat het niet gemakkelijk is .en heb vandaag ook gevraagt wat juist de bedoeling is , hoelang ze willen dak hier blijf en zo .ze zijde zo lang als ge wilt en kunt .want er gaan nog meer mensen moeten komen om te helpen. Denk nog veel aan onze relatie . Weet dat deze 2 (montage en relatie) niet goed samen gaan . Maar kan daar moeilijk nee tegen zeggen . Doe dit al lang en Wil dit dan ook zo lang als ik kan blijven doen . Begrijp het wel da je da niet ziet zitten . Heb het er ook moeilijk mee . Maar dit is wak graag doe en als ik mijn hart moet volgen wil ik er ook niet mee stoppen . Ook al is de kans dak jou dan verlies erg groot . Weet da je vooruit wilt met je leven en spijtig genoeg hou ik je een beetje tegen . Mischien is het dan toch beter da we even uit elkaar gaan . We blijven maar de zelfde descuties hebben . En schieten er toch niet veel mee op . Weet da het voor een groot deel bij mij ligt . Weet zelf nie goed wak wil en lig al een paar dagen met me zelf in de knoop . Maar dit is natuurLijk al langer aan de gang . Geef heel veel om je maar denk dat dit het beste is voor ons alle 2 . Je weet ook dak zij dak als ik vertrok dak nie te veel descuties wou hebben al begrijp ik je wel . Maar ben nog maar een week weg en ze beginnen al . Sorry.

Daar sta je dan. Via een berichtje dan nog wel. Hier volgt dus de verdere conversatie:

Meen je dit echt? Wil je het echt gedaan maken Rob???? Ik doe alles om onze relatie aan de gang te houden, ik bel je, ik schrijf je, ik doe alles om je toch maar even te kunnen spreken en jij schrijft mij zo'n bericht? Ik denk ook veel aan onze relatie maar het enige wat ik wil is bij jou zijn. En ik weet dat je dit werk graag doet en ik hou je daar ook niet vanaf, en als je dat graag wil doen doe je dat maar, maar ik hoop dat gewoon dat je mij hierin ook begrijpt! Niemand ziet zijn vriend graag vertrekken. Maar oke.. ik zal geen discussies meer voeren. Laat het me wel weten of je het echt gedaan wilt maken ja of nee? Want als ik zo wakker word, met zo'n bericht is niet echt leuk.

Natuurlijk kreeg ik 's avonds een smsje dat hij het echt niet meer zag zitten met me.
Dat was eergister.

Hoe kom ik in godsnaam over die pijn heen?!