En nu dan weer?

afbeelding van Senzy

Gisteren een gesprek gehad met mijn ex. Ik verweet hem dat hij geen contact met me had opgenomen nadat ik sex met hem geweigerd had. Natuurlijk ontkende hij dit ten zeerste en gaf hij aan dat ik ook niks van me had laten horen. Hij had een superdrukke week gehad en voelde zich enorm beroerd.
Na college (we volgen allebei een studie aan dezelfde avondopleiding) hebben we nog even gepraat.
Ik zei tegen hem dat ik hem er slecht uit vond zien, dat ik de stralende en blije man miste die ik kende.
Hij gaf ook aan dat hij het zo druk heeft, dat hij amper kan genieten van zijn leven. Hij bood wel zijn excuses aan voor het feit dat hij niks van zich heeft laten horen. Ik zei dat me dat een behoorlijk rotgevoel had gegeven, aangezien ik vaker word benaderd door mannen die maar 1 ding willen.
Hij vond dat heel erg. Ik zei tegen hem dat het zijn idee was geweest om bevriend te zijn, maar dat ik van die vriendschap weinig merkte. Dat hij weet dat het de laatste tijd niet goed met me gaat, dat ik tegen een burn-out aanzit. En dat hij nergens naar vraagt. Ik heb hem gezegd dat ik geniet van ons samenzijn, maar dat dit soort dingen wel een behoorlijke domper erop gooien.
Weer excuses. Hij zei dat hij júist een goede vriend voor me wil zijn. Dat het hem beter lijkt om te stoppen met sex, omdat het dingen vertroebelt. Dat hij liever geen dingen meer doet waardoor we weer dichter naar elkaar toe groeien, omdat hij er gewoon geen toekomst in ziet. Dat als we zo doorgaan, we weer in een relatie zouden belanden en dat hij dan weer niet weet hoe het verder moet.
Ik vroeg hem:"Het blijft een strijd tussen je gevoel en je verstand, he?" Hij knikte.
Hij gaf aan dat hij me nog steeds heel leuk vindt, lief, aantrekkelijk, maar dat hij gewoon niet weet hoe het verder moet tussen ons. We namen heel redelijk afscheid, hij vroeg mij: "Mag ik asjeblieft proberen bevriend met je te zijn zonder de sex? Het zal zo moeilijk voor me worden, maar het lijkt me echt beter."
Nouja, ik heb maar geknikt. Wat moest ik anders? Smeken sex met me te hebben omdat ik nog steeds hoop dat het goedkomt? En waarom? Van de anderhalf jaar dat ik hem ken hebben we al een jaar stress. Heb ik vooral stress. Ben ik obsessief met hem bezig. Breekt mijn hart gemiddeld 1 keer per maand. Waarom kan ik geen afscheid nemen? Waarom voelt dit zo tegen natuurlijk?
Ik zie hoe hij naar me kijkt, ik weet wat hij voelt. Maar dit doet hij íedere keer. Als we weer dichter naar elkaar toegroeien, als we weer hechter worden, dan haakt hij af. Dan wordt hij bang, gaat zich zorgen maken om de toekomst. En ik kan niet voor ons tweeën vechten, daar hebben we er 2 voor nodig. Maar waarom doet hij dit nou toch steeds? En vooral ook: waarom doet hij dit steeds als hij het zo druk heeft, als hij zich niet lekker voelt..
Of zoek ik gewoon naar excuses omdat ik de harde waarheid niet onder ogen wil zien: dat hij niet genoeg van me houdt om verder met me te gaan?
Ik wil er zo graag van loskomen, maar het lukt me heel slecht. Het klopt niet, we hebben nog teveel te doen samen....

afbeelding van benijntje

ooo wat herken ik veel van

ooo wat herken ik veel van mijn situatie in de jouwe

mijn ex is ook zo

en zegt dat die nog erg veel van me houd en hij kijkt ook steeds veel naar mij als we ergens samen zijn

en hij zoekt het contact ook steeds op als hij me even niet gehoord heeft en we belanden ook steeds in bed.

we hebben zalige momenten samen en die hebben wij altijd gehad maar dan komt zijn drang naar vrijheid weer boven vooral in de lente en zomer dan wil die niks liever er alleen op uit met zijn vrienden en voeld die mij als een last

en dat doet z'n pijn

en elke keer gaan we die maanden uiteen en komt die nadien terug en laat ik hem toe

praten we er over dat het zo niet meer kan en beloofd die me weer heel wat, dan verloopt alles weer goed en begin ik terug vertrouwen te krijgen en dan zo ineen s maakt die weer ruzie via mail om dan te kunnen zeggen het gaat toch niet

doet echt wel pijn en voor de zoveelste keer sta ik hier aan de kant

en blijf ik ook hopen op een relatie maar waarom nu he???

