Nou,

gisteren dan voor het eerst in een hele lange tijd op stap geweest. Het was een avond met gemengde gevoelens. Aan de ene kant was het heerlijk om weer eens in een lange tijd er uit te komen. Aan de andere kant stond ik daar en vroeg ik mijzelf af wat ik hier in hemelsnaam deed. Het was heel gezellig daar niet van maar er was ook een deel van mij dat helemaal geen zin had in het hele gebeuren van op stap gaan. Ik ben een hele rustige jongen en als je dan na zoveel jaren weer in het uitgaans cirquit terecht komt en dan veel volwassen als kinderen ziet gedragen of helemaal bezopen zijn denk ik bij mijzelf: is dit het nou? Effin, Het was een leuke avond om weer eens met vrienden vanuit nederland er uit te kunnen gaan en lekker bij te kletsen maar om nu weer in dit uitgaans leventje terecht te komen is iets waar ik mijn vraagtekens bij heb. Ik heb geprobeerd niet aan mijn ex te denken maar je ontkomt er toch niet aan. Als ik ergens iemand zag die ook maar een beetje op mijn ex leek kreeg ik toch een beangstigend gevoel van binnen. En natuurlijk denk je: ik had nu thuis kunnen zitten met de kids en mijn ex, maar dat is niet zo. Je begint op zo'n avond met bepaalde dingen jezelf voor de gek te houden. En ja aandacht genoeg, en je voelt je gevleid maar het het betekend niks voor je op dat moment. Het is moeilijk om een gesprek te voeren als je niet met je hoofd aanwezig bent hahaha.. Maar ik moet ook zeggen....wat zijn jullie dames toch heerlijke schepsels. Ik heb mijn ogen uitgekeken. maar ja..

Eenmaal thuisgekomen kwam er toch weer een gevoel van leegte want daar zit je dan weer in op je eigen plekje en de realiteit slaat weer toe. Maar ik was er op voorbereid na een tip van Alex 100 ( mijn dank voor deze mentale voorbreiding.) Ik merk dat ik net zoals alex100 heeft aangegeven dat ik gewoon verder wil en het rot gevoel dat mij soms uit het niks komt aanzetten kwijt wil. Ik heb geen zin meer om mij rot te voelen om iets waar ik toch geen controlle meer over heb en wil gewoon verder.

Ik heb een heerlijk nummer op gezet waar ik vrolijk van word ( yo no se manana) en probeer er gewoon van te genieten. Er zullen altijd wel vragen zijn waar ik nooit antwoord op zal krijgen. En mischien wil ik het antwoord niet eens weten. Na alles achter hebben gelaten om hier opnieuw te beginnen en wederom weer alles te verliezen blijft er bij eigenlijk maar een vraag over die mij steeds weer opbreekt. Hoe heeft ze alles weg kunnen gooien en doorgaan met een nieuwe vriend alsof het nooit iets heeft betekend? Deze vraag zal waarschijnlijk nooit beantwoord worden en het enige dat ik kan doen is zorgen dat ik mijn zaakjes weer op orde krijg en zorgen dat zowel de kinderen als ik het goed hebben en krijgen. Mischien is dit de beste om terug te slaan. Niks doet meer pijn dan de ander gelukkig te zien. Mischien eens tijd om daar mee te beginnen.

Dank voor jullie reacties gister en ik wens jullie allen een fijne zondag.

gr cola