Lieve allemaal,

Ik heb het best wel goed met mezelf, maar zo vanochtend merk ik dat ik me erg verdrietig voel.

De scheiding is het beste wat me is overkomen.
We hadden een destructieve relatie.
Ik ben daar wel achter, en voel me bevrijd en vrij.
Heb geen nare gevoelens richting mij ex, ik zie mij aandeel en ook dat van hem.

Wat me verdrietig maakt is dat we ook niet als ouders kunnen communiceren.
Communicatie is iets wat we nooit goed samen konden eigenlijk.

Mijn zoon heeft het moeilijk op dit moment en dan zou ik zo graag samen met mij ex overleggen, als ouders maar elk overleg loopt uit op strijd. Dus ik ben verstandig, ik wil mijn zoon niet betrekken.
Als ik iets vind, doet mij ex het tegenovergestelde.
Dus kan ik beter niets meer zeggen, wil geen strijd en toestanden.

Het is niet hoe ik het zou willen, maar is wel het beste voor dit moment, en dat maakt me verdrietig.
Ik maak geen beweging meer richting ex, ik kan alleen maar hopen dat hij op een gegeven ogenblik naar mij komt.
Om als ouders over onze zoon te praten.

Liefs Mariah