als ik toch elke keer weer aan de kant gezet wordt door hem

waarom kan ik hem dan niet los laten

voel me zo vernederd erdoor

afbeelding van radeloosheis

spijt

hallo
ik zelf heb ook nu een rot situatie,ik zit midden in een scheiding dit omdat het gewoon niet meer werkte mijn nu nog man was er al een tijdje mee bezig.
nu is het zo dat hij ook verliefd is geworden op een ander iemand deze is ook nog 18 jaar hij is 35 maar goed dat staat hier even buiten.nu is het zo dat hij hier nog slaapt want een huis is niet zo gauw te vinden en hij kan nergens anders heen.
gisteravond gingen we naar bed nou vanaf het begin houden we elkaar wel vast en zo verder niks.
we hebben afgesproken dat we goede vrienden blijven.
nu is het feit dat we gister hebben gevreeen was lekker maar goed we hadden al zoiets dit kan niet maar is toch gebeurd.
nu vanmorgen heeft hij een kutgevoel en wat nog meer voor gevoel ik zelf ook want ik ben het allemaal nog niet aan het verwerken zeg maar zit er nog midden in.
waarom hebben wij het gedaan en is 1 van ons niet verstandig geweest om te stoppen?
zijn vriendin mag het nooit te weten komen want die is zo verliefd op hem dat ze constant hem bericht dat ze niet zonder hem kan en zo en hij smst ook terug.
als zij er achter komt slaat ze door en dan zijn er problemen.
wat moeten mijn man bijna ex man hiermee.zijn altijd monogaam beide en waar we altijd tegen waren hebben we nu zelf gedaan.
hij is vreemd gegaan met mij nu nog zijn vrouw wetende dat onze relatie op vriendschappelijke basis is en hij wil zoals die al had gezegt verder met haar maar nu dat die dit heb gedaan voelt die zich stom een sukkel spijt misselijk en noem maar op.waarom heeft die het door laten gaan?
kijk ik heb mijn gevoelens nog weet dat het over was als man en vrouw maar beste vrienden zijn.maar nu heb ik zoiets van wat doe ik mezelf ook aan zo heb ik het gevoel hij heeft er ook in toe gestemd niet tegen gehouden en geef mij het gevoel dat zijn gevoel nog niet helemaal weg is voor mij of zien mijn man en ik dat verkeerd?
we geven elkaar niet de schuld ervan want we waren er zelf bij en hebben beide het niet gestopt.
wat moeten we doen zijn vriendin het vertellen met alle gevolgen van dien?
hij haar misschien kwijt,onze relatie komt niet goed maar kunnen we vrienden blijven met de gedachte wat we gedaan hebben.
wat een ellende denk je dat je alles heb gehad gebeurt dit.
we hebben gezegt dit mag noooit meer gebeuren.
mijn man zei al vanmorgen ik wist het dat het hierop kon uitdraaien ik had hier al weg moeten zijn ik moet een eigen huisje hebben.
maar ja verlopig ztten we zo ik durf nu geen eens meer heb vast te houden en soms kriebelde we elkaar en vielen zo in slaap.
maar me gevoel voor hem heb ik wel.
weet iemand hoe nu verder wat is verstandig en waarom hebben we het gedaan?
radeloosheis

afbeelding van Binas

Dikke knuffel voor jou Senzy!

Dikke knuffel voor jou Senzy! Wat een rot situatie.. Een situatie waarin jij hoop blijft houden en dat is ook echt niet gek gezien de signalen die hij geeft.
Maar als ik hem zo tussen de regels door lees wil hij echt niet met je verder, maar wil hij jou ook helemaal niet kwetsen. En daar is hij verkeerd bezig, want hij kwetst je juist wel door zo te doen. Toenadering zoeken en dan toch weer niet. Je probeerd nu sterk te zijn door geen seks met hem te hebben, terwijl je eigenlijk niks liever zou willen toch?

