Hoi iedereen,

Ik wil echt doodgraag mijn verhaal kwijt want op dit moment knaagt er iets aan mij en dit gevoel gaat maar niet weg. Even ter informatie; ik ben een meisje van 18. Een week en half geleden was ik op vakantie in Spanje en heb ik daar een jongen leren kennen. Toen we elkaar zagen was er direct een soort klik. Het begon met een babbeltje maar het werd al snel meer. We knuffelden en ook in het zwembad waren we zeer close. Ik kreeg gevoelens voor die jongen. En het was wederzijds. Voor het eerst in mijn leven ben ik iemand tegen gekomen waar ik me 100 % goed bij voel. Maar na een aantal dagen moest hij alweer naar huis. Toen hij vertrok brak er iets in mijn hart. Ik heb gehuild en voelde me ellendig. Alles in het hotel deed me aan hem denken en eigenlijk kon ik niet echt meer genieten van mijn vakantie. Ik kreeg telkens tranen in mijn ogen. Ik miste hem (en nu nog). Eerst dacht ik dat dit zomaar een vakantievriendje was maar blijkt dat dit toch meer voelde. Ik kan maar niet ophouden met aan hem te denken. Ik kan er bijna met niemand over praten. Nu zijn we dus een week en half verder en denk ik nog steeds aan hem. We houden nog contact met elkaar via iMessages maar dit vult de leegte helaas niet op. Ik heb altijd lange afstandsrelaties gekkewerk gevonden maar nu wil ik het zelf proberen. Toch twijfel ik want als we naar elkaar toe reizen en de dag van afscheid komt er weer aan dan zal ik me nog ellendiger voelen dan nu. Het gemis zal altijd groter worden. Toch heb ik er al over nagedacht om gewoon het contact te verbreken en mijn oude leventje verder te zetten maar helaas kan ik dit niet. De leegte die er nu rondom mij heerst is enorm. Ik ben eigenlijk ten einde raad.

Bedankt voor het lezen van mijn verhaal. Ik apprecieer dat echt. Ik weet niet wat jullie denken van deze situatie maar ik kan mijn gedachten niet meer op een rijtje zetten.