Hallo iedereen!
Ik schrijf dit om het van me af te schrijven en te kijken wat jullie ervan vinden. Mischien heeft 1 van jullie hetzelfde meegemaakt of weet wat te doen.

Ik zal beginnen met dat we 2 jaar net samen zijn en we 23/24 jaar zijn en ik zijn eerste relatie ben.
We waren een heel gelukkig stel, dat zag de buitenwereld ook. Totdat ik onverwachts op vakantie ging in de zomer met mijn ouders. Ik wou met hem natuurlijk maar dat ging niet door het geld. We moesten 2 weken zonder elkaar. Huilen natuurlijk bij het afscheid! Ik had het gevoel dat alles wel goed zat. Maar tijdens deze twee weken kreeg ik toch het gevoel dat er iets was. Ik kon niet plaatsen wat, hij deed gewoon lief en gaf me veel aandacht maar toch knaagde er iets aan me. Ik had uiteindelijk niet het gevoel dat die me echt mistte. Ik was net een week terug en toen bleek dat ik gelijk had. Hij kwam aanzetten met het verhaal dat zijn gevoelens veranderd waren ten opzichte van het begin. Houd nog van me alles. We gingen toch samen door en hadden besloten om net als in het begin elkaar te zien wanneer we wouden en niet alles te plannen. Ging super goed. Hij was weer echt verliefd op me
Weken later ging het een weekje fout. We hadden veel onnodige discussies. Hij ziet vaak dingen anders dan ik en omdat we twee 'hanen' zijn, willen we beiden ons gelijk halen. Het waren geen super erge ruzies, vaak wat communicatie problemen. Na deze dagen ontplofte het op een vrijdagavond terwijl we een feestje hadden. Het was beter als ik thuis bleef en hij zou wel gaan. Hij wist niet meer of die verder met me wou, in ieder geval niet op deze manier. Heb hem snel opgebeld en we zaten beide huilend aan de telefoon, maar hij wist het allemaal niet meer en ik moest hem met rust laten.
De ochtend erna kreeg ik al snel een bericht dat hij echt niet zonder me kan, maar ik besloot het toch even rustig aan te doen. Maar natuurlijk was ik blij!
Het ging weer goed, waren ondertussen 2 jaar samen, hij zei lieve dingen enz
Nu 2 weken later is het uit.

Niet om de discussies, niet om het feit dat we altijd maar plande om elkaar te zien in plaats van spontaan.

Ik merkte dat er wat was, de ochtend waarop het uitging. Ik kan niet plaatsen wat, maar had zo'n gevoel. Vond m niet enthousiast naar me toe en hij wou niks doen die dag. Onzeker als ik dan weer ben, heb ik hem een bericht gestuurd of die nog wel echt blij met me is.
Toen kwam het eruit. Hij is weer niet meer verliefd op me, nog wel gek op me. en hij houd en geeft om me. Maar hij weet niet wat die wilt, hij kan me het nu niet 100 procent geven.
Omdat dit al de derde keer is in een korte tijd had ik al mijn moed bij elkaar geraapt en het uitgemaakt.
Ik heb dit gedaan,omdat ik zo ontzettend onzeker hiervan word en ik niet wou gaan wachten totdat die weer bekendmaakt dat hij het weer allemaal niet meer weet. Ik wil dat die een keuze maakt
Na lang met hem gepraat te hebben, nouja vooral hij heeft een uur lang hysterisch gehuild. Kwamen we er toch uit om hem over alles na te laten denken. Het is nu toch al uit en erger kan het niet worden. Hij weet niet of die verder kan met me als zijn gevoelens minder voor me zijn geworden terwijl die wel veel van me houd. Hij zei ook zelf dat het ook kan dat hij er snel achterkomt dat hij niet zonder me kan en dit de domste fout in zijn leven kan zijn.
Ik ben natuurlijk ook boos geworden! ik voelde me belazerd. 2 weken geleden zei die nog iets anders..

Ik heb daarop besloten om paar dagen geen contact te hebben, voor ons is dat al heel wat, want het begon sochtends al doordat hij me altijd wakker maakte.
Ik heb dat tegen hem gezegd maar hij bleef maar doorpraten en ben hem maar gaan negeren. 2 uur later kreeg ik een sms.
Dat die van me houd en om me geeft en dat ik dat moet onthouden ookal is het niet echt gepast om nu te zeggen, weltrusten enz enz.

Ik heb hem ook laten weten dat ik het lief vond maar ik er niks mee kan nu. Hij voelde zich kut zei die, maar hij weet het allemaal niet meer. Ik heb hem daarop laten weten dat ik snap dat het verwarrend is, om je gevoelens voelen te veranderen, hij heeft het nooit eerder meegemaakt, hij weet niet wat hij moet doen. Omdat hij door bleef smsen heb ik hem er weer opgewezen het contact even te verbreken. Het leek me beter. Mischien gaat die me missen of realiseren wat die kwijt is.

Natuurlijk wil ik bij hem blijven, ookal heb ik het uitgemaakt. Ik wou gewoon geen druk meer op hem leggen en mezelf natuurlijk ook niet gek laten worden.

Hoop dat jullie het verhaal een beetje begrijpen!

Wat zouden jullie doen in mijn situatie? of mischien tips?
Als er geen hoop in zat, zou ik dit niet typen, maar ik weet dat die me niet los kan laten en dat die wel van me houd.