Tja, ok, ik ben nog jong, maar dat maakt niet dat 't minder pijn doet vind ik.
Vorig jaar in de zomer kwam ik 'n prachtmeid tegen, ik dacht nooit dat ik 'n kans maakte. Maar op een avond (complot gesmeed door enkele vrienden) waren we dus samen op 't strand. Toen ik vertelde dat 'k nog nooit 'n meisje had gekust, nam ze me vast en begon je me te kussen, dat moment zal ik nooit vergeten. Jammergenoeg had ze toen wel 'n vriend zitten thuis (ik ben van de kust, zij van antwerpen) maar ze was hem eigenlijk wel beu, veel ruzie enzo. Ok, 'k heb haar dan 'n heel jaar niet gezien, wel berichtjes gestuurd en al,maar 'k dacht toch van, da kan nooit lukken,ze is te hoog gegrepen voor me (zelfvertrouwen is niet m'n sterkste kant). Maar toen werd 't terug zomer.. De beste maanden van m'n leven (tot nu toe). We waren samen, iedereen wist het, haar ouders vonden me tof, de mijne vonden haar tof, alles in orde dus. Ook al woonden we ver van elkaar, we zagen elkaar bijna elke week. Soms mocht ik es bij haar blijven slapen (en wel degelijk bij haar) en soms zij bij mij (andere kamer, tja, m'n ouders). Ok ja, soms was er eens een kleine ruzie, maar dat werd steeds weer bijgelegd, ik gaf telkens toe dat ik iets verkeerd had gedaan, keer op keer (ook al vond ik zelf van niet, ik deed alles om bij haar te kunnen blijven) Ze zei dat ze nooit wou hebben dat de relatie zou stoppen, ik evenmin.

Begin december, in het weekend, beetje aan't smsen met haar, zoals altijd (amai die rekeningen,maar ik had het er voor over!). Plots zei ik eens m'n eigen mening over iets, iets waar zei het dus niet mee eens was en ze vroeg een time-out. Nu ja, mss ben ik dom of zo, maar ik beschouwde time-out als 'n pauze, en aangezien we elkaar toch 4 weken ni konden zien, ging ik nogal snel akkoord, hopend dat ze dan zou inzien dat ze over reageerde. Integendeel, de volgende dag maakte ze me al duidelijk dat 't gedaan was, geen 'gewone' pauze.

'k heb alles geprobeerd, alles toegegeven, maar niets hielp (raar feit is wel dat we al eens 'n kleine ruzie hadden gehad omdat ik te weinig m'n eigen mening gaf.. en als 'k 't dan es doe, is ook ni goed...) Ok ja, thuis heeft ze het niet makkelijk, de ouders zijn aan het scheiden met advocaten en al, ze heeft da al meer dan eens op mij afgereageerd, maar dat vond ik ni erg, als ze zich daardoor beter voelde, geen probleem. Maar deze keer meent ze het. Ze zend niks meer, blokt me op msn, is 'niet beschikbaar' als ik bel, brieven stuurt ze ongeopend terug. Ok, ik heb me er nu bij neergelegd, hopend dat ze nog zal veranderen. tis nu bijna 'n maand gedaan, maar ik mis haar nog steeds, nog erger dan tijdens de relatie toen ze 100 km van me verwijderd zat.

Ok, ik zal haar mss met de tijd kunnen vergeten, maar 't probleem zit er hem in dat de volgende zomer, ik zal zeker opnieuw op strand werken(met zetels sleuren enzo) maar zij zal er ook werken, als barmeid.. Ik zal haar dus elke dag zien, ik ken mezelf goed genoeg dat ik weer tot over m'n over verliefd zal worden..

Help..