Tja het enige advies dat ik kan geven is, verbreek het contact. Het wordt er echt niet makkelijker op hoelang je ook wacht en je blijft gekwetst worden keer op keer... Hij kan jou niet loslaten omdat hij bang is jou te kwetsen daarmee en jij kan hem niet loslaten omdat je van hem houdt. Maar toekomst zit er niet in, toekomst zit alleen in een man die echt voor jou gaat. Helemaal alleen voor jou. Hij is jou niet waard op deze manier, hij doet jou onbewust nog veel meer pijn dan hij zou willen denk ik. En zelf afstand nemen is ook zo moeilijk, maar wel het beste. Anders blijf je in dat rot gevoel en in die onzekerheid. Je kan alleen de regie weer over je eigen leven krijgen door het hem niet meer te geven.

Wil je wel vrienden zijn met hem? Kan je dat wel überhaupt? Ligt er niet eerst een stuk verwerking voor je kan bekijken of je vrienden kan en nog wil zijn?

In elk geval veel sterkte gewenst!

afbeelding van Senzy

@Binas

Bedankt voor je reactie. Ik ken meneer al langer dan vandaag hoor, en ik geloof nooit dat hij me niet wil loslaten om me niet te kwetsen. Denk eerder dat hij me niet wil loslaten omdat het toch wel prettig is als ik zo af en toe nog eens even in de buurt ben. Het vervelende is dat het steeds moet gaan zoals hij het wil. Alles op zijn voorwaarden.
Tijdens onze relatie is dat begonnen. Eerst afstand nemen, meer tijd voor zichzelf willen. Het uitmaken en het de volgende dag dan toch weer proberen.
En de afgelopen maanden ook: eerst weer contact met me zoeken, me vaak smsen en mailen. Geirriteerd zijn als ik niet snel genoeg reageer. Op het moment dat ik wat afstandelijker doe en duidelijk maak dat ik ondertussen toch een beetje verder ga, komt hij hiermee. Dat hij die toekomst niet ziet zitten is me duidelijk, dat weet ik. Dat ik geen seks met hem wilde had echt te maken met mijn eigen gevoel. Zoals ik al zei, ik heb hem de afgelopen weken tot 3 keer toe afgewezen op dat gebied, en dat was niet omdat ik sterk wilde zijn maar omdat ik er echt geen behoefte aan had op dat moment. En wat doet meneer? Hij draait de rollen weer om. Zegt ineens dat híj geen sex meer wil. Maar wel graag goede vrienden wil zijn.
Het blijft een soort spelletje wat hij speelt. Wel, niet, wel, niet. Gevoel, verstand... Steeds als ik aan hem merk dat hij weer echt om me begint te geven, dan haakt hij weer af en neemt weer afstand.
Wat ik zeg: 2 weken geleden nog plannen maken voor weekendjes weg, 3 weken geleden balen dat ik geen vakantie kon opnemen zodat we even samen weg konden en dan nu ineens zeggen dat we geen dingen moeten doen die ons naar elkaar toe laten groeien?? Frappant dat zoiets gebeurd nadat ik hem vorige week echt duidelijk heb gemaakt dat hij geen recht van spreken meer heeft over met wie ik omga...
De reden dat ik een vriendschap niet meer zie zitten is omdat ik zijn wispelturigheid niet meer trek. Omdat hij zich in de afgelopen maanden niet als een vriend heeft laten zien, maar als een man die compleet in de war is en vooral met zijn eigen sores bezig is.. rationeel ben ik hier ook zo ongelooflijk klaar mee. Nu moet alleen mijn gevoel nog even mee komen!!

afbeelding van Binas

Ja gevoel is een lastig iets,

Ja gevoel is een lastig iets, dat komt altijd later dan verstand. Maar ik denk dat als je je verstand volgt het gevoel heel snel mee zal omslaan.
Dit omdat je dan doet waarvan je weet dat goed voor je is. Hij in elk geval niet meer. Hij speelt spelletjes met je zoals ik uit je tekst op maak. En jij wordt steeds krachtiger en dat zal hij ook wel merken. Zo te horen kan hij je nog niet helemaal loslaten en dan kan hij misschien nog rare sprongen maken.
Meid doe wat je verstand je influistert, als je op je gevoel moet wachten kan dat nog zolang gaan duren. En verdient hij nog die aandacht van je na al die spelletjes?
Hij heeft zo te lezen bindingsangst, maar goed dat is jou probleem niet meer. Zulke mannen zijn niet te binden, hebben eerst zelf wat op te lossen.

Succes!!

afbeelding van Stijntje22

Herkenning alom

Herkenning alom Senzy!
Vervelend he...we zitten echt wel wat in hetzelfde schuitje. Hoop dat het steeds duidelijker voor je wordt en dat je ook voelt dat het beter voor je is (meer) afstand te hebben tot je aanstaande eh, vroegere, eh, ex-ex....

Stijntje